Vakantie India - deel 4 (epiloog)

We zijn inmiddels al weer meer als een week terug in Zuid Afrika, waar het hartje winter is. De bergen om ons heen zijn besneeuwd, en met hout en gas proberen we de binnentemperaturen dragelijk te houden. Wel weer een behoorlijke schok na de 3 weken in tropisch weer!

Maar we kijken wel terug op een indrukwekkende vakantie. En met indrukwekkend bedoel ik eigenlijk van alles: de (vele) mensen, de cultuur, de armoede, het verkeer, de rijkdom, de vuiligheid, de natuur, en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Een paar dingen die misschien het vermelden waard zijn:

• Georganiseerde vakanties naar India zijn duur, en behoorlijk gelimiteerd in aanbod. Wij weten nu waarom: het is gewoonweg niet simpel om een reisgezelschap van attractie A naar attractie B te transporteren, en ook nog naar westerse standaarden onder te brengen. Daar staat tegenover dat het best zelf is te doen: zelf vervoer en hotels boeken is ons prima bevallen, je moet soms wat geduld hebben omdat er geen dagelijkse vluchten van A naar B zijn, om maar eens iets te noemen. En voor India geldt natuurlijk hetzelfde als voor elk land: als je alles in één vakantie wilt zien, dan wordt het een vermoeiende onderneming. Wij hebben een beperkt aantal plekken bezocht, en zijn gemiddeld zo'n 4 nachten overal gebleven. En uitgerust teruggekeerd.
• Armoede, bedelaars, etc. Ja, daar kom je niet omheen, maar het is voor ons geen factor geworden die de vakantie negatief beïnvloed heeft. Wat hierbij misschien een rol heeft gespeeld is dat wij net buiten het seizoen in India waren: algemeen wordt de maand Mei al als te warm beschouwd voor westerse toeristen. In een grote stad als Mumbai gingen wij 's avonds te voet naar een restaurant, en we zijn wel eens benaderd door bedelaars, maar nooit echt storend. Ik was zo'n 25 geleden al eens in Bombay, en toen was de situatie inderdaad helemaal anders. Maar het lijkt erop dat de situatie sindsdien behoorlijk veranderd is in de positieve zin.
• Verkeer is iets waar je maar niet op letten, een chaos waar wij westerlingen geen touw aan vast kunnen knopen. Wie het hardst en het langst toetert heeft voorrang, is de enige logica die wij kunnen bedenken. Geen wonder dat AVIS en consorten hier geen auto's verhuren. Wij huurden gewoon een auto + chauffeur als we ergens heen wilden, wat daar voor westerse begrippen heel goedkoop is. En voor korte afstanden staat er altijd wel ergens en riksja paraat.
• Vuiligheid: hygiëne in India staat op een ander niveau als in de westerse wereld. Dat wisten we, en we hebben ons gehouden aan de algemene aanbevelingen: geen kraanwater, geen ijsblokjes, geen verse groenten, kortom alles vermijden wat met kraanwater in aanraking zou kunnen komen. Met als resultaat dat wij geen enkele klacht van onze darmen hebben ontvangen. Maar nog nooit hebben wij zo'n bergen van vuiligheid bij elkaar gezien, overal, in de stad, buiten de stad. Een meest treffend voorval was misschien wel dat wij op de verlate trein zaten te wachten op een druk perron, en een vrouw van het perron afstapte om op de rails haar behoefte te doen. Voor ons was dat schokkend, maar de honderden omstanders hebben het waarschijnlijk niet opgemerkt.
• En niet te vergeten: de mensen. De hele sfeer is best heel positief: De mensen waarmee wij in aanraking kwamen (meestal hotel personeel, chauffeurs) waren goed opgeleid, en maakten voor onze begrippen lange dagen om hun gezin in onderhoud te voorzien. En dan praten we over shifts van 12 uur, en nog een paar uur reizen per trein/bus. Maar iedereen doet daar iets, of het nou suikerriet uitpersen is langs de kant van de weg, of jou schoenen poetsen, maar niemand staat/hangt/ligt daar te wachten op zijn toelage. Wij waren daar tijdens de verkiezingen, die ik zo'n beetje gevolgd heb. De grote overwinnaar was Meneer Moodi, die in zijn overwinningsspeech onomwonden verklaarde dat India niet de tijd heeft voor linkse politiek... Volgens de prognoses zal omstreeks 2030 de helft van de Indiase bevolking (en dat zijn verschrikkelijk veel mensen!) tot de middenklasse behoren. Het zou me niet verbazen, ik ben onder de indruk van de wil om te werken en ondernemingsgeest van de Indiërs!

Al met al een heel indrukwekkende vakantie, die tegelijkertijd ook weer heel ontspannend gewerkt heeft. We hebben ons voorgenomen om zoiets vaker te gaan, liefst elk jaar, maar toch zeker om het andere jaar!

Vakantie India: deel 3

Op 19 Mei arriveerden we dus in Delhi, de hoofdstad van India. Eigenlijk was het nooit onze bedoeling geweest om naar Delhi te gaan, maar reizen vanaf Agra naar onze volgende bestemming in Zuid India was alleen mogelijk via Delhi. En om een beetje fatsoenlijke vlucht te vinden moesten we een dag in Delhi blijven. Geen nood, volgens onze informatie was er daar een Hop on Hop off bus, zo'n bus die wij hier kennen in Kaapstad, die rijdt je langs alle toeristische trekpleisters, je kunt uitstappen waar je wilt, en omdat er constant door een aantal bussen rondgereden wordt kun je pak hem beet om het kwartier weer opstappen. Georganiseerde city tours vielen gelijk af: Delhi heeft ook een oud fort, maar dat kan niet tippen aan dat van Agra. Delhi heeft ook zijn Gate of India, maar wij sliepen in Mumbai tegenover de Gateway of India. Dat hadden we dus allemaal wel gezien. Bij het Toeristenbureau aangekomen werd al snel duidelijk dat de Delhi Hop on Hop off bus iets anders werkte: er vertrok er een om 10:00 uur en een om 15:00 uur. Het was toen 10:15, dus die optie viel  gelijk af. Achteraf misschien wel gelukkig: we besloten om een auto met chauffeur te huren (nogmaals, relatief heel goedkoop daar), en pikten een tweetal doelen uit: een tweetal tempels, maar dit keer moderne tempels:

De eerste stop was het Akshardham Tempel complex, een Hindu tempel, de grootste ter wereld, die pas vijf jaar oud was en prachtig om te zien met mooie tuinen. We waren er aan gewend geraakt dat er binnen in tempels niet gefotografeerd mag worden. Bij deze ging men nog een stukje verder: om op het terrein te komen moesten fototoestellen en mobieltjes ingeleverd worden.

Daarna door naar de Lotus tempel, die mooi leek op het plaatje maar een beetje tegenviel.

Toen besloten we ter plekke dat we eigenlijk wel uitgetempeld waren. We hebben ons naar een winkelcentrum(pje) laten brengen waar we lekker hebben gegeten en nog mooie/leuke souvenirs hebben gekocht.

21 Mei was weer reisdag: van New Delhi (noord India) naar Trivandrum (hoofdstad van de provincie Kerala, en vlak bij het zuidelijkste puntje van India) met een stop in Mumbai. Alles verliep goed maar je bent toch een dag kwijt. Aangekomen in ons hotel werden we hartelijk ontvangen (zoals in alle hotels) en onze kamer keek uit, zo tussen de palmen door op zee, mooi! Omgeving een beetje verkend en gegeten op het strand onder de kokosbomen.

 

 

22 Mei.(Rita) We wilden graag naar het olifanten opvangcentrum in de buurt. Deze (wilde) olifanten zijn jong de groep kwijtgeraakt, men probeert ze dan nog terug te brengen naar hun familie.  Dat lukt niet altijd dus zouden ze verhongeren en prooi zijn voor andere dieren. Dan worden ze meegenomen en blijven ze bij de rest van de kudde, wel in gevangenschap en aan een ketting. Niet leuk om te zien. Toch heb ik deze keer de kans gewaagd en een ritje op een olifantenrug gedaan wat super speciaal was! 





 

 

 


23 Mei.
Vandaag hebben we de Kerala Backwaters gedaan. 
 

 

Varen in een motorbootje door lagunes met prachtige natuur en heel veel mooie vogels die aan aan ons voorbij gingen, zo op het water. Tijdens de boottocht besloot onze fotocamera het voor gezien te houden. Gelukkig hadden we ons mobieltje bij ons, zodat we door konden fotograferen.


24 Mei.
Gisteren was weer reisdag (van Trivandrum naar Goa) en dat zou een zware dag worden met een tussenlanding en een overstap. We begonnen al lekker... met een uur vertraging... De tussenlanding verliep soepel, maar het leek erop dat we onze aansluiting zouden missen. Gelukkig door een goede service van Air India zijn we mooi door alle obstakels geloodst. We kwamen doodmoe in het hotel aan. Vlug een lapje door ons gezicht, wat eten, douchen en naar bed.

25 Mei.
Goa was dus onze laatste bestemming. Goa staat voor zon en stranden met wuivende kokosbomen. We kwamen daar terecht in een super de luxe strand resort, en de dagindeling werd daar gelijk op aangepast.



 's Morgens uitslapen tot we uit ons eigen wakker worden, een luxe die we normaliter niet kennen, dan naar een uitgebreid ontbijt buffet, vervolgens naar het zwembad (temperatuur zo rond de 35 graden), rond een uur of twee naar een uitgebreid lunchbuffet, even terug naar de kamer om wat te rusten/lezen, om een uur of 4 weer naar het zwembad, om een uur of zes weer terug naar de kamer voor een langdurige opfrisbeurt, en dan om een uur of acht besluiten waar te gaan dineren, en meestal gebeurde dat op het strand. Die laatste dagen werden precies wat we in gedachten hadden: uitrusten en de accu weer opladen.

En op 28 Mei begonnen we aan de lange terugreis naar Zuid Afrika, om een kleine 28 uur later veilig en wel thuis te arriveren op Klaasvoogds.

Wordt vervolgd.
  

Vakantie India: deel 2

Op donderdag 15 Mei vlogen we van Mumbai naar Agra, ruim duizend kilometer. Afstanden in India zijn zijn behoorlijk groot, zelfs in vergelijking met Zuid Afrika, waar wij vinden dat alles best wel ver uit elkaar ligt. Maar ja, je praat hier over een land waarin bijna een kwart van de wereldbevolking leeft. We komen net uit een stad, Mumbai, die al meer inwoners telt als heel Nederland bij elkaar, en gaan dan naar Agra, toch ook weer goed voor een paar miljoen inwoners.

Vrijdag gingen we op pad. De Taj Mahal is op vrijdag gesloten, wisten we, dus gingen we naar het Agra Fort, ook weer een monument, of zeg eigenlijk maar stad, die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat.
Het Fort van Agra werd gebouwd in opdracht van de Mogolse keizer Akbar van 1565 tot 1571 om zichzelf en de nieuwe hoofdstad Agra te beschermen.

 
Dit machtige fort van rood zandsteen wordt omsloten door een 2,5 kilometer lange vestingmuur. Vanwege de kleur wordt dit fort ook wel het Rode Fort genoemd. Het verhaal gaat dat een prins er zijn vader 8 jaar in heeft opgesloten, zodat hij naar de Taj Mahal kon kijken.

 
Samen met de Taj Mahal is het Fort van Agra het boegbeeld van de verdwenen beschaving van de Mogolse keizers.

 

 
Deze monumenten markeren het toppunt van een Indiase moslimkunst die sterk door invloeden van Perzië gemarkeerd is.

We zijn ook naar de overkant van de rivier gegaan,  een tuin die 100% symmetrisch aansluit op de Taj Mahal, en van daaruit hebben we deze foto kunnen maken.

 

(Rita) En zaterdag 17 Mei was aangebroken om de Taj Mahal te zien. Taj is een oud Perzisch woord wat kroon betekent. Het was inderdaad adembenemend mooi zoals de Taj daar stond, helemaal gemaakt van wit marmer. Ondanks de duizenden mensen was er toch een soort van rust, die de omgeving uitstraalde.

 
De binnenkomst is adembenemend,

 
en hoe dichter je komt,

 
des te indrukwekkender hij wordt.

Ook de tombes binnen in het gebouw waren prachtig ingelegd met bloemen, zo ook de muren. De tuinen en poorten maakten het af. We hebben alles bekeken en (veel) foto's gemaakt en na drie uur hadden we elk hoekje wel gehad. Natuurlijk waren we ook daar weer 'filmsterren', d'r zijn weer heel wat foto's van ons gemaakt. Deze keer heb ik het ook maar eens omgedraaid en de Indiërs ook op de foto gezet. Ze vonden het prachtig!

Zondag 18 Mei zijn we naar een opvangcentrum voor dansberen geweest. Hoe we op dat idee kwamen is een verhaal apart: Eigenlijk hebben we vanaf het begin in deze reis een bezoek aan een safari park op willen nemen. India heeft namelijk behalve een hele hoop mensen ook nog al wat te bieden wat flora en fauna betreft. Inclusief olifanten, leeuwen, luipaarden, en natuurlijk tijgers. Uiteindelijk hebben besloten om af te zijn van een safari in India, omdat de safariparken moeilijk te bereiken zijn, en reizen in India nogal wat tijd kost. Prioriteiten stellen, dus. Maar dichter bij de bewoonde wereld bleken er ook nog andere mogelijkheden te zijn om met lokale dieren kennis te maken, waaronder het:

 
Iets heel anders: (Rita) het was hier in India nog mogelijk om welpjes van beren te stelen en ze dan te leren dansen voor publiek. Zo'n beertje doet dat niet zomaar dus dat gaat met geweld..... Gelukkig is er een organisatie 'Wildlife SOS' wat zich al jaren voor deze dieren inzet en ze zijn nu zo ver dat er bijna geen 'dansberen' meer zijn.

 
 Wat mooi is aan het initiatief is dat de beren niet zomaar worden afgenomen, maar dat hun eigenaars min of meer schadeloos worden gesteld en geholpen worden om een andere bron van inkomsten te zoeken. Website is www.wildlifesos.org

Daarna zijn we nog even naar de bazaar = markt geweest, maar eigenlijk was ons hoofd te vol en het was te heet om daar echt lang te blijven. Wel weer een paar leuke plaatjes:




Maandag 19 Mei (Rita).
Vandaag op Leo's verjaardag, was het voor ons reisdag. We zouden van Agra naar New Delhi MET DE TREIN reizen en moesten vanmorgen al vroeg ons bed uit om op tijd op het station te zijn. Komen we daar aan, had trein anderhalf uur vertraging. Je verveeld je totaal niet, want er komen nogal wat (vreemde) mensen voorbij. Toen een andere personentrein stopte, konden we een beetje bekijken hoe zoiets in zjn werk ging. Ik kan je wel vertellen dat een georganiseerde chaos was en we hielden ons hart vast als onze trein zou arriveren. Dat gebeurde en gelukkig verliep het redelijk soepel. Dan duurt zo'n reis (in ons geval) vier uur en dat was geen pretje. 

 
Gelukkig hadden we een pick-up vanuit het hotel geregeld en de chauffeur pikte ons gelijk uit die mensenmassa die uit de trein stapte. Hij loodste ons snel door het station richting auto. Ondertussen kwamen we er achter dat we niet een (fatsoenlijke) foto gemaakt hadden, dus dat moest toen nog snel even gebeuren. 

We vonden dat we dit ook mee moesten maken anders weet je niet hoe dat voelt. Onze conclusie is dat een keer genoeg is.... 
Morgen gaan we een rondrit in Delhi maken met de Hop on Hop off bus, hetzelfde systeem als in Kaapstad. 

Zeiden ze. Maar alles is niet altijd zoals het lijkt. Daarover later meer.

Terug van even weggeweest....

... om te vertellen over onze 2014 vakantie, waarvan we eergisteren zijn teruggekeerd.

We zijn een kleine 3 weken naar India geweest. Even ter verduidelijking: de afgelopen 10 jaar zijn wij nog nooit zolang van huis geweest. Om diverse redenen: in eerste instantie gunden we ons niet de tijd, we waren te druk met het opbouwen van Mallowdeen Gardens, en aan wie vertrouw je huis en haard toe als je weg wilt gaan? Maar een aantal maanden geleden hebben we een paar belangrijke en verstrekkende besluiten genomen, waaronder het voornemen om er eens een paar weken tussenuit te trekken, weg van de alledaagse sores, de accu weer opladen. Oppas was gelukkig geen probleem, sinds Leo en Sanja hier wonen is Leo bereid om in onze afwezigheid hier te komen wonen, het personeel te begeleiden, de beesten te voederen, en als bonus ook nog in de tuinen te werken. Nogmaals bedankt voor de goede zorgen, Leo!

Wij zijn dus naar India geweest.
Waarom India? Tijdens onze Midden Oosten periode (1987 - 1992) zijn wij in aanraking gekomen met de Indiërs en hun cultuur. Ik ben toen ook een paar dagen in Bombay (nu: Mumbai) geweest, een ervaring die destijds grote indruk maakte, een die ik altijd met Rita heb willen delen.

Georganiseerde reizen naar India concentreren zich meestal rond een paar steden als Delhi, Agra (Taj Mahal), Jaipur, Varanasi, en gaan dan richting noord (Nepal). Wij hebben er iets anders van gemaakt.

We zijn begonnen in Mumbai, de grootste stad van India, met zo rond de 20 miljoen inwoners.

We hadden hier gekozen voor wat achteraf bleek nog niet eens zo'n beroerd hotel: het Taj Mahal Palace.


Het mag duidelijk zijn dat wij geen backpackers zijn, wij zijn uitsluitend voor 5 sterren hotels gegaan, en de prijzen kwamen bijna overeen met wat wij onze gasten vragen.
Gelijk met de neus in de feiten gedrukt:: het verkeer is echt complete waanzin. Auto's, scooters, fietsen,  koeien, alles kom je in grote getale tegen, iedereen (behalve de koeien) toetert constant, maar op een of andere manier werkt het. Maar wel veilig, we konden daar ook 's avonds gewoon te voet een restaurantje opzoeken.

Tegenover ons hotel ligt de Gateway To India, een monument opgericht ter ere van het bezoek van de Engelse koning en koningin in 1911. (Verschil moet er zijn: Rita haalt wat pinda's in huis als we bezoek krijgen.)

De volgende dag een auto + chauffeur gehuurd (kost ongeveer € 30), die ons naar een aantal bezienswaardigheden bracht, waaronder:

• Dhobi Ghat, de grootste wasserette ter wereld, kleding van hotels, restaurants,de overheid maar ook van particulieren wordt hier voornamelijk met de hand gewassen, gedroogd en gestreken.

• een Jain tempel bezocht: Het Jaïnisme is een oude Indiase religie die van begin af belangrijk geweest is voor de Indiase cultuur en invloed had op de Indiase filosofie, kunst, architectuur, wetenschappen en politiek en heeft ook bijgedragen tot het geweldloze Indiase onafhankelijkheidsstreven van Mahatma Gandhi. Dit bezoek was heel speciaal: we kwamen binnen, en dan moeten altijd, zoals bij elk tempel bezoek, eerst de schoenen uit. Als 'ongedoopten' mochten wij de buitenste galerij van de tempel betreden, maar mochten niet in 'het heilige der heiligen' komen. In zo'n tempel worden offerandes gebracht in de vorm van bloemen en het zalven van de goden (Idols in het Jaïnisme). Wij hebben daar wat bloemen gekocht, en een Indiase dame heeft die voor ons verdeeld over de verschillende 'Idols' Een heel speciale ervaring om als westerling dit soort rituelen mee te maken.
  
• Architectonische hoogstandjes zoals het station van Mumbai;

• het Mahatma Gandhi Museum: Het huis waarin hij van 1917 tot 1934 leefde en vandaar zijn politieke activiteiten uitvoerde. Indrukwekkend, met o.a. brieven geschreven aan Hitler en Roosevelt in een poging om de 2de wereldoorlog te voorkomen

• De Hangende Tuinen: duidelijk snakkend naar regen (komt in Juni), maar wel mooie uitzichten over de stad. Niet ver van de tuinen staan de Parsi Towers of Silence. Doden worden op de top van deze torens gelegd, zodat hun lichamen kunnen worden opgegeten door gieren.

         

De volgende dag zijn we naar een eiland geweest, zo'n kleine 10 kilometer vanuit Mumbai. Hier zijn een aantal tempels uitgehouwen in de rotsen, ze staan bekend als de Elephanta grotten, een Unesco World Heritage Site. 


Rita beleefde het als volgt:
We vertrokken per boot, na ongeveer een uur varen kwamen we bij een eilandje uit. Onder het varen vroegen mensen of ze met ons op de foto mochten... Natuurlijk mocht dat! Dus toen we van de boot af gingen kenden iedereen die 'witkoppen'. Bij het eiland aangekomen gingen we met een treintje naar de eindbestemming, dachten we.... toen moesten we nog tig trappen op met aan beide kanten souvenirstalletjes. Het was zo steil dat ik er naar van werd. Werkelijk, het zweet brak me uit en ik werd erg licht in het hoofd. Normaal gesproken hebben we altijd water en een snoepje bij, toen dus niet... stom, stom, stom. Na wat ademhalingsoefeningen begon het een beetje te zakken en zijn we voorzichtig naar boven gelopen. Een Nederlands sprekende jongedame bood me wat water aan en ondertussen was ik weer bij mijn positieven. Wim bleef angstvallig in mijn buurt want hij zag me al neerklodderen.... De grotten waren uitgehouwen tot tempels met beelden waar je weer bloemen kon offeren. Ook waren er veel 'indiaantjes', loslopende koeien, geiten, apen, honden EN prachtige uitzichten. Toen we weer onder bij de trappen waren hebben we wat gegeten en gedronken en zijn daarna met de boot terug naar het vasteland gevaren. Ondertussen heb ik gezellig zitten te kletsen met een paar jonge meiden die hun Engels wat wilden opkrikken. We hebben elkaar van alles gevraagd en we hadden de grootste lol, de halve boot zat mee te luisteren en foto's te maken, inclusief Wim. 

De  laatste dag in Mumbai zijn we naar het Prince of Wales museum geweest. De drie hoofdthema's waren: natuur, beelden, en schilderkunst.
 

Toen was het tijd om te verkassen, naar Agra, de stad waar de Taj Mahal staat. Wordt vervolgd.

Op de valreep...

...van 2012 zijn we gelukkig in wat rustiger vaarwater beland. De stakingen zijn voorlopig beëindigd, en ons grensconflict met de nieuwe buren, daar omheen zijn de grootste vuren even geblust. In beide gevallen is er nog niet echt uitzicht op een duurzame oplossing, maar hier is inmiddels de grote vakantie begonnen, en dan is het hier nu eenmaal zo dat alles gewoon minimaal een maand stil ligt.

Qua timing hebben we het eigenlijk helemaal nog niet zo slecht gedaan: groot onderhoud is klaar en we hebben de tuinen redelijk onkruid-vrij. En nu zijn wij lekker druk met gasten, voor ons is nu het echte seizoen begonnen. Voorlopig zijn we goed bezet tot ergens in maart, voornamelijk gasten uit Europa, veel Nederlanders. Meestal terugkerende gasten, waarmee inmiddels een soort van vriendschapsrelatie is opgebouwd. Hartstikke leuk allemaal, maar er zijn ook nadelen: zo kunnen wij absoluut niet afspreken met deze of gene om dan en dan daar of daar te ontmoeten. We zijn gebonden door vertrekkende gasten, aankomende gasten, en met name in deze maanden z.g. "walk ins", mensen zie onverwacht achterom komen gereden op zoek naar onderdak. En dan verhuren we ook fietsen, wat er op neer komt dat op enig moment van de dag fietsen klaar moeten staan.

Vorige week heeft Rita nog kans gezien om er een paar dagen tussenuit te gaan. Vriendjes (Monique en Jan-Georges) van vriendjes (Victorine en John) waren al een paar keer hier te gast en bestieren al bijna een half jaar een 5-sterren gasthuis in een heel ander deel van Zuid Afrika: ergens in de buurt van Johannesburg. Ze hebben ons meermalen uitgenodigd om ook eens een kijkje bij hun te komen nemen, maar om verschillende redenen, waaronder die waarover ik het al eerder had, was dat er nog nooit van gekomen. Nu zouden Victorine en John daar vorige week donderdag aankomen om hun inmiddels alweer zoveelste vakantie in Zuid Afrika te beginnen, en dat was voor Rita de aanleiding om een tripje richting Johannesburg te plannen. Twee vliegen in één klap, om het zo maar eens te zeggen. Een en ander liep niet helemaal volgens plan, aangezien Victorine en John een dag vast hebben gezeten in Londen vanwege de sneeuw. Die heeft Rita dus gemist, maar desondanks heeft ze een geweldige tijd gehad, niet in de laatste plaats door de gastvrijheid van Monique en Jan-Georges. 

Rita en Monique bij de welpen,
 

  En Jan-Georges fungeert onder meer als padvinder.

Ondertussen zijn we hier bij ons ook klaar met de nieuwe aanplant van olijvenbomen: welgeteld 157 nieuwe kleine boompjes brengen het totaal aantal ergens in de richting van 1500.

En tot volgend jaar!