Vrijdag gingen we op pad. De Taj Mahal is op vrijdag gesloten, wisten we, dus gingen we naar het Agra Fort, ook weer een monument, of zeg eigenlijk maar stad, die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat.
Het Fort van Agra werd gebouwd in opdracht van de Mogolse keizer Akbar van 1565 tot 1571 om zichzelf en de nieuwe hoofdstad Agra te beschermen.
Dit machtige fort van rood zandsteen wordt omsloten door een 2,5 kilometer lange vestingmuur. Vanwege de kleur wordt dit fort ook wel het Rode Fort genoemd. Het verhaal gaat dat een prins er zijn vader 8 jaar in heeft opgesloten, zodat hij naar de Taj Mahal kon kijken.
Samen met de Taj Mahal is het Fort van Agra het boegbeeld van de verdwenen beschaving van de Mogolse keizers.
Deze monumenten markeren het toppunt van een Indiase moslimkunst die sterk door invloeden van Perzië gemarkeerd is.
We zijn ook naar de overkant van de rivier gegaan, een tuin die 100% symmetrisch aansluit op de Taj Mahal, en van daaruit hebben we deze foto kunnen maken.
(Rita) En zaterdag 17 Mei was aangebroken om de Taj Mahal te zien. Taj is een oud Perzisch woord wat kroon betekent. Het was inderdaad adembenemend mooi zoals de Taj daar stond, helemaal gemaakt van wit marmer. Ondanks de duizenden mensen was er toch een soort van rust, die de omgeving uitstraalde.
De binnenkomst is adembenemend,
en hoe dichter je komt,
des te indrukwekkender hij wordt.
Ook de tombes binnen in het gebouw waren prachtig ingelegd met bloemen, zo ook de muren. De tuinen en poorten maakten het af. We hebben alles bekeken en (veel) foto's gemaakt en na drie uur hadden we elk hoekje wel gehad. Natuurlijk waren we ook daar weer 'filmsterren', d'r zijn weer heel wat foto's van ons gemaakt. Deze keer heb ik het ook maar eens omgedraaid en de Indiërs ook op de foto gezet. Ze vonden het prachtig!
Zondag 18 Mei zijn we naar een opvangcentrum voor dansberen geweest. Hoe we op dat idee kwamen is een verhaal apart: Eigenlijk hebben we vanaf het begin in deze reis een bezoek aan een safari park op willen nemen. India heeft namelijk behalve een hele hoop mensen ook nog al wat te bieden wat flora en fauna betreft. Inclusief olifanten, leeuwen, luipaarden, en natuurlijk tijgers. Uiteindelijk hebben besloten om af te zijn van een safari in India, omdat de safariparken moeilijk te bereiken zijn, en reizen in India nogal wat tijd kost. Prioriteiten stellen, dus. Maar dichter bij de bewoonde wereld bleken er ook nog andere mogelijkheden te zijn om met lokale dieren kennis te maken, waaronder het:
Iets heel anders: (Rita) het was hier in India nog mogelijk om welpjes van beren te stelen en ze dan te leren dansen voor publiek. Zo'n beertje doet dat niet zomaar dus dat gaat met geweld..... Gelukkig is er een organisatie 'Wildlife SOS' wat zich al jaren voor deze dieren inzet en ze zijn nu zo ver dat er bijna geen 'dansberen' meer zijn.
Wat mooi is aan het initiatief is dat de beren niet zomaar worden afgenomen, maar dat hun eigenaars min of meer schadeloos worden gesteld en geholpen worden om een andere bron van inkomsten te zoeken. Website is www.wildlifesos.org
Daarna zijn we nog even naar de bazaar = markt geweest, maar eigenlijk was ons hoofd te vol en het was te heet om daar echt lang te blijven. Wel weer een paar leuke plaatjes:
Maandag 19 Mei (Rita).
Vandaag op Leo's verjaardag, was het voor ons reisdag. We zouden van Agra naar New Delhi MET DE TREIN reizen en moesten vanmorgen al vroeg ons bed uit om op tijd op het station te zijn. Komen we daar aan, had trein anderhalf uur vertraging. Je verveeld je totaal niet, want er komen nogal wat (vreemde) mensen voorbij. Toen een andere personentrein stopte, konden we een beetje bekijken hoe zoiets in zjn werk ging. Ik kan je wel vertellen dat een georganiseerde chaos was en we hielden ons hart vast als onze trein zou arriveren. Dat gebeurde en gelukkig verliep het redelijk soepel. Dan duurt zo'n reis (in ons geval) vier uur en dat was geen pretje.
Gelukkig hadden we een pick-up vanuit het hotel geregeld en de chauffeur pikte ons gelijk uit die mensenmassa die uit de trein stapte. Hij loodste ons snel door het station richting auto. Ondertussen kwamen we er achter dat we niet een (fatsoenlijke) foto gemaakt hadden, dus dat moest toen nog snel even gebeuren.
We vonden dat we dit ook mee moesten maken anders weet je niet hoe dat voelt. Onze conclusie is dat een keer genoeg is....
Morgen gaan we een rondrit in Delhi maken met de Hop on Hop off bus, hetzelfde systeem als in Kaapstad.
Zeiden ze. Maar alles is niet altijd zoals het lijkt. Daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten