Op de valreep ...

… kijken we terug op een rare laatste week van 2007!. We hebben een enerverende Kerst gehad, op Kerstavond (24 december) waren we uitgenodigd door een Zuid-Afrikaans echtpaar wat wij (eigenlijk alleen Rita) één keer ontmoet hebben, collega B&B eigenaars, die zelf een B&B runnen in Montagu. Wij waren al lang niet meer “van de plak” geweest, en zijn ingegaan op de uitnodiging. De voorwaarden waren: twee cadeautjes meebrengen van max. 20 Rand (€ 2) ieder, en een kersthoed ophebben. Het klonk ons allemaal nogal oubollig in de oren, maar we hebben een hartstikke leuke avond gehad. Met behulp van dobbelstenen cadeautjes winnen en van elkaar afnemen, riep uiteraard dierbare herinneringen op. Voor de rest heeft het tijdens de Kerst bijna constant geregend. Het onbijt op eerste kerstdag moesten we binnen serveren. Dat ontbijt was trouwens wel speciaal: de gasten (twee Zuid Afrikaanse echtparen, resp uit Pretoria en George) waren al een paar dagen hier en nodigden ons uit om samen met hen te ontbijten. Ze kamen ook nog aanzetten met een fles champagne, dus ondanks het rotweer werd het toch nog heel gezellig!

Vervolgens sloeg na de Kerst het weer totaal om en zitten we al weer een aantal dagen met temperaturen ergens midden tot hoog in de dertig. Dat betekent ook dagelijks minimaal ééns of indien mogelijk meerdere malen een plons in ons zwembad. Het water heeft de voor ons ideale temperatuur van 29 graden bereikt.

Vanmorgen hebben we de laatste gasten van 2007 uitgezwaaid, en het personeel om 14:30, na het verdelen van (een record) fooienpot, naar huis gestuurd. Het is even vakantie voor ons. Vandaag géén nieuwe gasten, vanavond geen mensen naar restaurants brengen, geen kamers nachtklaar maken, morgenvroeg géén personeel, géén ontbijt klaarmaken en uitserveren, en wederom géén nieuwe gasten. Want we hebben de zaak gewoon twee dagen dichtgegooid. Vanavond gaan we eerst uit eten in Robertson, en vanaf 11 uur vanavond gaan we samen met buren het jaar uitvieren. Met op de achtergrond de Top 2000 op Radio 2, die we via internet goed kunnen volgen. Nu nog hopen dat Saartje begrip opbrengt voor het feit dat we morgen graag zouden willen uitslapen.

Want op 2 januari loopt de wekker weer om 6 uur af, begint het personeel om 7 uur, en komen er weer gasten binnen. Het nieuwjaar gaat voor ons voortvarend van start: op de avond van 2 januari zitten we al weer helemaal volgeboekt. Dat geldt vooralsnog alleen voor die dag, voor de rest is er best nog wel ruimte. Januari wordt een soort van thuiswedstrijd: van de 31 nachten hebben we gedurende 28 nachten in één of meerdere units Nederlandse gasten. Een aantal bekenden, maar ook een aantal die wij nog niet kennen. We kijken er echt naar uit.

Voor nu, een prettige jaarwisseling!

Drukke dagen voor Kerst...

Afgelopen week zijn we weer met de neus op de feiten gedrukt: het is hier grote vakantie van half december tot half januari. En als het hier grote vakantie is, dan komt zowat alles en iedereen hier kompleet tot stilstand. Zo zaten we afgelopen maandag met een grasmachine wat de geest gegeven had. Nu zijn we zelf redelijk handig in onderhoud van en reparaties aan van alles en nog wat, maar in dit geval kwamen we er niet uit. Het gaat hier om een cirkelmaaier met een benzinemotor. Hij is er wel eens eerder mee opgehouden, maar meestal was het een kwestie van de bougie en/of luchtfilter schoonmaken. Nu hebben we ook de hele carburateur uit elkaar gehaald en schoongemaakt, maar het ding wilde geen kant op. En dan houdt onze kennis op, dan moet er externe hulp ingeroepen worden. En toen kwamen we erachter dat alle externe hulp op vakantie was. Volgend jaar tweede helft januari is de eerste gelegenheid dat we de grasmachine ergens ter reparatie aan kunnen bieden. Het vervelende is dat ons gras géén vakantie heeft opgenomen, maar groeit als een idioot, niet in de laatste plaats vanwege de abnormale regenval voor deze tijd van het jaar. Gisteravond begon het wéér te regenen, en dat doet het nu nog steeds! De enige optie die we hadden was naar de boerenbond en een nieuwe grasmachine kopen. En we hebben tegelijkertijd besloten om een grote maaier bij onze tractor te kopen, die we gaan gebruiken voor de grote oppervlakken gazon. Let wel: we hebben inmiddels ruim 3000 m2 (1/3 hectare!) gras, een beetje veel voor een gewone standaard cirkelmaaier. Overigens is het ook onmogelijk gebleken om een maaier bij de tractor te bestellen, alle bedrijven gooien de deuren gewoon dicht! Eigenlijk komt het er op neer dat we de komende weken helemaal op onszelf zijn aangewezen, en zelf een voorraad aanhouden van zaken die kapot zouden kunnen gaan. Want de komende weken een loodgieter bellen omdat er ergens iets lekt, die optie hebben we niet. En zo komt het dat wij een aantal zaken klaar hebben staan, mocht het nodig zijn, waaronder een koelkast, een wc-bril, een boilerelement, het complete interieur van een toiletspoelbak, en nog een groot aantal andere zaken die minder tot de verbeelding spreken.

Even tussendoor: die onverwachte regen die we gehad hebben is door onze tuinmannen aangegrepen om onze verzameling van roestige dieren eens onderhanden te nemen. Normaalgesproken weten we in onze winterperiode de mensen tijdens regen bezig te houden met hout zagen, tuinmeubels schilderen, en ander onderhoud. Maar met al die regen die we in november en december hadden moest er iets anders verzonnen worden, en deze keer werd onze roestgevoelige dierenverzameling onder handen genomen, geheel op eigen initiatief. Het resultaat:

We zitten op dit moment in de drukste periode die we ooit gehad hebben. We zitten helemaal vol, en dat gaat zo de hele volgende week door. De afgelopen weken hadden we het zo geregeld dat er elke dag, ook in de weekends, minimaal één van de dames aanwezig was om ons te helpen. Zaterdag kwam er niemand opdagen, en gisteren idem dito. Behalve dat we het niet begrijpen, is het gewoon een teleurstelling. Deze mensen werken al meer als een jaar voor ons, hebben met eigen ogen gezien hoe we van niets tot iets zijn gegroeid, maar blijven dan zomaar ineens weg. Ik heb het al eens eerder gezegd: we praten hier over cultuurverschillen. En dat praat je gelijk over iets waar je absoluut geen kijk op hebt…
Pikant detail: we hadden besloten om vandaag ons personeel een kerstgeschenk te geven in de vorm van:

• Een fotoalbum met alle foto’s die we het afgelopen jaar hebben gemaakt van ons personeel;
• Een horloge;
  
• Een flesje lekkere ruik;
  

Rita had toepasselijk inpakpapier in huis gehaald en had er mooie presentjes van willen maken, maar is zo teleurgesteld dat ze alles in plastic tasjes gestopt heeft, zo onder het mom van als jullie het ons zelf uit laten zoeken, dan zoeken jullie het zelf ook maar uit.

Hoe zag onze zondag eruit:

• Om 06:10 loopt de wekker af;
  
• Zo rond 07:00 eten we zelf ontbijt;
  
• Om half acht gaan we tafels dekken, sinaasappels uitpersen, fruit snijden, eieren kloppen, koffie en thee zetten, en kussens buiten op stoelen en ligbedden leggen.
  
• Om half negen hadden we de eerste 4 ontbijtgasten, die kregen vandaag als vooraf een flensje met vers fruit uit eigen tuin, en vervolgens een omelet met ham en kaas.
  
• Om half tien kwamen de volgende twee gasten, weer flensjes en omeletten gebakken. Het toeval wilde dat één van deze twee gasten uit Schijndel bleek te komen, al een aantal jaren op Tenerife woont, en een paar keer per jaar hier naar Zuid Afrika op vakantie komt. En dan wordt er hier natuurlijk gelijk op zijn Brabants gebuurt!
  
• Zo rond een uur of elf begonnen we met het opruimen van eerst een van de cottages, en vervolgens de flat. De betekent eigenlijk in grote lijnen: gebruikte handdoeken vervangen, de afwas doen, wc / bad en douche uitdoen, bed opmaken, stoffen waar nodig.
  
• Rond 13:00 zelf een boterham gegeten, en toen de tweede cottage onderhanden genomen.
  
• Om 14:00 allebei op onze eigen bank neergestreken en gewoon een uur plat.
  
• Van 15:00 tot 17:00 is eigenlijk een beetje vrijaf, al moet Rita ondertussen wel meestal wel een was afhalen en een andere weer ophangen. Was is als een rode draad door het leven als je in deze business zit.
  
• Tussen 17:00 en 19:00 zijn het in eerste instantie de dieren die de aandacht opeisen (oftewel eigenlijk alleen maar honger hebben en willen spelen,) en nog even boodschappen doen voor morgen, gecombineerd met een bezoek aan de afhaalchinees.
  
• Dan de hele zaak klaar maken voor de nacht: overal de bedden open slaan, en buiten al de kussens op stoelen/ligbedden naar binnen sjouwen.
  

En dan willen we ook nog een weblog bijwerken. Ik heb vorige week een foto beloofd van onze kerstboom, hier is hij:

Het gaat niet goed met onze kerstboom, het lijkt erop dat hij de overstap van volle grond naar een pot niet lekker vindt. We hebben hier de afgelopen week ook temperaturen van hoog in de 30 graden gehad, en heerlijk gezwommen in een zwembad met water van 28 graden!

Toen kregen we plotseling uit Nederland van allerlei kanten de meest prachtige foto’s van beijzelde bomen, winterlandschappen, etc. Daar moest uiteraard een antwoord op komen, en gisteravond maakte ik (in de regen) deze opname van onze kerstboom:

Een gezellige kerst!

Donkere dagen voor Kerst...

Want alweer hebben we hier regen: vandaag kwam er zo’n kleine 40 mm in de regenmeter terecht. En dat terwijl we gisteren onze eerste echt zomerse dag konden vieren met een plons in het 26 graden warme water van ons zwembad! Het weerhield er onze gasten overigens niet van om vanavond toch te gaan zwemmen…

Wij hebben de afgelopen week eigenlijk best wel een ontspannen week gehad, wel bijna continu gasten, maar niet teveel tegelijk. Rita heeft voor een jaar (10 kg) abrikozenjam gekookt, voor het grootste deel van onze eigen abrikozen. En de kerstverlichting is ook aangebracht en brandt inmiddels. Voor de kerstboom hebben we dit jaar een echte boom: geen kerstboom, want dennen / sparren doen het hier gewoon niet, maar we hebben in onze kwekerij een boom uitgezocht die er in de verte een beetje op lijkt. We zijn helemaal vergeten om een foto te maken, maar die komt dan volgende week. Wel hadden we een grote pot nodig om de boom in te planten, liefst een beetje ruim, want het kan hier nogal eens waaien. En dan is het toch wel makkelijk om in een wijnstreek te wonen: na een paar telefoontjes van Rita konden we bij één van onze buren een oud (2001) wijnvat ophalen. Helaas leeg, maar je kunt niet alles hebben…

We hebben het vat doormidden gezaagd en in één van de twee helften staat onze kerstboom, aan het zwembad.

Wat politiek betreft: morgen wordt het waarschijnlijk duidelijk wie de nieuwe leider wordt van het ANC, de verreweg grootste politieke partij hier in Zuid Afrika. Wat daarbij belangrijk is: die leider wordt (bijna) automatisch ook de volgende president van Zuid Afrika wordt. De race loopt uiteraard al een tijdje, en er zijn eigenlijk maar twee serieuze kandidaten over. En met beide kandidaten zijn we niet echt blij.

Kandidaat 1 is ene meneer Jacob Zuma. Hij was tot voor een paar jaar geleden vice-president, maar is uit die post ontslagen vanwege betrokkenheid bij corruptie. Waarvoor hij nog aangeklaagd moet worden, en niemand weet of dat gaat gebeuren. Verder is er een klacht van verkrachting tegen hem ingediend, door een HIV-positieve AIDS-activiste, die momenteel politiek asiel heeft in Nederland. Zuma onkent verkrachting, niet dat hij gemeenschap met haar heeft gehad, en heeft zich onsterfelijk belachelijk gemaakt door te verklaren dat hij wist dat ze HIV-positief was, maar dat hij zich naderhand gedoucht had… De grote steun die Zuma krijgt komt uit de Zulu’s, een van de grootste etnische groepen, die nog geen president gehad hebben (Nelson Mandela en Thabo Mbeki zijn Xhosa). Een zeer populistisch figuur die nauwe banden heeft met zowel de vakbond als de communistische partij. Mocht Zuma president worden, dan betekent dat een ongetwijfeld een behoorlijke zwaai naar links. Ons grote probleem met Zuma is zijn bepaald niet onbesproken gedrag, met name ten aanzien van corruptie. Eigenlijk hebben we altijd al gezegd: als Zuma hier president wordt, dan wordt het voor ons tijd om te verkassen…

Kandidaat 2 is de huidige president: Thabo Mbeki. Eigenlijk doet hij het nog niet zo slecht, er is hier een indrukwekkende economische groei in Zuid Afrika. En hij is absoluut van onbesproken gedrag qua corruptie. Maar hij weigert te erkennen dat AIDS een probleem is, en houdt bepaalde ministers die absoluut niet presteren een hand boven het hoofd. Verder is onder zijn ambtstermijn de armoede en misdaad verder toegenomen. Nu is het zo dat er hier in de grondwet staat dat de president niet een tweede ambtstermijn kan hebben. Dus als Mbeki ANC-leider wordt, dan wordt hij niet wéér president. Maar iedereen is het erover eens dat er dan een marionet van hem in het zadel komt. En we hebben genoeg voorbeelden van landen in Afrika (en elders!) van leiders die, eenmaal aan de macht, er geen afstand van willen doen. Meestal geen goed nieuws, tenzij je naaste familie bent…

Voorlopig gaan we morgenvroeg gewoon weer eieren, bacon, worstjes, aardappels, champignons en tomaten voor onze gasten bakken. En dan kijken we wel weer verder.

Zomer?

Het weer lijkt nu een beetje de normale kant op te gaan: vanmorgen hebben we voor de eerste keer buiten kunnen ontbijten. De ommekeer kwam gisteren, een mooie dag met temperaturen ergens achter in de twintig graden. Vandaag ietsje minder zonnig, maar wel een paar graden warmer. En dat terwijl we eerder deze week nog het ontbijt binnen moesten serveren, met de open haard aan! We krijgen nu ook gasten die al twee of drie weken in Zuid Afrika zijn, en eigenlijk alleen maar regen gehad hebben!

De media gaan hier met dit soort situaties ook best wel creatief om: men heeft vastgesteld dat Zuidelijk Afrika meer geld spendeert aan zonnebrand olie als wat de recentelijke milieuconferentie aan hulp aan Afrika opgeleverd heeft. En ze hebben gelijk: dat gat in de ozonlaag zit wél hier, en is toch écht wel grotendeels het resultaat van ondoordacht omspringen met energiebronnen die ons in de westelijke wereld ter beschikking staan. Dankzij dat gat in de ozonlaag zitten wij hier met een zeer hoge UV-straling, en het blijft vermakelijk hoe de gemiddelde toerist een aanmerkelijk deel van zijn bagagegewicht besteedt aan een zonnebrandolie met beschermingsfactor soms wel eens tot 12!. De hier geldende normen liggen een beetje anders: voor het lichaam minimaal factor 30 tot 40, en voor het gezicht tot factor 90. En dat ligt hier allemaal gewoon in de supermarkt, het is een dagelijkse levensbehoefte geworden. Huidkanker komt hier tegenwoordig erg veel voor.

Maar even terug naar de orde van de dag. De provinciale overheid is het er niet mee eens dat de gemeentelijke overheid ons toestemming heeft gegeven om een bord tegenover onze ingang te plaatsen. Let wel: ze hebben op zich geen probleem met het bord, maar met het feit dat de toestemming door de verkeerde instantie is afgegeven. En maken vooralsnog geen aanstalten om het bord te plaatsen. Ons inburgeringproces hier verloopt redelijk goed, en lossen dit soort bureaucratische onderonsjes als volgt op:

• We treffen voorbereidingen om de borden te monteren;

• We monteren de borden op een paar palen;

• We rusten een expeditie uit die met het gemonteerde bord, de ingrediënten voor een paar kruiwagens beton, en een waterpas richting ingang vertrekt;

• En een uur later staat het bord er.

En het staat er nog steeds…

Er is overigens nog een tweede belangrijke (denken wij) ontwikkeling te melden: sinds een goeie week zijn we zover dat het mogelijk is om via onze website http://www.mallowdeen.com/ online de beschikbaarheid van accommodatie op te vragen, en om boekingen te maken. Eergisteren kwam de eerste boeking binnen: we krijgen dan een sms’je en een e-mail, en dan heeft er zomaar iemand geboekt! Dit betekent dat onze hoofd-agenda, die tot dusverre nog gewoon met pen en papier werd bijgehouden, nu verhuisd is naar de computer. Het is nog even wennen, maar we denken dat het gaat werken.

Voor de lol hier een foto van Elsie en Mollie, die ramen aan het lappen zijn:

En onder het hoofd: “We survived Mallowdeen Gardens” een bijdrage uit Duitsland:

Hello Rita, Hello Wim,

we've been your guests 17.-19.11. and felt very
comfortable; after we left Little Karoo
(Swartberg was fantastic with one
night in Prince Albert), the weather got strong,
but we had a good time in southafrica
(Knysna, St. Jeffreys, Durban, Hluhluwe).

Little Karoo we remember best!

Best regards Wolfgang & Gitte

En, echt tot besluit, nu we het toch over Duitsers hebben, we krijgen veel Duits sprekende gasten. Vorig jaar durfden we nog niet, maar dit jaar zijn we toch begonnen met ons best te doen om de mensen ook in het Duits te woord te staan.

November breekt alle records!

Ondanks tegenvallende weersomstandigheden was November zakelijk gezien een top maand voor ons. We hebben 98 overnachtingen gehad, wat er op neer komt dat we zo’n kleine 200 eieren gebakken hebben! Dat betekent dat we in November ten opzichte van vorig jaar de bezetting ruim verdubbeld hebben (net zoals in Oktober). Ook heeft November hiermee de beste maand tot nu toe: Februari 2007, ruim overtroffen. Wij zijn trots, en ook een beetje moe. Sedert drie weken nu hebben we constant gasten, elke morgen (ook in de weekends!) gaat de wekker om 06:10 af, en om 07:00 zijn we bezig met de voorbereidingen voor de ontbijtjes. We zijn druk, maar het voelt lekker, want we zijn bezig zoals wij denken dat het goed is, en het loopt goed. Rita sprak vorige week nog een collega hier in Robertson, en vertelde dat wij proberen om gasten te krijgen die langer als één nacht blijven. Er werd een beetje meewarig gelachen, want de Bed & Breakfast markt hier in Zuid Afrika is traditioneel een markt waarbij gasten maar één nacht blijven. Maar op dat zelfde moment hadden we wel Susan en Fred voor twee weken in onze flat, een Schots echtpaar voor één week en een Engels echtpaar voor vier dagen te logeren… Onze aanpak wijkt af van wat hier gewoon is, maar het lijkt te werken, en dat voelt eigenlijk wel heel lekker!

Een onderwerp wat hier alles mee te maken heeft is het volgende: wij mikken qua klanten duidelijk op de internationale markt, en wij werden door een aantal gasten attent gemaakt op de Greenwood Guide for South Africa. Dit is een reisgids die in Engeland wordt uitgegeven, en toen wij de achterkant lazen voelden wij gelijk dat wij daar thuishoorden:

We do like!...
...unstuffy, humorous hosts who treat their guests like friends, cherished gardens, good food, untouristy places, dirt roads, the lived-in look, the unusual, the artistic, the eco-friendly, creative interior design, historic buildings, modern architecture, big baths, powerful showers, imaginative breakfasts, open fires, real coffee, freshly-squeezed orange juice...

We do NOT like!...
...conference centres, identikit bedrooms, chain hotels, hosts who disappear irretrievably after your arrival... or never leave you alone, swirly, frilly, lacy décor, the smelly, the over-priced, the sickeningly cutesy fake smiles, hatchet faces and steely eyes!

Afgelopen week zijn ze komen kijken, en volgend jaar staan we erin. Het leuke van deze gids is dat je er jezelf niet in kunt kopen. Je moet aanbevolen worden door zoveel mogelijk mensen. Ook bepalen zij wat er over je geschreven wordt. Wij komen erin met de volgende toelichting:

Driving down a long avenue of olive trees coiled in sunshine, I could have been in the hot heart of southern Spain. Rita and Wim, emerging from their traditional Cape Dutch farm house, have the greenest of visions for their little bit of joy caught between the Langeberge mountains and South Africa’s finest vineyards. Apparently the smell of rotting tomatoes was overpowering when they first took over, but now all that is cleared and replaced instead with herb and vegetable gardens and an apricot orchard gently fanned by swaying elephant grass. They have grand plans to instal a Japanese garden and already the canna flowers are the most vivid of reds. Three rondavels, a little way from the main house, face each other across a portly figure-of-eight swimming pool. One is a breakfast room where you sit at neat tables and chairs (if not outside on the terrace) all hand-made locally or, more unusually, cupped inside giant, hand-shaped thrones. The other two cottages are simple and good. Brush aside a fly curtain and relax into the earthiness of the floors, walls and a maze-like partition into the bathroom. Ornaments like a miniature baobab tree hint at travels around Africa, where Rita and Wim discovered they had left their hearts on return to Holland. Bird-lovers may prefer the more private flat in the main house, which is close to the dam and from its vine-strangled courtyard the views are of one tree in particular where ‘a lot happens’ around 5 in the morning. Carpe Diem.

Wij zijn erg blij met onze vermelding in deze gids.

Een tijdje geleden meldde ik dat we uiteindelijk goedkeuring hebben gekregen voor een ‘padbord’, wat tegenover onze ingang moet komen. Wij hebben het bord laten maken (en betaald), maar de provinciale overheid moet zo’n bord plaatsen, want de weg valt weer onder de provincie. Wij de provincie benaderd, en die wist ons te vertellen dat de instantie die ons de goedkeuring voor het padbord had gegeven, daar niet toe geautoriseerd is. We wachten nog even af of dit via de normale manier geregeld kan worden, maar anders plaatsen we het bord zelf, we hebben inmiddels al enige ervaring met palen in de grond krijgen…

Rita kwam deze week nog een schildpadje tegen wat de weg overstak en nam het mee naar huis. We hebben het beestje hier losgelaten.

Uiteraard moest Saartje de nieuwkomer uitvoerig besnuffelen.

‘Stoffel’ is gisteren nog gesignaleerd, maar de kans dat hij hier bij ons blijft is uiteraard gering.

Wél zijn we inmiddels zover dat we hier inmiddels oogsttijd is, ook in onze boomgaard!

Deze bomen hebben we twee jaar geleden geplant!

Afgelopen week zagen we toevallig dat we nog geen boekingen hadden voor 31 december en 1 januari. We hebben die data meteen geblokkeerd zodat we in ieder geval één dag voor onszelf hebben.