Hartje winter

Sanja en Leo hadden dus echt de koudste en natste periode van deze winter uitgekozen om bij ons op bezoek te komen. Tijdens hun laatste weekend hier is er maar liefst 34 mm regen gevallen. Dat is bijna 1/10 deel van ons jaarlijks gemiddelde! De combinatie van koude en regen veroorzaakt een natuurverschijnsel wat zich hier gemiddeld ééns per winter voordoet:


Sneeuw op de bergtoppen

En dan is de hele Kaapprovincie in rep en roer! Op de radio de hele dag berichten waar je bij de sneeuw kunt komen, want als er sneeuw gesignaleerd is, dan rukt half Kaapstad uit om te gaan kijken. Dinsdag was alles weer weg. Niet alleen de sneeuw, ook Sanja en Leo vertrokken die dag, terug naar het tropische Nederland.
Tot besluit van hun verblijf hier hadden Rita en ik besloten om op maandagavond te gourmetten, in onze nieuwe “braaikamer”, de ruimte waarin we bij minder goed weer het ontbijt aan onze gasten gaan serveren.


Sanja met een paar stamgasten

Uiteraard was dit een unieke gelegenheid om de open haard te testen. Hij brandde uitstekend, dat was goed nieuws. Hij rookte ook heel behoorlijk, dat was iets minder...


Het laatste avondmaal

Maar we hebben gezellig gegeten, en dinsdag was de tijd aangebroken voor Sanja en Leo om weer terug naar Nederland te gaan. Hun vlucht vertrok laat, rond half twaalf in de avond. Dat is niet echt gunstig, want wij rijden niet graag auto na zonsondergang. Er is hier nagenoeg geen straatverlichting, en de verassingen die je ‘s nachts op de weg tegenkomt zijn legio. Ze variëren van allerlei soorten overstekend wild en/of vee, mede-weggebruikers zonder licht, overstekende voetgangers, en ook criminaliteit.
We zijn om een uur of 4 in de middag hier vertrokken en waren om 6 uur ‘s avonds op de luchthaven. Ik ben gelijk maar weer omgedraaid, want het begon al te schemeren. De terugreis verliep redelijk voorspoedig; slechts twee keer een gratis test van de hartkleppen gehad door toedoen van medeweggebruikers zonder verlichting. Maar we kunnen terugkijken op een aantal gezellige weken, waarin Sanja en Leo best veel gezien hebben, en een goede indruk gekregen hebben hoe wij hier leven.

Maar nu even terug in de tijd. Een week of twee geleden vonden Rita en ik dat een aantal olijvestekjes dusdanig begonnen uit te schieten dat we de proef op de som namen en er ieder een uit de stektray haalden en in een pot gezet hebben. Een week later heb ik weer een aantal uitgeschoten stekken opgepot, en gaandeweg krijg je gevoel of er aan een stekje al dan niet wortels zitten. En tot onze grote vreugde ontdekten we dat er ook wortelvorming optrad onder stekken die niet waren uitgeschoten.


Wortels!

Ik ben voorzichtig begonnen met het oppotten, en de eerste vijftig staan in de grond.


Eerste opgepotte stekken

Maar toen werd het zo koud dat we die werkzaamheden moesten staken. De kleine stektunnel is nu helemaal vol en de rest van de potten, of eigenlijk plantzakken, zal in de grote tunnel moeten komen staan. Inmiddels is het weer een stuk warmer, dus komende week gaan we weer verder. Op de volgende twee foto’s staan we ieder met onze eerste stek, die twee weken geleden opgepot is.





We durven nog geen schatting te maken van het slagingspercentage, maar het begint erop te lijken dat alle inspanningen niet voor niets zijn geweest!

Goed Nieuws, Slecht Weer

De belangrijkste gebeurtenis was de inspectie van onze vakantieaccommodatie, die afgelopen donderdag plaatsvond. Er verscheen een afgevaardigde van Cape Town Tourism, vergezeld door de baas van het Toeristenbureau in Robertson. De man uit Kaapstad had een checklist bij zich, en die werd helemaal afgewerkt. Waar werd zoal op gecontroleerd:

• Algemeen:
  o Vergunningen
  o Aansprakelijkheidsverzekering
  o Hygiene, en of alles netjes is
  o Of datgene wat je zegt te hebben in je marketing-verhaal, ook werkelijk hebt
• Veiligheid:
  o Brandblussers
  o Kluisjes voor persoonlijke bezittingen
  o E.H.B.O. kennis en voorzieningen
• En zo kan ik nog wel even doorgaan:
  o Milieu (spaarlampen b.v.)
  o Staat van onderhoud (gebouwen en tuinen)
  o Inventaris/faciliteiten in slaapkamers, badkamers en keukens
  o Etc.

De uitkomst werd ons na afloop van de inspectie gelijk medegedeeld. Er waren geen op- of aanmerkingen, we waren met vlag en wimpel geslaagd! Dat was uiteraard een plezierige verassing, want zelf hadden we van tevoren wel een paar bedenkingen. Die bewuste checklist hadden we al een paar weken in ons bezit, zodat we ons goed voor konden bereiden. We gingen er van uit dat er minstens 2 punten zouden zijn waar we niet aan de vereiste standaard voldeden:

• Vergunningen: de wijziging van het bestemmingsplan is nog steeds niet rond;
• De afwezigheid van een hekwerk/afrastering rond het zwembad.

Wat dat laatste betreft: was geen probleem, omdat we alleen volwassen gasten accepteren, geen kinderen. Dat was een opsteker waar we niet op gerekend hadden, want dit punt heeft ons al de nodige hoofdbrekers bezorgd. De bouwverordening zegt dat een zwembad moet worden omgeven door een afrastering van 1,8 meter hoog. Hoe het nu precies zit, is ons nog niet helemaal duidelijk. Voorlopig doen we nog even niets, een tacktiek die hier soms heel goed werkt...
De grote verassing was echter de interpretatie van het vergunningen verhaal. Wij zitten ons al maanden (16!) druk te maken over een handtekening, en afgelopen donderdag kregen we te horen dat we gewoon als toeristenaccommodatie kunnen beginnen: zij gaan ervanuit dat als je de wijziging van bestemming aangevraagd hebt, je aan de gestelde eisen voldoet.

Wij moeten zelf ook nog even wennen aan het idee, maar met onmiddelijke ingang is Mallowdeen Gardens een feit. Bijna 2 jaar hebben we eraan gewerkt, alles is nu klaar, ingericht en aangekleed. Wel hebben we er een fles bubbeltjesnat op gedronken, samen met Sanja en Leo.

Uiteraard zijn hierdoor een aantal zaken in een stroomversnelling terecht gekomen. We zijn druk bezig om onze website http://www.mallowdeen.com/ op te laten nemen in een aantal internet-gidsen waar je accommodatie kunt zoeken/boeken. Binnen niet al te lange tijd worden er nieuwe foto’s gemaakt en gepubliceerd op onze website.

Helaas geen foto’s; vanaf vrijdag is het vreselijk koud geworden en gaan regenen, en het drupt nu nog wat na. Gisteren hadden we weer sneeuw op de bergen achter ons, en vandaag hebben we, voor het eerst deze winter, de hele dag de kachel aangehad. Sanja en Leo treffen het wel, maar laten er zich niet door afschrikken. Vandaag zijn ze weer op pad geweest, naar Namaqualand. En voor morgen zijn er plannen om richting Karoo te gaan. Kortom, die vervelen zich niet.

Vanwege de barre weersomstandigheden hier moet het aangekondigde nieuws over de olijvenboompjes nog even wachten.

Wéér een stapje verder.

Afgelopen week hebben we toch nog mooi een paar dingen helemaal af kunnen ronden. Zo zijn de huisjes nu helemaal klaar qua aankleding, schilderijen en lampen hangen op hun plaats. Ook zijn, met hulp van Sanja en Leo, de laatste verhuisdozen uitgepakt.


laatste dozen uitpakken

Tenslotte is het hele stuk tuin binnen de cirkel waarin de huisjes zich bevinden nu aangeplant.


bananenbomen planten

Het is inmiddels routine geworden om gelijk de besproeiing te regelen voor nieuwe aanplant. We hanteren hierbij de volgende methode:

• vaste planten beregenen we met micro-sprinklers;
• heesters en bomen krijgen ieder een druppelaar (4 of 8 liter/uur, al naargelang behoefte)
• grasperken worden uitgerust met pop-up sproeiers

Woensdag de spullen gehaald en het personeel aan het werk gezet. Wat er daarna gebeurde is inmiddels voorspelbaar: donderdag begon het te regenen, vrijdag regende het, en vandaag regent het wéér.


besproeiing gedeeltelijk klaar

Komende week zou het allemaal klaar moeten zijn. Dan ligt er binnen de cirkel naar schatting zo’n 600 meter pijp/slang, met 300 druppelaars en 100 microsprinklers.

Ondanks het wisselvallige weer (momenteel regenachtig en een graad of 15) houden Sanja en Leo zich heel goed bezig.


één van hun favoriete tijdsbestedingen

Ze maken met hun huurauto dagtochtjes hier in de omgeving, verlenen hand en spandiensten op en rond de boerderij, of lezen een boek.


huurauto

Deze en alle volgende foto’s zijn door henzelf genomen en geven een indruk waar ze zoal geweest zijn:


stadhuis Robertson


kerk Swellendam


Kogmans Kloof bij Montagu


straatbeeld Montagu


McGregor (1)


McGregor (2)

Er is overigens ook nog nieuws te melden over de olijfbomen, maar dat bewaren we tot volgende week. Die wordt overigens weer spannend, want a.s. donderdag komt Cape Town Tourism, een overkoepelende toerisme instantie, op bezoek. Ze komen inspecteren of de accommodatie die we aan (gaan) bieden voldoet aan de geldende normen. We zijn benieuwd...

Opnieuw een Zuid-Afrikaanse kijk op Nederland.

Nederland kort ‘groot’ manne en vroue (Die Burger, 15 julie 2006)

Politieke partye in Nederland begin hul vere regskud vir die algemene verkiesing op 22 November 2006. Hierdie skielike verkiesing gaan nuwe elemente in dié land se politieke styl openbaar wat nooit vantevore ’n sterk rol gespeel het nie: die rol van die leier as individu, skryf MARINUS WIJNBEEK.

DIE kiesers wil dit hê, die politici in Den Haag gru by die gedagte. Hulle voel aan dat hul bevoorregte onderlinge politieke speletjies gaan verdwyn.
Die tweede Balkenende-kabinet het geval. Maande lank het die parlement onrustig gekap-kap in die rigting van veral minister Verdonk. Sy hanteer die departement vir immigrasie- en naturalisasiesake.
Op haar bord lê al die vrot eiers van die vorige regerings se swak hantering van asielsoekers en onwettige vreemdelingprobleme. Haar harde hantering van die sake is aangegryp om tydig en ontydig parlementêre debatte oor die hantering van individuele sake te vra om dan vervolgens die hele regering by te kom. Dié keer het die kleinste koalisievennoot, die uitgesproke linkse D66-party, die mat oor Verdonk onder die koalisie uitgetrek – en dít oor ’n saak wat nie eens in die parlement hoort nie.
Die minister was reg, formeel reg. So werk politiek egter nie. In die Nederlandse politiek gaan dit nie oor reg en verkeerd nie maar oor die “skyn” om ’n saak. Die minister “lyk” te hard en daarvan hou die Nederlanders nie. Hulle wil altyd “vriendelik en behulpsaam” wees. Die leier van D66 is ’n dame wat die leierstryd van ’n week vantevore binne haar party met ’n klein kerfie verloor het. Nou het sy vir oulaas haar tande gewys, haar partygenote in die parlement gemobiliseer, en steun aan die koalisie onttrek.
’n Minderheidsregering gaan verder, weer eens onder leiding van premier Balkenende. Die volk gaan op 22 November na die stembus, maar nie voordat die huidige kabinet die vrugte van sy eie beleid kan pluk nie. In daardie opsig het die linkse dame en haar ander rooi vennote geen sukses behaal nie.

MAAR wat is daar dan bereik?
Dít is presies die vraag wat die meeste kiesers hulself vra. Was hierdie ding regtig nodig? Nee, sê baie, dit gaan nie oor beleid nie. Die land het skade opgeloop deur hierdie kleinsielige en selfsugtige optrede van politici. Vra mens: maar wat dan nou? Dan weet die kiesers ook nie. Hulle sal maar gaan stem, maar vir wie? ( Die oorgrote persentasie van Nederlandse kiesers behoort nie tot ’n politieke party nie.)
Die openbare reaksie is simptomaties van ’n kieserspubliek wat verward is. Nederland het nie leiers wat vertroue wek en die toon kan aangee nie. Nederland het alleen maar kibbelende politici in Den Haag wat hul eie speletjies speel.

IN Nederland word setels in die parlement verdeel ooreenkomstig die persentasie stemme op ’n party uitgebring. Elke party het ’n lys name van kandidate wat die banke kan vul X die belangrikste bo en die onbelangrikste onder. Die naam boaan die lys word deur die partyhiërargie aangewys en is die sogenaamde lystrekker. Die lystrekker word ook die leier van die party en is die “gesig” van ’n party. Die huidige lystrekkers is meestal swak manne en vroue wat geen respek afdwing nie.
Die Haagse beroepspolitici voel al lank aan dat daar probleme is. Hulle wou ’n meer demokratiese beeld gee. So is vir die eerste keer in die Nederlandse geskiedenis lystrekkers van ’n paar partye deur die lede van die party gekies en nie meer deur die sterk manne agter die skerms benoem nie. Die resultaat was verrassend. Die D66 kies toe nie die huidige leier in die parlement nie. Ook die VVD se lede, die party van die verguisde Verdonk, het nie Verdonk gekies nie, maar ’n persoon wat nie eens sitting in die parlement het nie! Daarteenoor toon die een meningspeiling dat die D66-rissiepit deur die kiesers verwerp word, maar Verdonk op byna 50% van die kiesers se steun kan reken! Dat daar groot fout is, is duidelik. Kiesers loop ’n ander pad as die politici en die lede van afsonderlike partye.

ALLE aanduidings wys in die rigting van ’n verskuiwing onder die kiesers. Hulle soek leiers wat sterk, duidelik en reguit is. Verdonk is een van hulle. Hierdie verskynsel is nuut in Nederland. ’n Paar jaar gelede het Pim Fortuyn enorme opgang gemaak om presies dieselfde redes: hy was reguit, het hom nie aan die politieke elite gesteur nie en het verbeeldinge aangegryp deur kragtige, helder stellings wat vir almal begrypbaar is. Hy is vermoor.
Tradisioneel word Nederlandse politiek op basis van beginsels gevoer. Daardie gety het gedraai. Sommige kommentators verwag ’n grondverskuiwing voor die verkiesing. By gebrek aan sterk leiers van partye gaan kiesers in toenemende mate begin identifiseer met persone soos Verdonk (regs) en met strominge soos links of regs, liberaal of konserwatief. Die tradisionele, uit beginsel navolger-sosiaal-demokraat of -Christen-demokraat, gaan ’n klein minderheid word.
Die rede vir die verandering in voorkeur by die kiesers is die gevoel van groeiende onsekerheid oor die toekoms. Dit is ’n Europese verskynsel. Daardie politici wat duidelike geluide laat hoor wat tot die gewone mense spreek, populisme noem sommige dit, hulle word die leiers van môre. Plotseling is daar ’n herwaardering van leierskap.

’N BAIE bekende en hoogs gerespekteerde VVD-politikus uit die jare tagtig het eendag aan my gesê: “Wijnbeek, daar in die RSA het julle groot probleme en dus ook groot manne en vroue. Hier in Nederland het ons klein probleempies en dus klein mannetjies en vroutjies aan die roer van sake.” Hy was reg. Nou het hierdie land weer eens groot mense nodig en hulle ontbreek.

Nieuwe gasten

Afgelopen dinsdagavond arriveerden Sanja en Leo in Kaapstad. Hun reis was gelukkig voorspoedig verlopen, geen vertragingen, geen verloren koffers. Even na middernacht waren ze op plaats van bestemming.

De rest van de week hebben we het heel kalmpjes aan gedaan. We hebben Sanja en Leo laten zien wat we hier zoal aan het doen zijn, een stukje van Robertson laten zien, en ze meegenomen naar Kaapstad om wat te gaan winkelen. En ze laten wennen aan de rust hier.


Leo

Dat lijkt heel aardig te lukken, ze slapen meestal een gat in de dag! Dat geldt niet voor ons, onze wekker loopt iedere dag gewoon om 06:45 af!


Sanja

Koken doen we om beurten, maar er zijn altijd voldoende helpende handen.


Gezamenlijk koken

Voor de rest is de week eigenlijk zonder noemenswaardige gebeurtenissen verlopen. Wij zelf zijn nu in de gelegenheid om het een stuk kalmer aan te doen. We hebben even geen nieuwe projecten die opgestart moeten worden, en veel routineklusjes zijn gedelegeerd aan het personeel. Wij zijn voornamelijk bezig geweest met het afwerken van de inrichting van de gastenhuisjes, en daar gaan we de komende week ook nog wel “druk” mee zijn.

Afgelopen maandag was eigenlijk een gedenkwaardige dag: toen hebben we ons terras bij het zwembad ingewijd met behulp van Astrid, Jan en Floris uit Somerset West. Achteraf bleek dat we helemaal vergeten waren om foto’s te maken. Maar vandaag kwam de herkansing: het was een heerlijke winterdag, en ditmaal hadden we Jeanette en Wicher (uit Robertson) op visite.


Bezoek (1)


Bezoek (2)

Die winter hier is zo beroerd nog niet…

Wéér familiebezoek op komst!

Nol is inmiddels veilig en wel terug in Geldrop. In tegenstelling tot zijn aankomst is het vertrek, vrijdagavond, vlekkeloos verlopen. Om beurten hebben Rita en ik hem een héél klein stukje Zuid Afrika laten zien, en verder heeft hij flink de handen uit de mouwen gestoken en meegeholpen met allerlei karweitjes, waarvoor dank. Wij kijken terug op een hele fijne periode. Foto’s met betrekking tot Nol’s tweede week bij ons zijn inmiddels te vinden op zijn eigen weblog: http://nolinzuidafrika.blogspot.com/

Ondertussen ging hier alles zijn gewone gangetje. In de huisjes hebben we nauwelijks iets gedaan, maar daarom heen is er al wel behoorlijk wat aangeplant.


tuin (1)


tuin (2)


tuin (3)

Met de afwerking van de inrichting hebben we geen haast, in juli en augustus verwachten we geen klanten vanwege de winter. Veel hoeft er ook niet meer te gebeuren, een paar lampen en schilderijen ophangen, een paar gordijnen wassen en nog wat schilderwerk aan tafels. Wel zijn we inmiddels begonnen met het uitproberen van de badkamers. Nol heeft vorige week een bad ‘getest’, en kwam met nuttige opmerkingen. Zoals: het bad is niet uitgerust met een douchekop en –slang, zodat je het bad na gebruik niet schoon kunt spoelen. Ik heb gisteren zelf de badkamer van het andere huisje getest, en ontdekte dat het bad niet goed afgekit is, en de vloer van de douche niet goed naar het putje afloopt. En bij een keukenkraan hebben we al ontdekt dat warm en koud water verwisseld zijn. We hebben ons echt voorgenomen dat we, vóór we openen, in beide huisjes geslapen hebben, om zoveel mogelijk alle foutjes/tekortkomingen eruit te halen.
Met de hulp van Nol staat inmiddels wel de grote (en vooral zware) kast in de eetkamer op zijn plaats.


eetkamer kast

De zes tafels die vóór de kast staan zijn bijna klaar wat schilderen betreft. Drie blijven er binnen, de andere drie gaan naar buiten.

Dan zijn we nog steeds een paar keer per dag druk met de stektunnel, waarin we olijvenboompjes proberen te kweken. Het duurt allemaal wel érg lang, vinden wij, maar het lijkt erop dat er een beetje schot in begint te komen. We blijven nog héél voorzichtig, maar kunnen er niet omheen dat meer en meer stekjes uit beginnen te lopen.


stekjes (1)

Niet in grote aantallen, ik schat dat er nu zo’n 50 stekjes (van de in totaal 1700) uitlopers hebben. Eigenlijk niets om over naar huis te schrijven, maar we constateren wel een duidelijke een stijging van het aantal.


stekjes (2)

Definitieve uitvallers hebben we nog maar weinig gehad, die zijn op één hand, misschien twee handen te tellen.


stekjes (3)

Twee keer per dag nevelen we de stekjes met de hand, met regenwater. Één keer per week worden alle stek trays eruit gehaald. Dan worden dode blaadjes verwijderd en de stekken gecontroleerd op aanwezigheid van luizen of schimmels. Ééns per twee weken worden de stekken bespoten tegen diezelfde luizen, schimmels, en ander ongerief.


stektunnel

Deze foto geeft een mooi beeld hoe we het klimaat binnen de stektunnel beheersen. Deze zeer geavanceerde installatie bestaat uit de volgende componenten:

• een ventilatorkacheltje van € 15,-
• dit kacheltje is op de gewenste hoogte geplaatst en van een dak voorzien in een standaard voor openhaard hout
• vóór deze stellage staat een bloempot op zijn kop, met daarop een kattenbak gevuld met water (voor het verhogen van de luchtvochtigheid)

We blijven nog steeds erg voorzichtig, maar zijn positiever als een paar weken geleden.

Tot slot nog een foto van Rita. Dit is niet de eerste al-Qaeda verkenner gesignaleerd in Zuid Afrika, maar:


Nol op safari

Het is hier dus winter, en soms een beetje (erg) fris. Tot op heden is de winter best aangenaam geweest. Het criterium wat ik hierbij hanteer is dat als de achterdeur overdag open staat, het weer aangenaam is. Juli en Augustus zijn hier traditioneel de koudste maanden, nu maar hopen dat de komende maanden de achterdeur niet al te vaak dicht moet!
Want dinsdagavond verwachten we alweer onze volgende gasten: mijn broer Leo en schoonzus Sanja. Die gaan (héél dapper) de Nederlandse zomer opofferen aan de Zuid Afrikaanse winter. Zij blijven tot en met 25 juli, en vanaf volgende week vertellen we hier meer over hun ‘overwintering’.