In de greep van de winter

Afgelopen week hebben we ons portie winterweer wel gehad! Storm, regen, en vooral lage temperaturen. Voor zover ik me herinner hebben we de afgelopen week de 20 graden niet gehaald, overdag, en ’s nachts was het meestal onder de 10 graden. In vergelijk met jullie zomer steekt dat momenteel misschien helemaal niet zo slecht af, maar wij hebben toevallig geen thermostaat die de binnentemperatuur op peil houdt. Wij hebben wél een kachel en een overvloed aan brandhout, dus wij stoken wat af!.
Terugkijkend op de weblog van een jaar geleden blijkt dat dit soort weersomstandigheden normaal zijn voor de tijd van het jaar. Maar we hebben toch wel een paar overwinningen geboekt. Vorig jaar moest er na elke serieuze regenbui wel ergens een lekkage gerepareerd worden. Tot op heden hebben we het droog kunnen houden. En ook de wind, hoewel het behoorlijk tekeer ging, heeft geen schade aangericht. We waren gelukkig op tijd met het oprichten van windbrekers voor de kweektunnel, en die hebben hun werk uitstekend volbracht.


windbrekers

Nu we het toch over die tunnel hebben, die 1700 stekjes van olijvenbomen staan daar al weer een hele poos in. Rond 13 april zijn de eerste 900 erin gezet, een week later nog eens 800. In eerste instantie was ons grootste probleem om de temperatuur binnen in de stektunnel niet te hoog te laten worden. Dat is goed gelukt, maar momenteel zijn de weersomstandigheden zodanig gewijzigd dat de minimumtemperatuur (20 graden) het probleem is. Gelukkig hebben wij het voorrecht om dit soort uitdagingen te kunnen bespreken met ter zake kundige mensen. De oplossing die ons werd aangedragen lijkt helemaal te werken: in de stektunnel hebben we een ventilatorkacheltje gezet, en zodanig ingesteld dat hij begint te werken zodra de temperatuur onder de 20 graden komt.


een boer maakt een plan

De oplossing lijkt simpel, maar er zijn toch echt wel een paar probleempjes:
Die tunnel ligt ruim 50 meter van ons huis, en er is daar geen elektriciteit
In zo’n tunneltje is het behoorlijk vochtig, en vochtigheid en elektriciteit gaan niet goed door één deur.
Uiteindelijk hebben we het allemaal voor elkaar gekregen, en de resultaten zijn zondermeer positief: meer en meer stekken beginnen uit te lopen.

We hebben inmiddels wel besloten dat de opening van Mallowdeen Gardens nog even uitgesteld moet worden. In de huisjes is de aannemer klaar, op een paar kleinigheden na. Buiten moet er nog wel het e.e.a. aangesloten worden, zoals boilers en de zwembadpomp. Maar de inrichting en aankleding aan de buitenkant gaat nogal wat tijd vergen. En we willen ons niet gek laten maken, eerst het één, dan het ander. Vandaag zijn we weer aan het winkelen geweest en kwamen terug met keukenapparatuur. We hebben nog van alles nodig, we zijn nog niet compleet wat meubilair betreft, we hebben nog geen lampen voor binnen, er moeten nog vloerkleden komen, er moeten nog gordijnen vermaakt worden, kortom werk zat.
We krijgen van alle kanten vragen of we volgende week accommodatie beschikbaar hebben i.v.m. het Robertson Wacky Wine Weekend (een soort braderie, waar het lokale midden- en klein bedrijf zich presenteert), maar we verhuren alleen het woonstel, en dat is volgend weekend volgeboekt. Dit evenement draait hoofdzakelijk om de ruim 30 wijnkelders hier in de omgeving en is inmiddels landelijk bekend. Één van de attracties dit jaar is een zwembad gevuld met Cabernet Sauvignon, waarin op de bodem een paar minuscule diamantjes liggen om opgedoken te worden. Meer informatie over het Robertson Wacky Wine Weekend is hier te vinden. Misschien komt de wekelijkse update van deze weblog een beetje later volgende week….


Zwembad

Het zwembad begint nu op een zwembad te lijken. Het heeft nu zijn eerste blauwe laag gekregen, en als de weersomstandigheden het toelaten volgen er deze week nóg een aantal.

Het feit dat het hier nu winter is betekent niet dat de bloemen uit de tuin verdwenen zijn. Wij zijn gezegend met een aantal uitbundige winterbloeiers, getuige de volgende foto´s:


Kniphofia praecox


Leonotis leonuris


Aloë


Afrikaantjes

Die Afrikaantjes hebben we zelf gekweekt van zaad wat iemand (we weten niet meer wie) ons meegegeven heeft vanuit Nederland, en ze doen het hier geweldig!

De komende week zal hoofdzakelijk in het teken van opruimen staan, denken we. En we hopen te kunnen beginnen met de inrichting van de huisjes, en het aanplanten van de grond daaromheen.

Nederland soek eie identiteit binne EU

Afgelopen week (23/05) stond er hier weer een redactioneel artikel in de krant (Die Burger) over Nederland, ditmaal naar aanleiding van de 4/5 mei viering:

Nederland soek eie identiteit binne EU

’N BAND met die verlede is noodsaaklik vir enige herkenbare groep in ’n samelewing. Die verlede is die wortel in die werklikheid waarop die onderlinge bande wat ’n groep bymekaar hou, stoel. Nasionale state en groepe slaan veral in tye van onsekerheid en spanning historiese gebeurtenisse en die wete van ’n “gedeelde erfenis” hoog aan. Die moderne Nederland het net een so ’n gebeurtenis.Vir die deursnee-Nederlanders gaan kennis van die geskiedenis terug tot die Tweede Wêreldoorlog. Die lang verhaal van die ontstaan en groei van die Nederlande sedert die Middeleeue word nie meer op skool onderrig nie. Die leerlinge kry nie meer te doen met verloop deur die tyd nie, maar met temas deur die tyd. Die totale storie is vergete.Op 4 Mei herdenk Nederland die mans en vroue wat hul lewe in die Tweede Wêreldoorlog en die vredesmissies daarna verloor het. Op 5 Mei vier die land die bevryding aan die einde van die oorlog. Dit is ’n plegtige gebeurtenis. Sprekers gryp die geleentheid aan om die gebeure uit die oorlogsverlede te gebruik om hul visie vir ’n “beter” toekoms te verkondig. Daardie ideale sluit meestal die afkeer van verdrukking, die regte van die mens en die uitbouing van die demokrasie in. Maar die mense wat destyds die hoogste prys vir die vryheid betaal het en oor wie die herdenking ten eerste gaan, het nie aan hierdie sake gedink nie. Inteendeel, hulle wou alleen die Duitse en Japanse verdrukkers verdryf en onafhanklikheid en vryheid herwin. Deesdae is alle Nederlanders jonger as 61 jaar ná die oorlog gebore. Net diegene ouer as 67 kan miskien iets onthou. Die geheues vervaag, en die aangeleerde kennis neem oor. Een voorbeeld: ’n Ondersoek het aan die lig gebring dat jong Nederlanders van vandag glo dat die massamoord op die Jode die oorsaak van die oorlog was. Dit is onwaar. Alles wat voor 1945 gebeur het, is vir moderne Nederlanders ’n vae “ander wêreld” waarvan die samehang met die hede onbekend is. Dit beteken ook dat moderne Nederlanders se identi­teit hoofsaaklik na-oorlogs bepaal is. As ’n mens jong Nederlanders daaraan herinner dat ’n Paul Krugerstraat (en daar is baie in Nederland) genoem is na ’n bekende Afri­ka­ner wat 100 jaar gelede in Nederland baie geliefd was, weet hulle nie waarvan jy praat nie. “Was Nederland ooit pro-Suid-Afrika?” het een my met verbasing gevra. By die nasionale monument op die Dam in Amsterdam het die koningin, politieke hoogwaardigheidsbekleërs en oudgediendes op 4 Mei kranse gelê. Op die TV was programme wat grotendeels oor die Jodevervolging gegaan het. Die TV het die verkeerde beeld by die jongeres herbevestig. Die volgende dag het ongeveer 800 000 mense die bevrydingsfeeste oor die land heen bygewoon.Waarom staan die oorlogsverlede (1940 tot 1945) dan so sentraal in die nasionale ervaring? Die antwoord is verbasend: Nederland het geen ander dae waarop iets herdenk word nie! Die rede is eenvoudig: Die koninkryk Nederland bestaan nog nie 200 jaar nie, en die huis van Oranje dra die kroon niks langer nie. Voor 1814 was Nederland ’n klein republiek van ’n paar byna onafhanklike en onbelangrik geworde provinsies. Wat gewone ouer Nederlanders hul “vaderlandse geskiedenis” noem en waarvan baie dink dat dit terugstrek tot ongeveer die jaar nul, het weinig direkte betrekking op die huidige Koninkrijk der Nederlanden. Die koningshuis is nie direkte afstammelinge van Willem van Oranje uit die 16de eeu nie. Die goue eeu (die 17de) waarin die toenmalige Nederlande ’n internasionale handelsmag was, het net betrekking gehad op sewe van die huidige twaalf provinsies. Die nasionale bewussyn van ná 1815 is kunsmatig vanaf die einde van die 19de eeu gekweek via patriotiese geskiedenisonderrig. In die afgelope minder as twee eeue van koninkryksbestaan het Nederland maar een werklike krisis ervaar: die Tweede Wêreldoorlog. Afgesien van ’n klein skermutseling in die 1830’s wat op die ontstaan van die koninkryk België uitgeloop het, was Nederland in die 19de eeu ’n rustige en relatief geïsoleerde land wat sy bestaan uit kolonies en landbou gemaak het. Dit het geen belangrike rol in die Europese politiek gespeel nie. Van die 20ste eeu se groot konflikte was WO II die eerste traumatiese gebeurtenis wat Nederland vierkant getref en in sy fondamente geskud het.’n Oorlogserfenis is ’n afsku van alles wat aan nasionalisme herinner. (Duitsers was nasionalisties, en nasionalisme is die oorsaak van oorloë en konflik.) Nederlanders sien hulself as vredeliewende mense wat vreemdelinge verwelkom. Dít is in skole en via die media sedert die 1960’s gekweek as reaksie op die “vaderlandse geskiedenis” van vroeër. Nou soek Nederland sy eie identiteit binne die groter geheel van die EU. Daar is iets weg, meen baie. Iets van ’n emosie, iets van ’n warm gevoel vir die eie wil-wil na die oppervlak kom. Daar is net een gebeurtenis waarby dit aan die orde kan kom: die herdenking van die oorlog. En namate die ouer mense sterf, verflou ook dít gaandeweg.

En toen begon het te regenen!

We hebben best veel en allemaal positieve reacties gehad op de nieuwe website, nog bedankt!
Inmiddels worden we al op een aantal andere websites vermeld:
http://www.afrikaonline.nl/: Reizen op maat naar Afrika;
http://www.route62.co.za/: De officiële Route 62 website;
http://www.zin.nl/: Een Nederlands tijdschrift wat veel informatie geeft over allerlei onderwerpen, waaronder reizen. Onder “reizen” publiceren zij onder meer de wetenswaardigheden over Nederlanders die het roer om hebben gegooid en in het buitenland accommodatie aanbieden. We kregen deze geweldige tip van Harrie, en we houden ons aanbevolen voor meer van dit soort media-aandacht! We willen zoveel mogelijk aan de weg timmeren, en het internet lijkt hiervoor een uitstekend medium.

Niet dat we al klaar zijn en open kunnen. Er zijn drie zaken die de zaak nog even tegenhouden:

1. De bouw is nog niet helemaal afgerond, maar hopelijk gaan we de laatste week in…
2. De wijziging van de bestemming van ons land is nog steeds niet rond. Tot we de officiële goedkeuring hebben mogen we de nieuwe huisjes niet gebruiken voor recreatie-doeleinden. Dit geldt overigens niet voor het woonstel, wat deel uit maakt van het hoofdgebouw. Dat mogen we verhuren, en dat doen we ook al.
3. Vóór we gasten loslaten in de nieuwe huisjes willen we in de onmiddellijke omgeving de tuin op orde hebben, en dat vergt nogal wat werk.

We zijn er inmiddels al wel in geslaagd om het hele stuk binnen de ‘rondweg’ om de huisjes en zwembad helemaal plant klaar te maken.


Ons team van hoveniers

De procedure is simpel: met de tractor de bodem losscheuren, en dan volgen er een aantal mensen (op de foto van links naar rechts: Andries, Karel, Maart, Ruben en Willem) die eerst met de schop de grootste blokken klei kapot maken en de zaak grofweg egaliseren, en vervolgens met de hark de rommel eruit halen en de zaak afwerken. De praktijk is dat je ’s avonds vroeg naar bed gaat en érg goed slaapt…

Met de bouw ging het aanvankelijk voortvarend. Het zwembad heeft inmiddels zijn eerste laag glasvezel gekregen.


Zwembad

Daar komen nog een aantal lagen overheen, de eerste 3 kleurloos, daarna nog een aantal lagen blauw. In de huisjes zijn de plinten (tegels) aangebracht, elektra is afgemonteerd, en moest eigenlijk alleen nog de vloer geverfd worden. Maar vanaf donderdag begon het hier (meer dan) behoorlijk te regenen, met een hoop kommer en kwel als gevolg: De tegellijm van de plinten droogde veel te langzaam, bij het voegen werd telkens een hoop modder mee naar binnen gebracht. We moesten besluiten om het afwerken van de vloer uit te stellen tot volgende week. Met het zwembad kon men kon men ook niet verder, er staat momenteel zo’n centimeter of 5 water in. Dat zal er volgende week eerste uit moeten, dan moet de zaak droog gemaakt worden, alvorens er de volgende lagen glasvezel op kunnen. Niet dat we klagen over het weer, we hebben elke druppel hard nodig. Maar drie dagen achter elkaar regen is hier redelijk uniek. En vanmorgen hebben we de eerste sneeuw op de bergtoppen gezien. We zitten dus echt in de winter. Vandaag is het overigens de hele dag droog geweest en hebben we de zon weer gezien.


Eerste regenbuien

Gelukkig zijn we erin geslaagd om tussen de buien door het grondwerk in de ‘middencirkel’ helemaal af te maken. Volgende week gaan we er water naartoe brengen voor de besproeiing, om vervolgens maar gelijk te beginnen met planten. Rond het zwembad gaan we een gazon (graszoden) leggen. Voor de rest willen we de beplanting een tropisch tintje geven: palmen, bananenbomen, papayabomen, hoge grassen, enz.


De kwekerij

Ik had vorige week een foto van de kwekerij beloofd, en hier is hij dan. Niet erg duidelijk, vanwege de weersomstandigheden waren de belichtingsomstandigheden verre van ideaal. Maar we (met name Rita) hebben inmiddels een uitgebreide collectie planten verzameld en gekweekt, waarmee we aan de slag kunnen.

En zelfs de zondag is niet meer heilig als rustdag: vandaag zijn we naar Paarl geweest, zo’n 100 kilometer hier vandaan, om twee koelkasten en een afwasmachine te kopen. Die waren daar in de reclame, dus wij er gelijk op af.

Verder houden we ons gemak, en zorgen ervoor dat we het niet te koud krijgen.


Rita helemaal in beslag genomen door ‘Het Bernini Mysterie’

Op de valreep

Ik lees juist dat er een nieuwe wewlog is die je niet mag missen: http://www.noldewereldrond.blogspot.com/

We zijn er bijna!

Met de zeer gewaardeerde hulp van een aantal lezers lijkt het erop dat alle taalfouten gevonden en gecorrigeerd zijn, en hij is nu helemaal officieel in de lucht onder de naam www.mallowdeen.com. Er zijn al een aardig aantal mensen komen kijken, en dat is juist ook de bedoeling. (Tip: op de openingspagina staat links helemaal onderin een klein grafiekje afgebeeld. Als je hierop klikt dan komen de statistieken tevoorschijn zoals: hoeveel bezoekers per dag, waar komen ze vandaan, en nog veel meer gegevens).
De komende weken gaan we verder met het verbeteren van de site. Zo zullen er nieuwe foto’s komen, en bij die foto’s ga ik ook weer de mogelijkheid geven om ze te vergroten door erop te klikken. Via onze ‘Franse connectie’ zit er een franse vertaling aan te komen, en via een van onze Zuid Afrikaanse connecties worden contacten gelegd betreffende vertalingen in Duits en Spaans.
En dan zijn we momenteel bezig om onze website geplaatst te krijgen op een aantal toeristische sites die informatie verstrekken met betrekking tot het aanbod van accommodatie in een bepaalde stad of streek. Zijn er Nederlandse sites die zoiets ook doen, en dan internationaal?

Rondom de huisjes zijn we alvast maar begonnen met opruimen, en het grondwerk. De aannemer heeft ons verzekerd dat hij eind volgende week klaar is. Voor het gemak tellen wij daar voor onszelf nog een extra week bij, maar de eindstreep is in zicht.


Opgeruimd staat netjes

We kunnen nog niet volop aan de gang met opruimen, er zijn nog gedeeltes waar sleuven open liggen, en waar nog bouwmaterialen liggen. Al het grondwerk gebeurt met pikhouweel, schop en hark. Straks, als de aannemer weg is, wordt de tractor ingeschakeld om het grof werk te doen.

Sinds eergisteren hebben we nu ook naamplaten op de ingangspoort, zodat iedereen nu weet ‘waar het te doen is’.


Naamplaten op ingang

Op beide palen staat boven een bord (zwarte letters, gouden achtergrond) met de letters MG. Daaronder op de linker paal een zwart bord met gouden letters: ‘Mallowdeen’, en op de rechter paal idem dito met het woord ‘Gardens’.


Close-up naamplaten

We zijn er nog niet uit hoe we die ingang verder aan gaan kleden qua beplanting. Ook moet er nog water naar toe gebracht worden, we zitten nog te denken aan een paar vlaggenmasten, en we zouden graag wat doen met verlichting. Maar dat is toch wel een probleem, zo’n 250 meter van huis. Dan denk je al gauw aan zonne- of windenergie, en daar hangt toch een fors prijskaartje aan voor een paar lampjes bij de ingang. Maar we blijven hierover brainstormen met iedereen die hier wat zinnigs heeft te zeggen, en wie weet met wat voor een oplossing we komen. Misschien wel geen….

Rita is nog steeds druk bezig met het bij mekaar rapen van allerlei dingen die met de inrichting van de huisjes te maken hebben. Afgelopen week bestond de buit o.a. uit pedaalemmers, elektrische dekens, en verwarmingspanelen. Overigens, die winter wil hier maar niet vlotten. De hele week een graad of dertig en geen zuchtje wind. Alleen zijn de nachten kouder, zo rond de 10 graden. Ons winterdekbed ligt er nog steeds niet op, maar die grote verschillen in dag- en nachttemperaturen leveren wel problemen in de stektunnel, waar we de temperatuur tussen de 20 en 25 graden proberen te houden. De stekjes staan er over het algemeen nog heel fris bij, en er is zo links en rechts wat nieuw schot te zien. We doen wat we kunnen.

Ook heeft zij weer een paar vrachten planten gehaald bij onze buren Herman en Yvonne (Herman heet van nu af aan ‘Herman Spam’, hij heeft ongevraagd van de gelegenheid gebruik gemaakt om bijna ons hele e-mail adressenbestand aan te schrijven, zoals jullie inmiddels al wel gemerkt zullen hebben) van Soekershof, waardoor onze kwekerij behoorlijk begint uit te dijen. Ik zal volgende week weer eens een foto sturen.

Tot besluit nieuws van de afdeling Personeelszaken: morgen begint er op proef (voor één maand) een nieuwe tuinman: Karel. We kennen Karel al wat langer, hij heeft vorig jaar rond deze tijd nog meegeholpen om de olijvenbomen te snoeien. Dus met ingang van morgenvroeg lopen hier (hopelijk) 5 tuinmannen rond. En die hebben we momenteel hard nodig, er is nog zo verschrikkelijk veel te doen!

Druk, druk, druk!

Eén van de hoofdredenen om naar Zuid Afrika te verhuizen was om een beetje meer relaxed te kunnen leven. Mooi niet dus! Er is weer van alles gebeurd deze week, en het lijkt erop dat de komende weken ook weer behoorlijk hectisch gaan worden.
We zijn de week begonnen met ons officieel in te schrijven bij het Robertson Toeristenbureau. Weliswaar alleen voor de verhuur van het ‘woonstel’, want dat is het enige wat we op dit moment te verhuren hebben. Op het hele bestemmingsplan verhaal is geen pijl op trekken, de ambtelijke molen draait ook hier traag. Zoals het er nu naar uitziet zijn de vakantiehuisjes klaar vóór we toestemming hebben om ze als zodanig te gebruiken. Maakt niet uit, we hebben nog werk genoeg om e.e.a. aan te kleden wat betreft beplanting.
We zijn nu bezig om ons te registreren bij een aantal overkoepelende toerisme-organisaties, krijgen nu op de meest oncomfortabele (’s morgens vroeg) tijden afgevaardigden die komen kijken wat we aan het doen zijn. Ook gaan we deze week een aanvraag indienen voor een ‘padbord’, een bord langs de weg wat aangeeft waar wij zijn gesitueerd.

Met de olijvenstekken lijkt het redelijk goed te gaan. We slagen er niet in om de gewenste minimum temperatuur van 20 graden te handhaven ’s nachts, maar ze zien er niet slecht uit. De eersten beginnen al uit te lopen.

Ook zijn we druk bezig geweest met de website, en we zijn nu zover dat we grofweg de hele zaak klaar hebben. Alleen nog maar in Nederlands en Engels, maar dat zijn de belangrijkste doelgebieden. Een van de grootste problemen is fotomateriaal, aangezien datgene wat we willen verkopen nog niet klaar is. Maar we hebben toch iets samengesteld, het is nog niet open voor het grote publiek, en is te bekijken op http://www.mallowdeen.com/welcome-new.html We gaan komende week nieuwe foto’s maken, morgen wordt onze engelse vertaling gecontroleerd, en we willen nog wat extra foefjes toevoegen. Maar het begin is gemaakt.

Verder lijken we meer en meer geïntegreerd te raken in de locale gemeenschap. Op een of andere manier ben ik betrokken geraakt bij een onderneming wat Robertson’s eerste Guinness wereld record op zou moeten gaan leveren. Is niet zeker of het iets wordt, maar wel leuk om bij zo’n hele procedure betrokken te zijn. En vandaag werden we uitgenodigd om actief te worden in de “Rural Development Association” (Afrikaans: Landelike Ontwikkelingsvereneging) Dit is een initiatief om de levensomstandigheden van de lokale arbeiders op een hoger peil te brengen. Een paar voorbeelden van projecten die dit comité op wil starten:

• Een soort van volkstuintjes, waarbij de werkgever grond, water, zaden en bestrijdingsmiddelen beschikbaar stelt;
• Het aanstellen en opleiden van een z.g. gezondheidscoördinator op elke boerderij;
• Het opleiden van personeel voor crêches, en het faciliteren van ruimte hiervoor;
• Een opleidingstraject: “Leierskap-opleiding ( Voormanne of –vroue )” Geen idee hoe om dit te vertalen in Nederlands, maar het traject is erop gericht om mensen op te leiden in een leidinggevende functie;
• HIV-bewustmaking, inclusief gratis test (vrijwillig) voor het personeel;

Alsof we het al niet druk genoeg hebben. Maar we vinden het een eer om hiervoor uitgenodigd te worden, en een morele plicht om op deze manier iets te doen voor het welzijn van de armen. En geeft véél meer voldoening als 10 Euro storten op giro 777….

Tot besluit nog een 2-tal foto’s die een goeie indruk geven van de zondagavond hier: