We zijn een kleine 3 weken naar India geweest. Even ter verduidelijking: de afgelopen 10 jaar zijn wij nog nooit zolang van huis geweest. Om diverse redenen: in eerste instantie gunden we ons niet de tijd, we waren te druk met het opbouwen van Mallowdeen Gardens, en aan wie vertrouw je huis en haard toe als je weg wilt gaan? Maar een aantal maanden geleden hebben we een paar belangrijke en verstrekkende besluiten genomen, waaronder het voornemen om er eens een paar weken tussenuit te trekken, weg van de alledaagse sores, de accu weer opladen. Oppas was gelukkig geen probleem, sinds Leo en Sanja hier wonen is Leo bereid om in onze afwezigheid hier te komen wonen, het personeel te begeleiden, de beesten te voederen, en als bonus ook nog in de tuinen te werken. Nogmaals bedankt voor de goede zorgen, Leo!
Wij zijn dus naar India geweest.
Waarom India? Tijdens onze Midden Oosten periode (1987 - 1992) zijn wij in aanraking gekomen met de Indiërs en hun cultuur. Ik ben toen ook een paar dagen in Bombay (nu: Mumbai) geweest, een ervaring die destijds grote indruk maakte, een die ik altijd met Rita heb willen delen.
Georganiseerde reizen naar India concentreren zich meestal rond een paar steden als Delhi, Agra (Taj Mahal), Jaipur, Varanasi, en gaan dan richting noord (Nepal). Wij hebben er iets anders van gemaakt.
We zijn begonnen in Mumbai, de grootste stad van India, met zo rond de 20 miljoen inwoners.
We hadden hier gekozen voor wat achteraf bleek nog niet eens zo'n beroerd hotel: het Taj Mahal Palace.
Het mag duidelijk zijn dat wij geen backpackers zijn, wij zijn uitsluitend voor 5 sterren hotels gegaan, en de prijzen kwamen bijna overeen met wat wij onze gasten vragen.
Gelijk met de neus in de feiten gedrukt:: het verkeer is echt complete waanzin. Auto's, scooters, fietsen, koeien, alles kom je in grote getale tegen, iedereen (behalve de koeien) toetert constant, maar op een of andere manier werkt het. Maar wel veilig, we konden daar ook 's avonds gewoon te voet een restaurantje opzoeken.
Tegenover ons hotel ligt de Gateway To India, een monument opgericht ter ere van het bezoek van de Engelse koning en koningin in 1911. (Verschil moet er zijn: Rita haalt wat pinda's in huis als we bezoek krijgen.)
De volgende dag een auto + chauffeur gehuurd (kost ongeveer € 30), die ons naar een aantal bezienswaardigheden bracht, waaronder:
- Dhobi Ghat, de grootste wasserette ter wereld, kleding van hotels,
restaurants,de overheid maar ook van particulieren wordt hier voornamelijk met de
hand gewassen, gedroogd en gestreken.
- een Jain tempel bezocht: Het Jaïnisme is een oude Indiase religie die van begin af belangrijk geweest is voor de Indiase cultuur en invloed had op de Indiase filosofie, kunst, architectuur, wetenschappen en politiek en heeft ook bijgedragen tot het geweldloze Indiase onafhankelijkheidsstreven van Mahatma Gandhi. Dit bezoek was heel speciaal: we kwamen binnen, en dan moeten altijd, zoals bij elk tempel bezoek, eerst de schoenen uit. Als 'ongedoopten' mochten wij de buitenste galerij van de tempel betreden, maar mochten niet in 'het heilige der heiligen' komen. In zo'n tempel worden offerandes gebracht in de vorm van bloemen en het zalven van de goden (Idols in het Jaïnisme). Wij hebben daar wat bloemen gekocht, en een Indiase dame heeft die voor ons verdeeld over de verschillende 'Idols' Een heel speciale ervaring om als westerling dit soort rituelen mee te maken.
- Architectonische hoogstandjes zoals het station van Mumbai;
- het Mahatma Gandhi Museum: Het huis waarin hij van 1917 tot 1934 leefde en vandaar zijn politieke activiteiten uitvoerde. Indrukwekkend, met o.a. brieven geschreven aan Hitler en Roosevelt in een poging om de 2de wereldoorlog te voorkomen
- De Hangende Tuinen: duidelijk snakkend naar regen (komt in Juni), maar wel mooie uitzichten over de stad. Niet ver van de tuinen staan de Parsi Towers of Silence. Doden worden op de top van deze torens gelegd, zodat hun lichamen kunnen worden opgegeten door gieren.
Rita beleefde het als volgt:
We vertrokken per boot, na ongeveer een uur varen kwamen we bij een eilandje uit. Onder het varen vroegen mensen of ze met ons op de foto mochten... Natuurlijk mocht dat! Dus toen we van de boot af gingen kenden iedereen die 'witkoppen'. Bij het eiland aangekomen gingen we met een treintje naar de eindbestemming, dachten we.... toen moesten we nog tig trappen op met aan beide kanten souvenirstalletjes. Het was zo steil dat ik er naar van werd. Werkelijk, het zweet brak me uit en ik werd erg licht in het hoofd. Normaal gesproken hebben we altijd water en een snoepje bij, toen dus niet... stom, stom, stom. Na wat ademhalingsoefeningen begon het een beetje te zakken en zijn we voorzichtig naar boven gelopen. Een Nederlands sprekende jongedame bood me wat water aan en ondertussen was ik weer bij mijn positieven. Wim bleef angstvallig in mijn buurt want hij zag me al neerklodderen.... De grotten waren uitgehouwen tot tempels met beelden waar je weer bloemen kon offeren. Ook waren er veel 'indiaantjes', loslopende koeien, geiten, apen, honden EN prachtige uitzichten. Toen we weer onder bij de trappen waren hebben we wat gegeten en gedronken en zijn daarna met de boot terug naar het vasteland gevaren. Ondertussen heb ik gezellig zitten te kletsen met een paar jonge meiden die hun Engels wat wilden opkrikken. We hebben elkaar van alles gevraagd en we hadden de grootste lol, de halve boot zat mee te luisteren en foto's te maken, inclusief Wim.
Toen was het tijd om te verkassen, naar Agra, de stad waar de Taj Mahal staat. Wordt vervolgd.
1 opmerking:
Jee zeg, wat n reis, ziet er goed uit, anders dan Zuid Afrika.
Zal wel wennen zijn, weer thuis.
Gr. Angela
Een reactie posten