Het Wassende Water...

Het begint een beetje eentonig te worden, maar het grootste nieuws van deze afgelopen week is wederom regen. Dinsdag begon het, en wel zodanig dat we om een uur of 10 ‘s morgens de tuinmannen naar huis stuurden. Woensdag bleef het ook maar regenen en moesten er zo links en rechts al sloten gegraven worden om het water weg te houden van de gebouwen. Daarna het personeel maar weer naar huis gestuurd. Inmiddels zat er al weer 65mm water in de regenmeter. En het ging maar door.
In de nacht van woensdag op donderdag werd ik om een uur of 5 wakker en het regende nog steeds. Uit bed stappend stond ik gelijk in het water: het bleek dat zowel de slaapkamer als de badkamer helemaal blank stonden! Gauw Rita wakker gemaakt (normaal niet zo eenvoudig, maar toen die eenmaal met haar blote voeten in het koude water stond was ze klaar wakker!). Het water kwam uit het putje van de douche naar boven en stroomde via de badkamer de slaapkamer in. Rita een trekker gehaald en begon het water door de deur naar buiten te werken, de patio op. Ik in de stromende regen naar buiten om te kijken wat er aan de hand was. Het bleek dat hoek waar de bad- en slaapkamer aan het woonhuis grenst helemaal blank stond. Via het afvoerputje liep het water de badkamer in (bad- en slaapkamer liggen één treetje lager als de rest van het huis). Ik ben maar gelijk een sloot aan het graven gegaan, dwars door het grasveld, om dat water de kans te geven om weg te lopen. Rond half acht was dat karwei klaar en begon het water weg te stromen. Het was inmiddels licht geworden zodat we de situatie eens beter konden bekijken. Van verschillende kanten stroomde het water naar de probleemhoek, waardoor de grote bezinkput van de badkamer helemaal vol was gestroomd. Dus op andere plaatsen sloten aan het graven om het water uit die hoek weg te houden.
Om 8 uur kwam Poppie op dagen en Rita stond nog steeds te hozen! Poppie bekeek de situatie en stuurde vervolgens Rita weg om een berg handdoeken te halen. Zij had dit blijkbaar vaker meegemaakt, want in no time had zij met behulp van handdoeken een soort van dijk gebouwd die het water vanuit de douche rechtstreeks naar de buitendeur in de slaapkamer leidde. En kon er een begin worden gemaakt met het opruimen en droogmaken van de rest van de slaapkamer. Nu Poppie het waterballet in de slaapkamer min of meer onder controle had, kon Rita de schade op gaan nemen in de gastenverblijven. We wisten dat daar wel eens een probleem kon zijn; al eerder was ons opgevallen dat door een constructiefout er regenwater tussen het dak en de schoorsteen niet goed weg kon en binnen in de openhaard belandde. En inderdaad, beide gastenverblijven stonden ook blank. Door emmers en koelboxen in de open haard te zetten kon Rita verdere overstromingen voorkomen en de zaak droog gaan dweilen.
Van de tuinmannen arriveerde Ruben als eerste (pas later zou blijken ook als enigste). Samen zijn we een paar uur bezig geweest met sloten graven die het water uit de kritieke hoek moesten houden. Toen dat gebeurd was hebben we met emmers geprobeerd om die bezinkput leeg te scheppen. Maar wat we ook schepten, het niveau zakte geen centimeter. Er moest een pomp komen, en de zwembadpomp leek de meest aangewezen oplossing. Op weg naar het zwembad bleek dat de ontbijtkamer van de gastenverblijven helemaal onder drijgde te lopen, dus moest de pomp maar even wachten.
Inmiddels was er her en der wat nieuws binnengesijpeld over wat er zich om ons heen in Klaasvoogds afspeelde. Karel, een van onze tuinmannen, woont aan de andere kant van de Klaasvoogds rivier, en kon met geen mogelijkheid over de rivier heen komen, hij had de weg kompleet overspoeld. Hele stukken van Klaasvoogds waren van de buitenwereld afgesloten. Willem, onze het langst in dienst zijne tuinman, voelde zich niet lekker, hoorden we via via.
Samen met Ruben weer sloten gegraven om het water uit de cirkel, waarbinnen de gastenverblijven en ontbijtkamer liggen, te houden. Vroeg in de middag was ook dat karwei geklaard en konden we de zwembadpomp afkoppelen en bij de badkamer opstellen.En even later pompten we het afvoerputje van de douche binnen 5 minuten leeg. De aanhoudende instroom van water stopte toen, het was drie uur in de middag. Vanaf 5 uur ‘s morgens waren eerst Rita en daarna afwisselend Rita en Poppie bezig geweest om het onafgebroken binnenstromende water weer naar buiten te werken. Maar volgens Poppie “het ons die eerste oorlog gewin”. Wel steeg het waterniveau in het putje weer vrij snel, maar door om het half uur de pomp 5 minuten aan te zetten, konden we het water buiten houden.
Maar er naderde nog meer onheil. Ruben stond bij de dam te gebaren dat we moesten komen kijken. De dam (van onze buurman) zat al een tijdje nokvol en begon toen over te lopen, juist voor het woonstel.




De buurman gebeld, die nam niet op. Te voet er naartoe lopen (nog geen honderd meter) was geen optie vanwege al het water. Dus Rita in het bakkie geklommen en er heen gereden. En kwam samen met de buurman weer terug. Die had als schrale troost voor ons de opmerking dat wij onze zaakjes goed voor elkaar hadden wat de afvoer van water betrof. Dat het er op een hele hoop andere plaatsen veel slechter veel slechter uitzag. Alle dammen hier in de omgeving bleken over te lopen, en het water van de hoger gelegen dammen belandde in de lager gelegen dammen, en dat ging zo maar door. Als enige oplossing was er het uitdiepen en vergroten van sloten.




Ruben en ik de schop weer ter hand genomen en slaagden erin het water in goede banen te leiden. Maar tegen het einde van de middag was ik er toch niet gerust op, er kwam steeds meer water over de dam. Wel was het inmiddels opgehouden met regenen. Toch maar weer de buurman erbij gehaald met het voorstel om aan de achterkant een gat in de dam te maken. Dat bleek niet mogelijk te zijn, dan zou de hele damwand uitslijten en doorbreken. Maar hij verzekerde ons dat hogerop de de wateroverlast langzaam aan het verminderen was, en dat die trend zich in onze richting zou voortzetten. En hij gaf de toezegging dat als er ‘s avonds / ’s nachts verslechtering in de hele toestand zou optreden, hij mankracht zou mobiliseren om nog meer sloten te graven.
En zo gingen we de nacht in. We waren bekaf, maar echt slapen was niet in beeld. Om het half uur moest de pomp aan, minimaal ééns per uur gingen we kijken hoe de situatie bij de dam was. Rita heeft 2 uur geslapen, ik 3.
Vrijdagmorgen scheen de zon en was het personeelsbestand weer kompleet. De hoeveelheid water wat uit de dam kwam was stabiel gebleven, en onder controle. De hoeveelheid water die telkens in de bezinkput terecht kwam, begon af te nemen. Tijd om de schade op te nemen. Let wel: deze foto’s zijn van vrijdag, op donderdag hadden we wel iets anders te doen!


Paden zijn nu rivieren


Paden zijn nu rivieren (2)

De tunnel was nauwelijk bereikbaar


Paden zijn nu rivieren (3)

Hele stukken waar de steenslag geheel of gedeeltelijk is weggespoeld


Paden zijn nu rivieren (4)

Zo ziet het pad eruit wat aan de achterkant de grens vormt van ons perceel. Wij denken erover om Wildwatervaren in ons activiteitenpakket op te nemen.
Deze stroom mondt overigens rechtstreeks uit in onze kwekerij. Inmiddels hebben we hem om weten te lijden, maar de aangerichte schade is aanzienlijk.


Kwekerij

Complete voren met planten zijn weggespoeld

Vrijdagavond zijn we met een redelijk gerust hart naar bed gegaan. Ik ben er om 5 uur nog even uit gegaan om de pomp aan te zetten, maar toen weer terug en heerlijk tot 10 uur geslapen.


De reddende engel

Dit is dus die bewuste hoek waar het allemaal begon. Die pomp heeft werkelijk wonderen verricht, en de komende dagen blijft hij daar nog wel even staan.

Momenteel hebben we hier weer zomerse temperaturen. Ik ga de barbeque aansteken en hoop volgende week met een positiever verhaal aan te komen.

Goede Tijden, Slechte Tijden....

Iedereen weer reuze bedankt voor alle verjaardagskaarten en gelukwensen, die per post en per e-mail binnen zijn gekomen. En niet te vergeten de telefoontjes! Die dinsdag was voor mij een uitrustdag, de hele dag niks doen behalve in het voorjaarszonnetje buiten jarig zitten zijn. En ‘s avonds gezellig uit wezen eten met Yvonne en Herman bij “De Kaapse Jongens” in Robertson.

Die rust kwam goed uit, want de volgende dagen zouden hectisch gaan worden. Vanwege het aanstaande bezoek van de Tourism Grading Council moesten er nog een paar klusjes geklaard worden. Zoals bordjes naast de paden plaatsen die de gasten wijzen waar ze wat kunnen vinden. En ook nog wat buitenverlichting bij de gastenverblijven gemaakt. Rita was druk met bedden opmaken, handdoeken ophangen, links en rechts wat bloemetjes op de tafel plaatsen, enz. Maar donderdagmiddag waren we helemaal klaar voor de inspectie. Tussendoor kreeg Rita ook nog een telefoontje van het Toeristenbureau of we nog plaats hadden voor een Nederlands stel, wat op zoek was naar accommodatie. Het woonstel was nog vrij, dus we lieten ze maar komen. Het waren 2 KLM-ers, die een paar dagen vrijaf hadden in Kaapstad. Ze hadden een auto gehuurd en toerden wat rond. Hun komst betekende overigens gelijk dat we voor de eerste keer helemaal vol zaten, van donderdag op vrijdag.

Want zoals afgesproken kwamen donderdagmiddag ook de twee dames van de Tourism Grading Council.We hebben ze doorverwezen naar een restaurant om wat te eten en hebben na hun terugkomst nog gezellig samen koffie gedronken. Vrijdag zouden de dames eerst ontbijten, en dan ging de eigenlijke inspectie beginnen.

Dat betekende voor ons dat we vrijdag wat eerder op moesten staan om ontbijt voor de gasten te maken. Toen we uit de slaapkamer kwamen zagen we dat Boots, onze kater, heel versufd en onstabiel bij de deur zat. Rita maakte de deur open en wankelend strompelde hij naar buiten. Het leek wel of hij zijn hele coördinatie kwijt was. Wat nu, het was te vroeg om ermee naar de dierenarts te gaan, en daar hadden we ook de tijd niet voor, vanwege het ontbijt voor de gasten. We besloten om Boots maar even zijn gang te laten gaan. Eerst naar de gasten en dan zou Rita om 8 uur met hem naar de dierenarts gaan. Tegen achten ging ik Boots zoeken en al gauw trof ik hem aan naast de tunnel. Dood. Rita het slechte nieuws gebracht en de honneurs in de ontbijtkamer overgenomen, zodat zij ook nog even naar hem kon kijken. Een half uur later was hij begraven. Er zijn zo links en rechts wel wat tranen gelaten, want onze Boots was een schat van een kat. We denken dat hij een herseninfarct of zoiets heeft gehad, maar zeker weten we het niet. Hij ruste in vrede.

Maar het leven gaat gewoon door. Om een uur of elf waren de dames klaar met de inspectie en werden de bevindingen met ons doorgesproken. Daar wachtte ons een aangename verrassing: we worden voorgedragen voor 4 sterren. We hadden zelf een verzoek ingediend om te qualificeren voor 3 sterren, want een stapje hoger bracht nogal wat problemen met zich mee. Volgens publicaties van de Tourism Grading Council moet je minimaal , om je te kwalificeren voor méér als 3 sterren, tv hebben voor de gasten, airconditioning (met afstandsbediening) en verwarming. Wijzelf vonden eigenlijk dat tv helemaal niet nodig is, en eigenlijk zelfs afbreuk doet aan het product wat wij bieden: rust, natuur, stilte. Gelukkig waren de dames het helemaal met ons eens: die tv hoort hier niet thuis, zeker omdat we geen kinderen te gast willen. En de constructie van de gastenverblijven (rieten dak, kleine ramen) zou airconditioning overbodig maken. Er waren wel een aantal punten waar we wat aan moeten doen ,variërend van de plastic kleerhangers vervangen door houten hangers, tot overdekte carports maken bij de gastenverblijven, zwaardere kwaliteit badhanddoeken, en nog wat kleine puntjes. Maar bij de volgende commissievergadering van de Tourism Grading Council ligt er een voorstel op tafel om de status van Mallowdeen Gardens op 4 sterren te brengen. Een paar dagen later weten we het dan zeker, maar normaal gesproken is dat een hamerstuk. Eigenlijk zijn we verschrikkelijk trots, we worden het derde 4-sterren etablissement in onze omgeving. Onze voorgangers in Klaasvoogds zijn Fraai Uitzicht en Rosendal, en wat ons betreft bevinden we ons in uitstekend gezelschap. Wat met name uit de inspectie naar voren kwam was: de sfeer van het geheel en aandacht voor details. Wij denken dat het allemaal te maken heeft met persoonlijke aandacht en we hebben allebei nogal wat gereisd, dus we weten echt wel zo’n beetje wat onderweg prettig is om te hebben en wat lastig is als het ontbreekt.
Maar het goede nieuws van deze week is nog niet op: de foto’s die Astrid gemaakt heeft zijn inmiddels binnen, en wij zijn heel blij met het resultaat. Vast een paar voorbeelden:


Woonstel


Terras


Ontbijtkamer


Cottage


Slaapkamer


Sfeerplaatje


Sfeerplaatje (2)


Dam


Zwembad


Trotse eigenaars

En nog meer goed nieuws: we hebben inmiddels een Spaanse vertaling voor onze website gekregen via Astrid, waarvoor uiteraard dank. De komende weken gaat de Mallowdeen Gardens website helemaal op de schop, nieuwe foto’s, nieuwe vertaling, nieuwe sterren!

Wateroverlast

Om het maar eens met de deur in huis te vallen: ik heb een grotendeels een rotweek achter de rug. Het was allemaal krisisbesstuur en rampenbestrijding, allemaal naar aanleiding van de overvloedige regenval van de afgelopen weken.
Wat was er gebeurd: alle waterreservoirs zijn tot de rand gevuld, en die van onze buurman begon te lekken. Met als resultaat dat wij een behoorlijke hoeveelheden water op onze inrit voor het woonstel kregen, en de weg naast de tunnel stond helemaal blank. Verder komt er nog steeds zoveel water van de bergen dat de pad die onze achtergrens vormt momenteel zo ongeveer een rivier is. In eerste instante zette al dat water onze kwekerij helemaal blank, maar door de nodige sloten te graven stroomt het water nu elders het land in.
Door al dat water hebben we ook een aantal grondverzakkingen gehad. De vervelendste was juist op de plaats waar de waterpomp, boiler, zwembadpomp en –filter staan. Alle leidingen ontzet en lekkages alom. Het kwam erop neer dat alles afgekoppeld moest worden, de ondergrond moest weer aangevuld en aangestampt worden, en alles opnieuw aansluiten. Gisteravond de laatste aansluitingen gemaakt, vanmorgen alles getest en alles werkt weer naar behoren.
Tussendoor was ook de fotosessie, die gepland was voor dit weekend, naar voren geschoven. Afgelopen woensdag was hier een nationale feestdag, en er was mooi weer voorspeld. Dus zijn Astrid, Jan en Floris afgelopen dinsdag hierheen gekomen, hebben hier overnacht, en woensdag zijn er foto’s gemaakt voor een brochure en voor de website. Alles moest er dus zo goed mogelijk uitzien, wat ook weer de nodige stress bezorgde.

Gelukkig is er dan altijd nog Rita die mij weer tot de orde roept en me het betrekkelijke in laat zien van een aantal in mijn ogen op dat moment erg belangrijke zaken.
Overigens is Rita zelf ook heel behoorlijk in de weer geweest afgelopen week. Nella, de vorige bewoonster van ons huis en (in Klaasvoogds) wereldberoemd om de mooie rozen die ze heeft, had haar rozenstruiken laten snoeien. Nog dezelfde dag lag al dat snoeisel hier bij ons en nu staan er zo’n 400 rozenstekken bij ons in de tunnel! Vervolgens werden de druiven (Hanepoot, lekkere tafeldruiven) van onze achterbuurman gesnoeid, en ook daar hebben we inmiddels de nodige stekken van.

Maar het grote nieuws is toch eigenlijk wel dat we afgelopen week een telefoontje kregen van de Tourism Grading Council of South Africa. Dat is de instantie die sterren uitdeelt aan accommodatie-verschaffers, zoiets als wat Michelin doet voor restaurants. Ze arriveren hier a.s. donderdag avond, met twee personen, en overnachten hier. Op vrijdagmorgen vindt dan de beoordeling plaats. Ze gaan kijken of we voldoen aan de normen voor een 3 sterren accommodatie. Uiteraar is dat alles héél spannend, maar we denken dat we ons goed voorbereid hebben en vertouwen erop dat we die 3 sterren gaan krijgen.

Overigens zitten we al sinds vrijdagavond zonder internetverbinding. Dit bericht kan ik nog versturen middels onze oude (zeer trage) telefoonverbinding, echter zonder foto’s.
Maar wat foto’s betreft kunnen we ons hartje ophalen de komende weken: we wachten met smart op een CD met foto’s die Astrid afgelopen woensdag gemaakt heeft. Daarmee gaan we de hele http://www.mallowdeen.com/ op zijn kop zetten, en een brochure (laten?) ontwerpen en maken, die dan ook weer vanaf de website te downloaden is. Over http://www.mallowdeen.com/ gesproken, er zit ook een Duitse vertaling aan te komen. Gerry, ex-buurvrouw uit Geldrop, inmiddels woonachtig in Duitsland, gaat dat voor ons regelen. Alvast bedankt, Gerry! Nu nog een Spaanse vertaling, en ons verlanglijstje qua vertalingen is compleet.

Méér regen en allerlei ander ongerief

Ik had me er al helemaal op ingesteld om een smakelijk verhaal in elkaar te draaien over hoe verschrikkelijk het hier weer geregend heeft. Maar we hebben inmiddels vernomen dat Europa ook meer dan redelijk bedeeld is geweest, de afgelopen week. Dus zal ik het hierover kort houden: Wéér een paar dagen aanhoudende regens gehad. Ditmaal 65 mm, samen met de 34 mm van vorig weekend is dat een kleine 100 mm in een tijdsbestek van een dag of tien. Afgezet tegen een gemiddelde regenval van ergens tussen de 200 tot 400 mm per jaar was dit erg veel. We zitten op dit moment nog steeds met een wateroverlast, water uit de bergen zoekt overal een weg naar beneden, ook via onze paden. En voor de tweede keer dit jaar hadden we weer sneeuw op de bergen.


Wéér sneeuw!

Maandag zijn we samen met het personeel de tunnel in geggaan om alle stekken te inspecteren. Diegenen die wortels hadden, zijn opgepot. Stekken die aanstalten leken te maken om te gaan wortelen, zijn weer teruggezet in de stektrays, en de rest is weggegooid. Voor de statistici: 187 stekken hadden wortels en zijn opgepot, 756 zijn teruggezet voor een herkansing, en 757 zijn weggegooid. Verder hebben we nog een heleboel gezaaid in de tunnel: grote aantallen zonnebloemen en afrikaantjes, en alle zaadjes die we mochten ontvangen van Monique en Maria. Zo houden wij onszelf en ons personeel bezig als het regent.

Vanaf woensdag klaarde het weer op en donderdag konden we vóór bij de ingang aan de gang om daar een border tussen de weg en de muur schoon te maken en aan te planten.


Ingang (1)

Van de beplanting is nog niet veel te zien op de foto’s, maar er staan 100 SELAGO corymbosa met een stuk of 6 rieten als solitair ertussen.


Ingang (2)

Morgen moeten we hier nog de besproeiing aanleggen


Ingang (3)

Maar eigenlijk stond de week in het teken van een aantal onverwacht optredende mankementen:

• De vierwielaandrijving van de tractor is kapot, waardoor hij, zeker nu in de natte klei, niet meer inzetbaar geweest. Dit gebeurde gelukkig juist vóór de garantietermijn verstreek, en ik ben gisteren druk doende geweest om de hele vooras eronderuit te halen. Een nieuwe wordt opgestuurd vanuit de importeur in Johannesburg. Er hangt dus weer een nieuwe pet aan de kapstok.
• Op een gegeven moment zaten we zonder heet water. Wij hebben hier electrische boilers, dus eerst de electriciteit gecontroleerd, maar die was in orde. Het verwarmingselement bleek de boosdoener, en moest vervangen worden. Gelukkig hadden we een reserve element liggen, want die elementen hebben maar een beperkte levensduur en we hebben inmiddels tóch een stuk of vijf boilers zo links en rechts. Dit soort klusjes moet je hier allemaal zelf doen, en al doende leert men. Een loodgieterspet had ik al.
• De afvoer van de keuken zat verstopt. Gelukkig had ons personeel vaker met dit soort problemen van doen gehad, want met behulp van een stuk ijzerdraad was het euvel al weer snel verholpen.

Verder zijn we erachter gekomen dat we onvoldoende electriciteit hebben. We hadden al ondervonden dat bij gebruik van (te) veel electrische apparaten er nog wel eens een aardlekschakelaar afschakelde. Ik ben een beetje aan het rekenen gegaan, met als resultaat dat we een groot tekort hebben. Voor de techneuten: wij krijgen electriciteit rechtstreeks vanaf een 10 kVA transformator die vlak bij ons huis boven in een paal hangt. Mijn berekening kwam uit op een totale behoefte van 69 kVA (37 voor het hoofdgebouw, 32 voor de gastenverblijven) als alles tegelijkertijd aan zou staan. Er moet dus een zwaardere transformator komen, en een prijsopgave hebben we al. Werden we ook al niet vrolijker van...

Maar och, het is weekend, en de zon schijnt!


Zondagmiddag

Volgende week vrijdag komen Astrid, Jan en Floris met hun twee honden een weekend logeren. Astrid gaat dan foto’s maken van de gastenverblijven, voor de website en brochures. Fotograferen is haar hobby en we zijn er zeker van dat er mooie plaatjes gemaakt gaan worden. Hier vast een tweetal opnames die ze bij één van hun eerdere bezoeken maakte:


Mallowdeen Gardens Lavendel


Mallowdeen Gardens Tuinset