Deurmekaarstorie

De afgelopen week was wat ze hier wat ze noemen een ‘deurmekaarstorie’, misschien het best te omschrijven als een kruising tussen ‘chaos’ en ‘alles in de war’. Niet dat we helemaal niets verder gekomen zijn, integendeel zelfs, maar veel verliep anders als gepland.

Allereerst was daar de graafmachine. Die heeft het zwembad verder uitgegraven en een sleuf gemaakt vanaf het huis tot de plaats waar gebouwd gaat worden, ruim 100 meter. Daar moest een elektriciteitskabel en een waterleiding in.


Die sleuf is vervolgens weer dichtgegooid

Die graafmachine heeft ook een nieuwe toegangsweg gemaakt naar de bouwplaats, zodat we vanaf nu hopelijk geen vrachtverkeer meer rond ons huis hebben. Ook is hij afgelopen woensdag in onze septische tank gezakt. Voor diegenen die niet weten wat een septische tank is, wij zijn niet aangesloten op een rioolstelsel, maar er ligt bij het huis een ingegraven betonnen tank waarin afvalstoffen op een natuurlijke manier worden afgebroken. Eigenlijk een soort beerput, alleen raakt hij nooit vol, als het goed is. De verbouwing kwam gelijk tot stilstand, met man en macht moest er gewerkt worden aan een gewapend betonnen plaat die over de tank wordt gestort. Dit is nu voor de helft klaar en wordt morgen afgewerkt.

Ondertussen zaten Rita en ik tot over onze oren in een aantal andere, voornamelijk administratieve zaken:

• Voor onze permanente verblijfsvergunning moeten we kopieën overleggen van de contracten die we hebben afgesloten met werknemers. Hebben we nog niet. Wel hebben we ons bedrijf laten registreren als werkgever, deelnemend in een werkloosheidsfonds, en een verzekering afgesloten voor onze werknemers voor letsel opgelopen tijdens het werk. Dat zijn hier de verplichtingen die je als werkgever hebt. Om een idee te geven van kosten/tarieven: de werkeloosheid verzekering gaat over een inhouding van 1% over het salaris voor de werknemer, en een bijdrage van wederom 1% over het salaris door de werkgever. We hebben een arbeidsconsulente in de hand genomen die voor ons personeel contracten op gaat stellen, en ze hun ook uit gaat leggen. We denken dat dit nodig is, want ons huidige personeel heeft er waarschijnlijk geen enkele notie van wat hun wettelijke rechten/plichten zijn. Daarbij komt dat ook wij niet precies weten wat moet/mag, en er toch nog een zekere taalbarrière is.
• Voor de wijziging van het bestemmingsplan moeten er weer in aantal dingen precies op tekening worden gezet;
• Deze week moest de BTW-aangifte worden gedaan;
• We hebben weer een aantal stappen genomen met betrekking tot de Subsidieaanvraag. In Zuid-Afrika bestaat een subsidieregeling voor investeringen in de toerismesector. Na een lange tijd (min of meer vrijwillig) meebetaald te hebben aan (soms de meest krankzinnige) subsidieregelingen, lijkt het ons wel eens prettig om aan de ontvangende kant te zitten. Uiteraard weer een hoop papierwerk, maar we gaan het proberen.
  

Zo tussen door worden ineens ruim de helft van de fruit/notenbomen afgeleverd, die we een maand of zo geleden besteld hadden. Die moesten uiteraard zo snel mogelijk de grond in, waarbij het wel goed uitkwam dat de graafmachine hier was. Die heeft namelijk de plantgaten gemaakt.


Rita en Willem zijn compost in de plantgaten aan het gooien

Toen nog even een kleine 300 meter besproeiingsslang uitgerold, op zijn plaats gelegd, en aangesloten. En jawel hoor! Vrijdag heeft het de hele dag geregend…

Feestweek

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor al de telefoontjes, kaarten, E-mails en E-cards die we afgelopen week hebben ontvangen i.v.m. mijn verjaardag. Die dag hebben we in, zoals dat heet, in ‘besloten kring’ gevierd. Die kring bestond uit ons personeel en de aannemer met zijn mannen. Ik had mezelf heilig voorgenomen om die dag helemaal niets te doen, en dat is uiteindelijk ook gelukt, al viel dat niet mee, de hele dag met je handen in je zakken. Achteraf bleek dat Rita al maanden in de weer was geweest om een cadeau te regelen, en het is iets zéér bijzonders geworden.


Mijn verjaardagscadeau

Het is een zonnewijzer, gemaakt uit koper, door een kunstenaar uit McGregor. Nou is het wel zo dat je de klok erop gelijk kunt zetten dat als ik iets krijg/koop wat met het weer te maken heeft, de omstandigheden zodanig wijzigen dat ik er voorlopig niets aan heb. Voorbeeld 1: Toen wij ons vakantiehuis in Britannia Baai hadden, kocht ik (na lang zoeken) een vlieger, voor op het strand. Vanaf dat moment is het 2 weken bladstil geweest. Voorbeeld 2: Begin juni is de tank geplaatst die ons regenwater opvangt. Vanaf dat moment heeft het 2 maanden niet geregend. In dit geval verliep het al niet veel anders: van 14 op 15 augustus heeft het de hele nacht geregend, en ’s morgens waren de bergtoppen bedekt met een dun laagje sneeuw!


Het weer op mijn verjaardag

En de temperatuur: zo rond de 14 graden. ’s Avonds zijn we met z’n tweetjes gaan eten in een pas geopend restaurant in Robertson, recht voor de open haard. En we zijn er nog steeds van overtuigd dat je nergens zo’n lekkere biefstuk op je bord krijgt dan hier in Afrika!

Dinsdag was de grote dag voor Boots, onze kat. Hij heeft namelijk de leeftijd bereikt waarop (wij denken) het verstandig is om iets te doen aan het probleem van overbevolking in de kattenwereld. In Nederland wordt een dergelijke ingreep vaak omschreven met de dubieuze term ‘geholpen worden’. Hier is het al niet anders: Boots is ‘reg gemaak’. Hij heeft de ingreep buitengewoon goed doorstaan en is weer helemaal hersteld.


Boots

De verbouwing gaat nog wel even duren, er is weinig vooruitgang te melden. Heeft alles te maken met het feit dat er een aantal zaken die betrekking hebben op het nieuwbouwproject al begonnen zijn. Waaronder het inhuren van een graafmachine. Het is niet zo dat je kunt zeggen zoiets van ‘op dié datum wil ik een graafmachine, voor zoveel dagen’. Wat je kunt doen is aangeven dat je een graafmachine nodig hebt. En hij bepaalt dan wanneer hij tijd heeft. Afgelopen donderdag was het zover: de graafmachine zou komen. Dus zijn we met man en macht met zakken kalk aan de gang geweest om aan te geven waar het zwembad moest komen, waar de sleuf voor elektra en water gegraven moest worden, waar toegangswegen voor het bouwverkeer moeten komen, etc. Hetzelfde geldt voor andere bouwmaterialen als stenen en dekriet: je hebt 2 keuzes: pakken als het beschikbaar is, of wachten op de volgende partij, waarvan niemand jou kan vertellen wanneer die beschikbaar is.
De afgelopen 2 weken is hier 24 ton riet afgeladen, door het team van de aannemer bestaande uit zes man. Per man toch 4 ton riet! Dit brengt me naar een onderwerp waar ik voorheen geen notie van had. Onze aannemer werkt nu al een aantal maanden voor ons, en hij gaat ook het nieuwbouwproject voor ons doen. Het klikt goed tussen hem en ons en we krijgen regelmatig de gelegenheid om bij hem ‘in de pot’ te kijken, met name hoe hij met zijn personeel omgaat. Bouwen in Zuid-Afrika is zeer arbeidsintensief. Men sjouwt hier nog steeds met zakken cement van 50 kg. Bij de kleinere aannemers vindt je geen cement/betonmolens, alles wordt met de schop gemixed. Één van de kwaliteiten van een goede aannemer hier moet dan ook zijn om goed in te schatten hoe het met zijn ploeg gesteld is. Want als hij zijn mensen overbelast, dan is het einde oefening, dan houdt het op. Wat ik eigenlijk probeer duidelijk te maken is dat het meeste wat hier gebeurt handwerk is, en dat het menselijk lichaam grenzen kent. En eigenlijk moet je nog niet eens in de buurt van die grens komen, want het kost je dagen om te herstellen van overbelasting. Zowel Rita als ik kunnen hierover meespreken.

We zitten dus eigenlijk in een overgangsfase, het verbouwingsproject wordt afgewerkt, maar wordt op de meest ongelegen tijdstippen onderbroken door taken die nodig zijn voor het nieuwbouwproject. Met betrekking tot het laatste is er wel een mijlpaal te melden: de graafmachine is begonnen met het uitgraven van het zwembad.


Hier komt het zwembad

Dan zijn we de afgelopen week druk in de weer geweest met overgordijnen. We wonen hier nu bijna 5 maanden, en vonden dat het tijd werd om die onderhand maar eens uit de verhuisdozen te halen. Vandaag zijn in het woonhuis de laatste gordijnen opgehangen. Dat verliep eigenlijk heel vlot, voor het hele huis hebben we passende gordijnen gevonden, afkomstig uit de benedenverdieping van ons huis in Geldrop. Alleen voor de slaapkamer moest Rita ze korter maken, maar in de andere vertrekken gingen ze zó voor het raam.

Tot slot nog een foto van onze buurman zijn abrikozenbomen. Die zijn afgelopen week prachtig in bloei gekomen.


Zomer in aantocht

Alweer bijna een jaar hier!

Alweer een week voorbij, de tijd vliegt hier om! We zijn verschrikkelijk druk, maar toch helemaal anders als in ons vorige leven. Moeilijk uit te leggen. Je bent met dingen bezig waar we in ons vorige leven geen notie van hadden. Tegelijkertijd zitten we hier in een klimaat wat ons dan misschien niet helemaal vreemd is, maar toch wel stevig wennen is na de luxe van cv en aanverwante artikelen. We krijgen dit weekend weer een koufront over ons heen, en terwijl ik dit zit te schrijven is het binnen, met de kachel aan, 16.9 graden.

Dan de dingen die afgelopen week hadden moeten gebeuren, maar volgens oud Zuid-Afrikaans gebruik íets uitgelopen zijn;

• De verbeteringen aan de dakconstructie zijn bijna klaar;
• De interne verbouwing van het eerste gastenverblijf is bijna klaar;
• De fruitboompjes voor onze boomgaard zouden deze week komen, maar de aflevering gaat ‘een biekie meer tyd vatten’.
• De kweektunnel zou deze week komen, maar om de één of andere (ons onbekende) reden is hij er nog steeds niet.

Wel zij deze week de eerste twee vrachtauto’s met riet gekomen, dit riet gaat straks op de daken van de nieuw te bouwen gastenverblijven en afdaken bij het zwembad.


Aankomst van de eerste rieten

Éen zo’n truck brengt zes ton riet, er zijn inmiddels twee vrachten afgeleverd.


Afladen van de eerste vrachtauto


Hier ligt 12 ton rieten

In totaal hebben we 24 ton nodig, de volgende twee vrachten komen de komende week (is ons beloofd).

Dan zijn we driftig begonnen met het frezen van een stuk grond (een kleine 2000 m2) waar we de boomgaard gepland hebben. Dit bleek al heel snel teamwerk te zijn. De tractor heeft zich kranig gedragen , maar er zitten zoveel keien ‘klippen’ in de grond, dat er iemand voor de tractor uit moet lopen om die klippen op te rapen en ze in de laadbak van de tractor te gooien.


Dit wordt de boomgaard

Rita en ik hebben allebei een stuk gefreesd, waarbij diegene die niet op de tractor zat met klippen liep te sjouwen, en later hebben we hiervoor ook de hulp ingeroepen van Willem, de tuinman.


En dit zijn de klippen die er bij de eerste ronde frezen uitgeraapt zijn.

We zijn nog nooit zo vroeg naar bed gegaan als deze week. Het mag uit deze foto wel duidelijk zijn dat we de eerste ronde van onze strijd tegen het onkruid gewonnen hebben!

Ook zijn er nog een paar nieuwe ontwikkelingen te melden:

• Wij hebben in ons huis geen ingebouwde kasten. Voor onze kleren gebruiken we momenteel een tweetal kasten die eigenlijk bij een slaapkamer horen die gepland is voor het gastenverblijf wat één dezer dagen in gebruik zou moeten worden genomen. Rita is afgelopen week naar de schrijnwerker geweest die (tot volle tevredenheid én op tijd) onze keuken in elkaar heeft getimmerd, en heeft een kleerkast op maat besteld.
• Dit wordt een beetje moeilijk om uit te leggen. We hebben al eerder verteld dat het niet zo simpel is om een permanente verblijfsvergunning voor Zuid Afrika te krijgen. Daarvoor moet je kunnen aantonen dat je investeert in het land, en dergelijke verklaringen moeten worden ondertekend door een ‘chartered accountant’, in Nederland noemen we dat een registeraccountant, geloof ik. Ook willen we aanspraak maken op subsidieregelingen die hier gelden voor de toerisme-industrie, en ook hiervoor zijn verklaringen nodig van gedane investeringen. Kortom het komt er op neer dat wij onze zaken boekhoudkundig goed op een rijtje moeten hebben. En eigenlijk heb je dan twee opties:
• Je gaat met een schoenendoos vol bankafschriften en rekeningen naar een boekhouder en vraagt hem het zó te regelen dat je zo weinig mogelijk belasting betaalt;
• Je regelt je eigen financiële administratie.
  
  Wij hebben gekozen voor de tweede optie, we gaan onze boekhouding zelf bijhouden en zelf onze aangiftes doen. Waarom? Omdat we zelf gewoon willen weten hoe we ervoor staan. En omdat we in de gelukkige omstandigheid zijn dat we een goede relatie hebben met onze ‘chartered accountant’, die helemaal achter onze aanpak staat. In de praktijk betekent dit het volgende:
  - We hebben een boekhoudpakket aangeschaft voor op de computer;
  - We hebben tot 24 augustus de tijd om onze BTW aangifte te doen, wat er in feite op neer komt dat we vóór die tijd al onze onkosten (bonnetjes) geregistreerd moeten hebben, waarop we BTW hebben betaald.
  
  Aan onze kapstok hangt weer een nieuwe pet: die van Wim ‘de boekhouder’

• We hebben de hulp ingeroepen van een bedrijf wat gespecialiseerd is in irrigatie. De reden is simpel: we weten zelf te weinig over dit onderwerp.
  - Voorbeeld 1: We staan op het punt om een boomgaard aan te planten van zo’n 50 fruit- en notenbomen. Hoeveel water is daarvoor nodig in dit klimaat, en hoe breng je dit naar de boom. Doe je dit via een flexibele pijp, zoals je in Nederland vaak ziet bij jonge aanplant, of doe je dit via druppelaars, waarvan men zegt dat ze zo economisch met water omgaan? Als we om ons heen kijken, worden fruitbomen hier over het algemeen besproeid met sproeiers die aangepast zijn aan de diameter van het wortelstelsel van de bomen.
  - Voorbeeld 2: Binnenkort hopen we hier een kweektunnel te hebben. Hoeveel water hebben we daarvoor nodig? Hoe dik moet de toevoerleiding zijn?
  
  Afgelopen week is er een inventarisatie gemaakt van wat we aan water hebben, de volgende stap wordt het in kaart brengen van wat we voor volumes we waar nodig hebben, en de bijbehorende pijpdiktes.
  
  
  Kortom, we zijn weer lekker druk bezig geweest, en hebben ondertussen ook nog onze putjescheppers-pet op moeten zetten, want op een gegeven moment zat onze wc verstopt. Ook dit is weer opgelost.

Een regenbuitje met gevolgen

Toch maar weer even terugkomen op de verbouwing: dit project verliep zonder veel tegenslagen en het leek erop dat het maar een week of drie langer zou gaan duren als de geplande drie weken. Dat lijkt hier een normale zaak, en daar zijn we inmiddels min of meer aan gewend. Afgelopen dinsdag zouden de plafonds (gipsplaten) aangebracht worden. Maandag nacht begon het te regenen, een redelijke bui, maar niets abnormaals. Toen bleek dat er ergens een fout moest zitten in de dakconstructie van de schuur, want er liep water over de muur de aanbouw binnen.


Dakinspectie

Een eerste inspectie bracht niet veel aan het licht, dus werd besloten om de zaak eens wat beter te bekijken. Hiervoor moest een hele rij dakplaten van de schuur verwijderd worden.


Nadere dakinspectie

Toen kwam aan het licht wat er mis was. De schuur heeft een aantal dwarsbalken om het plafond te dragen. Die balken waren behoorlijk doorgebogen, er zijn er zelfs een aantal gescheurd. Eigenlijk was dat plafond bedoeld als hooizolder, maar de vorige eigenaar had op die balken een (veel te zware) betonvloer aangebracht. Door het buigen van de balken waren de bovenste drie lagen stenen van de buitenmuur helemaal los komen te liggen en deugde er niets meer van de dakaansluitingen tussen schuur en aanbouw. We hebben maar gelijk besloten om het beton van het plafond te verwijderen en de bovenste drie lagen van de buitenmuur opnieuw op te metselen.


Helpen bij het opruimen

Dat is inmiddels gebeurd, maar al met al kost het weer een extra week. Maar als die regenbui niet gevallen was, zouden we dit probleem pas ontdekt hebben nadat de gipsplaten tegen het plafond hadden gezeten. Dan zou de schade veel groter zijn geweest, dus al met al is het allemaal nog niet zo slecht afgelopen. Pikant detail bij de vorige foto, genomen op woensdag 3 augustus: die dag was voor zover wij het ons herinneren de koudste tot nog toe deze winter, de temperatuur is de hele dag onder de 15 graden gebleven. Maar de zon is inmiddels al weer zo sterk dat het overdag te warm is voor een trui.


Rita, Mara en Sjors in de avondzon

De voorbereidingen voor het volgende project zijn inmiddels op gang gekomen, de eerste bouwmaterialen zijn aangevoerd en staan eenzaam op het land, zo dicht mogelijk bij de plek waar gebouwd gaat worden.


De eerste stenen voor het volgende project