Maar dat mag de pret allemaal niet bederven, ondertussen zijn we lekker bezig geweest met vooral onkruidbestrijding. En in twee weken tijd hadden we de zaak (min of meer) onder controle: de borders zijn door onze mensen schoon geschoffeld/geplukt, Rita liep met de spuit rond om wegen, paden en de grasvelden van onkruid te ontdoen, en ik heb met de tractor de boomgaarden gemaaid. Daarbij kwam ik in het manshoge onkruid nog in totaal 3 bokkies (hertjes of gazellen is waarschijnlijk de beste Nederlandse vertaling) tegen. We wisten dat ze er waren, ze vreten namelijk ontluikende rozenknoppen op, en laten hier en daar sporen (keutels) achter. Maar om ze dan duidelijk te zien is toch wel heel speciaal! En gelukkig richten ze verder geen schade aan: de olijfbomen bijvoorbeeld laten ze helemaal ongemoeid.
Dat de zomer er aan zit te komen is wel duidelijk, de korte broek is weer uit de kast, en inmiddels is het zwembad zo'n 24 graden, voor ons is die temperatuur nog steeds levensbedreigend laag, maar gasten zwemmen er lustig op los.
En elk jaar geven de Clivia's duidelijk aan wanneer de winter voorbij is. Andere bewijzen van de naderende zomer zijn de in grote getale teruggekeerde zwaluwen, en de gedaanteverwisseling van de Red Bishop:
Ze fladderen hier het hele jaar rond, meestal als een onopvallend grijs bruin vogeltje, maar in het broedseizoen meet het mannetje zich een opzichtig rood/zwart pak aan.
Dan zijn er nog een aantal andere dingen waar we mee bezig zijn:
Dit is geen nieuw personeelslid, maar onze buurman Jan die bij ons de druiven komt spuiten. Onze buren hebben ruim 2 hectaren druiven, en zijn net als wij, niet gehinderd door enige kennis, in het boerenbedrijf gerold. Samen zoeken we naar oplossingen om de noodzakelijke mechanisatie van onze bedrijfjes betaalbaar te houden. Op dit moment zijn we op zoek naar een oplossing voor ons gezamenlijke spuitprobleem: onze olijfbomen willen we regelmatig bladvoeding toedienen d.m.v. spuiten, en onze buurman wil zijn druiven regelmatig spuiten, enerzijds tegen ziekten, anderzijds als voeding. We zoeken op dit moment een oplossing die ons allebei past, en dan zit je ineens tegenover mensen die praten over lage druk en hoge druk spuiten, mist blowers, hoe groot (klein) de ideale druppel is die op het blad van de boom terecht komt, en andere zaken waarover ze ons in Geldrop op de Mulo in de Heggestraat nooit iets verteld hebben. Met een beetje geluk komen we er wel uit.
Een tijdje geleden kwam Han met een zakje andijvie-zaad aanzetten. Wij hebben dat bij ons in de tunnel uitgezaaid, succesvol opgekweekt, en vanavond hebben we andijvie stamppot gegeten. Voor alle duidelijkheid: in Zuid Afrika kennen we geen andijvie. Althans, tot op heden. Want Rita heeft werkelijk een mega-oogst aan andijvie: Half Robertson en Montagu heeft de afgelopen weken andijvie in één of ander vorm gegeten.
Hier zijn Poppie en Clara in de tunnel bezig met het schilderen van een paar boekenplanken en een gordijnrail, maar rechts is duidelijk de andijvie te zien, en dit is eigenlijk het restje van wat dus inmiddels in de Nederlandse gemeenschap verdeeld is.
Het leven op het platteland hier heeft ook altijd weer zijn verrassingen: vanmorgen werden we wakker met een complete invasie van slakken.
Ook dit maken we elk jaar mee: een paar dagen moeten we goed uitkijken waar we lopen, en dan lost alles weer op. Wij nemen geen maatregelen tegen de slakken, ze richten namelijk geen schade aan.
Nu we het grootste onkruid probleem weer onder controle lijken te hebben, zijn we weer begonnen met nieuwe ontwikkelingen, met name in de "Japans geïnspireerde" tuin: er is een stuk grond schoongemaakt:
En met een beetje geluk hebben we binnenkort ons eigen plekje aan de waterkant!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten