Op de valreep...

...van 2012 zijn we gelukkig in wat rustiger vaarwater beland. De stakingen zijn voorlopig beëindigd, en ons grensconflict met de nieuwe buren, daar omheen zijn de grootste vuren even geblust. In beide gevallen is er nog niet echt uitzicht op een duurzame oplossing, maar hier is inmiddels de grote vakantie begonnen, en dan is het hier nu eenmaal zo dat alles gewoon minimaal een maand stil ligt.

Qua timing hebben we het eigenlijk helemaal nog niet zo slecht gedaan: groot onderhoud is klaar en we hebben de tuinen redelijk onkruid-vrij. En nu zijn wij lekker druk met gasten, voor ons is nu het echte seizoen begonnen. Voorlopig zijn we goed bezet tot ergens in maart, voornamelijk gasten uit Europa, veel Nederlanders. Meestal terugkerende gasten, waarmee inmiddels een soort van vriendschapsrelatie is opgebouwd. Hartstikke leuk allemaal, maar er zijn ook nadelen: zo kunnen wij absoluut niet afspreken met deze of gene om dan en dan daar of daar te ontmoeten. We zijn gebonden door vertrekkende gasten, aankomende gasten, en met name in deze maanden z.g. "walk ins", mensen zie onverwacht achterom komen gereden op zoek naar onderdak. En dan verhuren we ook fietsen, wat er op neer komt dat op enig moment van de dag fietsen klaar moeten staan.

Vorige week heeft Rita nog kans gezien om er een paar dagen tussenuit te gaan. Vriendjes (Monique en Jan-Georges) van vriendjes (Victorine en John) waren al een paar keer hier te gast en bestieren al bijna een half jaar een 5-sterren gasthuis in een heel ander deel van Zuid Afrika: ergens in de buurt van Johannesburg. Ze hebben ons meermalen uitgenodigd om ook eens een kijkje bij hun te komen nemen, maar om verschillende redenen, waaronder die waarover ik het al eerder had, was dat er nog nooit van gekomen. Nu zouden Victorine en John daar vorige week donderdag aankomen om hun inmiddels alweer zoveelste vakantie in Zuid Afrika te beginnen, en dat was voor Rita de aanleiding om een tripje richting Johannesburg te plannen. Twee vliegen in één klap, om het zo maar eens te zeggen. Een en ander liep niet helemaal volgens plan, aangezien Victorine en John een dag vast hebben gezeten in Londen vanwege de sneeuw. Die heeft Rita dus gemist, maar desondanks heeft ze een geweldige tijd gehad, niet in de laatste plaats door de gastvrijheid van Monique en Jan-Georges. 

Rita en Monique bij de welpen,
 

  En Jan-Georges fungeert onder meer als padvinder.

Ondertussen zijn we hier bij ons ook klaar met de nieuwe aanplant van olijvenbomen: welgeteld 157 nieuwe kleine boompjes brengen het totaal aantal ergens in de richting van 1500.

En tot volgend jaar!