Juli is ook alweer voorbij

De tijd vliegt; nog één maand en dat zit onze winter erop! We hebben alwéér een week van werkelijk schitterend winterweer achter de rug, alle dagen volop zon, werkelijk geen wolkje te bekennen, en nagenoeg windstil, met een middagtemperatuur van rond de 20 graden. ’s Avonds is het nog steeds koud, de dekens liggen nog op de bank, en de kachel gaat dan weer aan om de binnentemperatuur boven de 16 graden te houden. Ook ’s morgens stoken we een uurtje of zo, als we opstaan ligt de binnentemperatuur rond de 14 graden. Maar de lente komt eraan, de vogels zijn alweer druk in de weer met allerhande bouwmaterialen, bomen ontwikkelen knoppen en bladeren, en de eerste bloesem is al gesignaleerd. Het komt er gewoon op neer dat we de hele dag buiten zijn, want daar is het veel aangenamer als binnen. Dus dingen die je normaal gesproken binnen zou doen gebeuren nu buiten.


Poppie bezig met het koper te poetsen

Uiteraard zijn we druk in de weer geweest met de trekker en tot op heden zijn we erg onder indruk van wat dat ding allemaal kan. We zijn begonnen met het uitzetten van het wegenplan en gebruiken daarbij de voorlader om de grond schoon te maken en te egaliseren.


De olijvenlaan is nu helemaal schoon

De toekomstige oprijlaan begint is nu goed berijdbaar, we zijn nu bezig met de laatste voorbereidingen voordat de steenslag komt. Aan weerszijden van de laan leggen we z.g. klippen, grote kiezelstenen, om de steenslag op zijn plaats te houden. Die klippen rapen we gewoon uit het land, er zijn hele stukken waar erg veel klippen liggen. Met het bakkie of de trekker transporteren we ze naar de laan en daar worden ze op hun plaats gelegd. Het is wel gebleken dat het verstandig is om handschoenen te dragen bij dit soort werk. Rita heeft deze week haar eerste ontmoeting met een slang gehad, die zat onder een steen die ze optilde. Gelukkig was het nog maar een heel kleintje, nog geen twintig centimeter lang. Het bleek een onschuldige zandslang te zijn. Rita liep met dat ding rond en heeft een aantal bouwvakkers de stuipen op het lijf gejaagd. Kleurlingen zijn over het algemeen verschrikkelijk bang van slangen. Maar toch zijn we weer eens gewaarschuwd, er zitten hier verschillende soorten slangen, en niet allemaal even onschuldig.

Afgelopen dinsdag en woensdag hebben we de strijd aangebonden met een andere vijand:


Onkruid

We zijn vrij grootschalig ten strijde getrokken: de buurman heeft een grote trekker met gifspuit en was bereid dit karweitje te klaren. In ruim één dag heeft hij het hele land bespoten met zo’n 50 liter Round-Up. Volgende week zouden we moeten kunnen zien of we deze eerste ronde gewonnen hebben. Maar er zullen ongetwijfeld nog meerder rondes volgen, we bereiden ons voor op een jarenlange strijd.

Het beste nieuws van de afgelopen week kregen we afgelopen vrijdag: precies één week na het indienen van de aanvraag ontvingen we die middag een goedgekeurde bouwvergunning, compleet met de nodige stempels en handtekeningen. Dat deze procedure zo snel is verlopen is te danken aan de aannemer, die is hoogstpersoonlijk met de aanvraag van loket naar loket geweest, en heeft zodoende de zaak snel voor elkaar weten te krijgen. Daarbij speelde uiteraard ook een stuk zelfbelang mee: over een week of twee is hij hier klaar met de verbouwing, en hij wil dan gelijk daarna met het grote project starten.

Minder goed nieuws is dat ik (Wim) een oom dreig te verliezen de komende dagen. In mijn jonge jaren heb ik veel tijd doorgebracht bij Ome Lowie en Tante Jo. Ik heb daar kennis gemaakt met het boeren leven, het werken met de riek en de hooivork, het houden van beesten, kortom ik heb daar achteraf een hele hoop dingen geleerd die me nu écht van pas komen. Maar dat niet alleen, de tijden die ik bij hun heb doorgebracht waren altijd feest voor mij. Nu lijkt de tijd aangekomen dat Ome Lowie gaat verhuizen, nog veel verder weg dan wij. Op zo’n moment is het flink balen dat Nederland zo ver weg is…

Alweer een enerverende week!

Er is weer van alles gebeurt de afgelopen week, en we zijn druk als nooit tevoren. Even een opsomming van wat er allemaal gebeurd is:

• De tractor is gearriveerd;
• De bouwplannen voor gastenverblijven, ontbijtruimte, zwembad zijn klaar, er is een overeenkomst met een aannemer, en de bouwplannen zijn ter goedkeuring ingediend;
• De glas-in-lood ramen zijn gearriveerd, en zitten inmiddels op hun plaats.

Afgelopen donderdag was het dan zover, de tractor arriveerde. Die moest dus van Johannesburg komen, en ze waren woensdagmorgen om 02:00 vertrokken. ’s Avonds om een uur of zes waren ze gearriveerd in Robertson, en donderdagmorgen om 08:30 waren ze hier.


Het afladen van de tractor


Wim krijgt zijn eerste tractor lessen

Na een eerste oefening in frezen werd de voorlader gemonteerd. We hebben namelijk een aantal wat ze hier noemen ‘implementen’, zeg maar stukken gereedschap erbij besteld. De hoofdreden waarom hem wilden hebben was voor het maken van plantbedden (frezen). Maar om hem rendabeler te maken hebben we besloten om hem zo multifunctioneel te maken als mogelijk. Om dingen als een paar kuub grond of compost te verplaatsen, of de toplaag van een stuk grond af te schrapen, of om keien variërend in gewicht tussen 5 en 100+ kilo’s te verplaatsen leek ons een voorlader wel handig. Ik kan me voorstellen dat het merendeel van de lezers zich bij dit soort problemen niet zoveel voor kan stellen, maar wij inmiddels wel!


Tractor met voorlader.

Verder zit er als ‘implement’ nog zoiets bij als een scheurijzer, een tand die harde grondkorsten en kleilagen breekt. Wij denken heel veel plezier van dit stuk gereedschap te hebben, terwijl de rest van de omgeving gonst van de geruchten over waar die ‘malle Hollanders’ nu weer mee bezig zijn. In onze omgeving (Klaas Voogds) rijden alleen maar zware tractors, en wij zijn weer eens lekker eigenwijs aan het werk met ons trekkertje van maar 16 pk.

Voor wat betreft de nieuwbouw denken we er ook zo ongeveer helemaal uit te zijn. De offertes die we gekregen hebben bleken allemaal véél te duur uit te vallen, ongeveer het dubbele van wat wij begroot hadden. Voor zover we kunnen overzien zijn daar een aantal verklaringen voor:

• De prijzen van aannemers en bouwmaterialen stijgen met de dag. Dit heeft weer te maken met een onroerend goed markt die maar blijft stijgen.
• Stenen zijn niet aan te halen. Op goed geluk hebben we zelf maar vast een complete oven gekocht, om te voorkomen dat we straks zonder stenen zitten.
• We merken nog steeds dat je als buitenlander een gewild object bent om woekerprijzen te hanteren. Aannemers hebben werk zat, en als je als buitenlander om een prijsopgave komt, dan hanteren zij over het algemeen de hoofdprijs.

We hebben gelijk besloten dat we niet aan ons originele budget gaan sleutelen. We zijn hier tenslotte o.a. naar toe gegaan om een lekker onbezorgd leven te gaan lijden, ook in financiële zin. De aannemer die tot op heden de verbouwing doet van ons huis en alles wat daarbij hoort, voelt goed aan wat wij willen, en e.e.a. heeft ertoe geleid dat we met hem en een (hem en ons bekende) architect om tafel zijn gaan zitten, om te kijken wat de mogelijkheden zijn binnen de grenzen van ons budget. Dit hele proces heeft een aantal weken geduurd, maar we zijn er grotendeels uit. Qua constructie gaan we veel gebruik maken van hout en het aantal benodigde stenen zoveel mogelijk beperken. Dat betekent bijvoorbeeld dat de buitenmuren maar 150 cm hoog worden. Dit wordt weer gecompenseerd door een vrij spits dak, zodat je op een halve meter afstand van de buitenmuur alweer ruim kunt staan/lopen. Dat spitse dak, wat overigens een rieten dak wordt, heeft weer als voordeel dat er minder riet nodig is om het waterdicht te maken. Verder komen er geen plafonds in, je kijkt zo vanuit de woon/slaapkamer in de nok van het huisje. We hebben ook concessies moeten doen: Het aantal gastenverblijven moeten we beperken tot twee i.p.v. de drie die we in eerste instantie gepland hadden. Hier hebben we helemaal vrede mee omdat de verbouwing van het woonstel een prachtige derde wooneenheid op gaat leveren. De andere concessie is het zwembad: we wilden graag een rechthoekig zwembad. Constructief blijkt een rond zwembad goedkoper uit te vallen. We hebben een paar stukjes van de bouwtekeningen ingescand:


Zo komen de twee gastenverblijven eruit te zien


Lapa

Een lapa is iets wat we in Nederland niet kennen, het is een overdekt terras bij het zwembad waar je in de schaduw of uit de wind kunt gaan zitten. Wij gaan deze ruimte inrichten om het ontbijt te bereiden en te serveren. Er komt ook een toilet en omkleedkamer (met het oog op het zwembad), en een buitendouche.


Zwembad

Het voorste gedeelte, de kleine cirkel is eigenlijk bedoeld als zitje in het water, om lekker af te koelen. Het wordt ongeveer één meter diep, met bankjes (een halve meter onder water) aan weerszijden. De grote cirkel (acht meter doorsnede) wordt anderhalve meter diep.

De tekeningen zijn afgelopen vrijdag ingediend voor het verkrijgen van de bouwvergunning.

Dan is er vrijdag ook nog het glas in lood gearriveerd, wat we een kleine twee maanden geleden besteld hadden. Het ging om een vijftal panelen: twee voor in de voordeur, één voor boven de voordeur, één voor boven de keukendeur, en één voor in het gebogen gangetje naar de badkamer.


De glaszetter 'in action'

Hier is het bovenraam al vervangen met glas in lood en ben ik bezig met de panelen in de voordeur. Het is nog een behoorlijke zooi hier op de stoep, met links een vuilnisbak uit Geldrop, een kratje met kachelhout (het is hier winter!), rechts van de voordeur staan de panelen die ik er juist uit heb gehaald, rechts daarvan een emmer met ruim twintig liter olijven, geoogst (uit onze olijvenlaan) en gepreserveerd door onze buurman.


Zó ziet de voordeur er nu uit

Gisteravond zijn we naar een “Christmas in July” viering geweest, een kerstdiner midden in onze winter, kompleet met opgetuigde kerstbomen en obers met puntmutsen op. Moet kunnen, het is hier tenslotte midden-winter, toch? Het was georganiseerd door een vereniging die zich inzet voor de terminaal zieken hier in de omgeving. Eindelijk weer eens een gelegenheid om mijn pak uit de kast te halen, de tweede keer sinds we in Zuid Afrika zijn! Ons cameraatje doet het niet zo goed binnenshuis, maar toch een prentje van gisteravond:


Rita aan de bar

Ter afsluiting nog een stichtelijk woord van onze huisarts, waar ik deze week weer op controle moest: alles was goed en hij verklaarde dat als volgt: “een gelukkig mens – een gelukkig lijf; een ongelukkig mens – een lijf vol met skeete”.

Vogelstand en dagindeling

Ik heb de weblog nog eens teruggekeken en besef dat het een beetje een eenzijdig verhaal begint te worden over een verbouwing die maar duurt en duurt. Dus deze keer geen uitputtend verslag over het slopen van plafonds, het uitkappen van ramen en deuren, etc. Tijd om over iets anders te berichten.

We hebben een vraag binnengekregen over de vogelstand alhier. Daarover kunnen we het volgende melden: Het sterft hier van de vogels, en dan denk ik niet aan kraaien, eksters en duiven, waarmee we in Nederland rijk bedeeld waren. We praten hier over een aantal hectaren akkerland, met aan weerszijden een waterplas. Vogels die we dagelijks in grote aantallen zien zijn: reigers, aalscholvers, ibissen, eenden, spreeuwen, kieviten, wevers, kwikstaarten en andere kleinere vogels. Regelmatig zien we lepelaars, hamerkoppen, en grote zwermen zwaluwen (tegen regenweer). Af en toe zien we ooievaars, ijsvogels, en spechten. En dagelijks trekken groepen parelhoenders, patrijzen en pauwen over het land. Roofvogels hebben we nog niet veel gezien, maar ze zijn er wel. Wat er zo bijzonder is aan de vogelstand is de grote aantallen, en het geluid wat ze produceren. Want ’s nachts en ’s morgens hoor je alleen het geluid van de vogels, geen verkeer, alleen natuur. Ook horen we hier geen krekels, maar dat zal wel te maken hebben met het feit dat het hier momenteel winter is.

Dan onze dagindeling: De wekker loopt af om 06:45. Om 07:10 eindigen de ontwakeningsrituelen en gaat Rita voor het ontbijt zorgen en ik me wassen en scheren. Even vóór half acht ga ik de schuur open maken, en dan gaan we ontbijten. Rond half acht komt de aannemer met zijn personeel en gaat aan de gang. Om acht uur komt ons personeel opdagen, en dan krijgt de tuinman zijn instructies wat er moet gebeuren. En dan gaan we aan de gang: wat mij betreft is dat hout zagen/kloven, onkruid spuiten, en de verbouwing in de gaten houden. Rita organiseert het huishouden, zorgt dat er ’s avonds iets lekkers op de tafel staat te dampen, en scharrelt ondertussen veel stekken en planten bij elkaar voor onze toekomstige tuinen. Het komt er op neer dat wij van 09:00 tot 17:00 buiten bezig zijn (in de winter!) en we voelen ons hier heerlijk bij. Om 17:00 vertrekt de aannemer met zijn mensen, en ook ons personeel. Dan ga ik alles afsluiten en indien nodig brandhout verzamelen en de kachel aansteken. Rita geeft ondertussen de honden en kat te eten, en gaat vervolgens een maaltijd voor ons maken. Na het eten is het voor mij meestal hard nodig om in de badkuip te klimmen, en de rest van de avond is het uitrusten voor de tv en achter de computer. Zo tussen half 11 en 11 uur nog even de honden uitlaten, en dan zit de dag er weer op.

Dan nog een 2-tal foto’s:


Ondergetekende is een barbecue aan het metselen


De kwekerij

Ziek zijn, beter worden

Een week van vallen en opstaan. Rita stevig verkouden, maar gelukkig geen koorts. Een stevige verkoudheid, die vanaf dinsdag weer duidelijk begon af te nemen. Momenteel is ze weer bijna helemaal de oude (wordt me waarschijnlijk niet in dank afgenomen). Het verkoudheidsvirus heerst hier momenteel erg, en ook ik moest eraan geloven: dinsdag werd ook ik nog eens ziek, met als gevolg dat wij het overgrote deel van de week onder de dekens ondergebracht hebben. Eigenlijk hadden we daar helemaal geen tijd voor, maar het gebeurt gewoon. Gelukkig is het weer ons welgezind: elke dag 20 graden +, en dat gaat zo voorlopig nog door. De voorspelling voor de komende dagen gaat richting 25 graden.
Donderdag kregen we bezoek van Lietje Stroobach. In ons bericht van 13 juni j.l. heb ik verteld hoe wij elkaar hebben leren kennen, en de droevige tijding van het overlijden van haar man Gerard. Rita was die dag gelukkig weer redelijk opgeknapt, maar ik hoestte me de longen uit het lijf. Toch hebben we er (denk ik) een leuke dag van weten te maken.

Diezelfde dag verscheen onze tuinman (Willem) niet op zijn werk. Via via kregen we later op de dag te horen dat hij ziek was. Willem loopt hier nu al een paar weken rond, en we zijn eigenlijk best happy met zijn werk. Maar hij draagt een rugzak: hij heeft (net als zijn vrouw) TBC gehad, en is daarvoor een half jaar onder behandeling geweest. Hij zou daarvan helemaal genezen moeten zijn, maar wij hebben zo onze bedenkingen. Vrijdag morgen stond Willem’s vrouw aan de poort. Of we asjeblieft Willem naar het ziekenhuis wilden brengen, want het ging helemaal niet goed met hem. Uiteraard hebben we hem gelijk opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. Dit was onze eerste kennismaking met het publieke gezondheidssysteem in Zuid Afrika. Voor mensen die niet particulier verzekerd zijn bestaat er niet zoiets als een huisarts, je gaat bij klachten naar het ziekenhuis. Kosten per consult: 5 Rand, medicijnen zijn gratis. We waren van tevoren al gewaarschuwd dat we niet moesten wachten, want wachttijden konden behoorlijk lang zijn. We hebben Willem’s vrouw ons telefoonnummer gegeven, zodat ze ons kon bellen om hun op te halen. De hele dag geen telefoontje gehad, maar om een uur of zes stond Willems’s vrouw aan de poort. Ze kwam de 5 rand terugbrengen die we haar hadden meegegeven om ons op te bellen als we hun op konden halen. Wij waren uiteraard heel benieuwd hoe het met Willem was, maar zij bekende dat ze niet bij het onderzoek aanwezig was, en dat Willem nu moest rusten. Wel had ze de medicatie bij zich die ze hem hadden gegeven, en na enige navorsing bleek dat een ontstekingsremmer en een pijnstiller te zijn. We zijn benieuwd of Willem maandag opgeknapt is: in ons achterhoofd zijn we nog steeds bang dat de TBC niet over is, en met het oog op de gezondheidsrisico’s van toekomstige gasten (en van ons) moeten er misschien drastische maatregelen genomen worden. Het krankzinnige van de hele situatie is dat de ziekte goed te behandelen is, maar daar moet de patiënt wél voor open staan. En volgens Willem is hij helemaal oke.

Vrijdag en zaterdag hebben we hoofdzakelijk doorgebracht met het leegruimen van het woonstel, waar a.s. maandag grof verbouwd gaat worden.
We wachten ook nog steeds ongeduldig op de aflevering van de bestelde tractor en kweektunnel.
Vandaag hebben we het kalm aan gedaan, lekker op het terras wat gelezen, en vanavond erwtensoep en appeltaart gegeten bij Yvonne en Herman (http://soekershof.com).

Het mag hier dan wel hartje winter zijn, toch bloeit er nog van alles in onze ‘tuin’. Een paar voorbeelden:


Cosmos (Bidens Formosa)


Boslelies noemen ze die hier


Eén van de vele hier voorkomende Aloë-varieteiten

Dit is overigens allemaal spul wat er al stond. Die Cosmos wordt hier eigenlijk beschouwd als onkruid, wordt ruim een meter hoog en zaait zich behoorlijk uit. De aronskelken groeien hier spontaan op wat nattere plaatsen zoals slootkanten.

Dan tenslotte nog een plaatje van Rita, die nog wat plantjes aan het uitzoeken is voor de echte tuin.


Een rustige zondagmiddag in de winter

Koud in Afrika!

Het begon weer lekker afgelopen week: maandagmorgen hadden we weer eens geen telefoon. Al snel hoorden we wat de reden was: over een aantal kilometer waren in de nacht van zondag op maandag de telefoondraden langs de weg gestolen. Maar donderdagmiddag werkte de telefoon weer.

De nachten van maandag op dinsdag en van dinsdag op woensdag waren de koudste tot nu toe. De tuin was wit van het rijp en de autoruiten bevroren. Kouder wordt het niet , is ons verzekerd, en dat is maar goed ook! Met name ’s morgens is het koud in huis, zo’n 13 graden. Geleidelijk loopt die temperatuur binnen wel op gedurende de dag, maar hoger als een graad of 15-16 komt hij niet. ’s Avonds zijn we aangewezen op het fornuis in de keuken, en een tweetal elektrische kacheltjes. Ook buiten blijft het nu langer koud ’s morgens. Als de bouwvakkers gaan schaften, zo om een uur of 9 – half 10, dan is het nog geen 10 graden, en om op temperatuur te blijven zitten ze in de zon om een vuurtje.

Schaft rond een vuurtje

Overigens is de winter hier wel een overwegend zonnige aangelegenheid, en over het algemeen lunchen wij buiten. Hetzelfde geldt voor de koffie om half elf en om drie uur. Dan is het heerlijk toeven in de zon, en warmer als binnen, mede dankzij het feit dat het hier in deze tijd nauwelijks waait.

We hebben de afgelopen week zo’n kleine 300 kruiwagens grond in het rechterstuk van de voortuin gereden.

Rita als kruiwagenmachinist

(Deze foto is genomen afgelopen dinsdag, de koudste dag tot nu toe) Vervolgens is dat stuk aangeplant, en is de besproeiing geregeld. Hiermee is onze voortuin binnen de muren klaar.

Rechterkant voortuin is nu ook aangeplant

Ook de aannemer is hier klaar met de veranda en patio.

Overdekte veranda

Aan de achterkant wordt nog druk gewerkt aan de nieuwe veranda daar, die zou einde van de week klaar moeten zijn. Aan deze kant van het huis moeten ook nog boeiboorden en goten aangebracht worden.

Veranda in wording

En als dat klaar is dan gaan we gelijk door met het volgende project: het eerste gastenverblijf, een linnenkamer en een personeelsonderkomen.


Ons volgende project

Het gedeelte links van de bloembak wordt linnenkamer en personeelsverblijf met toilet en keukentje, en rechts van de bloembak het gastenverblijf met een woon/slaapkamer, badkamer en keuken. Die verbouwing pakken we vrij rigoureus aan: alleen de muren en het dak blijven overeind, plafonds, kozijnen, ramen, deuren, tegelwerk, elektra, waterleiding en sanitair komt er nieuw in. Eind deze maand zou het klaar moeten zijn. En veel uitloop hebben we niet, want in september verwachten we de eerste gasten! En ook voor oktober, november en december hebben we al boekingen.

Over de verdere bouwplannen kan ik nog niet veel vertellen. We hebben alle prijsopgaven binnen, maar we zijn druk bezig om de ontwerpen aan te passen, om de accommodatie een ander karakter te geven, en daarbij binnen ons budget te blijven. Voorlopig lijkt het de goeie kant in te gaan. Hierover volgende keer meer.

Rita heeft sinds vanmorgen een verkoudheid te pakken, die heeft zelfs de Wimbledon-finale moeten laten schieten en ligt zwaar ingepakt in bed.