We missen hem verschrikkelijk…

Vanmorgen hebben we hem in laten slapen.

’n lach en ’n traan…

Het was een speciale week, druk: bijna constant vol bezet, en vol drama: maar we zijn gelukkig omringd door speciale mensen. Uiteraard was daar onze huwelijksverjaardag, die we met Tonnie, Tineke en Dick gevierd hebben. Met Sjors is Rita dinsdag, een dag eerder als gepland naar de dierenarts gegaan. Sjors is onder narcose gebracht en toen zijn er monsters genomen van het gezwel in zijn mond, en ook van de bulten die hij al had. Vrijdag kregen we de vernietigende uitslag: het is kanker en er niks meer tegen te doen. Morgen spreken we de dierenarts weer, en zal er een zware beslissing genomen moeten worden.

En voor morgenochtend hebben we ook nog een ontslag gesprek op de agenda staan. Één van onze tuinmannen bleek plotseling een geheel eigen kijk op het eigendomsrecht te hebben, en wel een visie die wij absoluut niet met hem delen. Hij wordt morgenvroeg op staande voet ontslagen.

Maar gelukkig maken we ook zoveel positieve dingen mee: vandaag arriveerden gasten die hier voor de vierde keer komen logeren!

En we mogen ons gelukkig prijzen met geweldig mooi zomerweer, dus we maken er maar wat van!

Afgelopen week hier in de krant:

Het volgende redactionele artikel troffen we deze week hier in de krant (Die Burger) aan. Een vergelijking tussen het Nederlandse en Zuid Afrikaanse onderwijsbeleid.

Nederland hou lesse in vir Suid-Afrika

21/02/2008 09:26:08 PM - (SA)

ALMAL het politieke oortuigings. En nie almal stem altyd saam nie.

Dit is gesond so, want slegs in die ope debat en koppestamp wat ’n demokrasie kenmerk, kan ’n samelewing vooruit beweeg.

Die probleem kom wanneer een groep sy politieke oortuigings gaan verabsoluteer. Wanneer hy nie erken dat ook iemand anders reg kan hê nie.

Wanneer die oortuigings die plek van gesonde verstand inneem en aan jou voorskryf hoe die werklikheid behoort te lyk, pleks daarvan dat dit die werklikheid verhelder. Dan ontaard oortuigings in ’n ideologie, en dan flikker die gevaarligte.

Tienduisende Suid-Afrikaanse ouers is die laaste tyd opnuut bekommerd gelaat oor die agteruitgang van die Suid-Afrikaanse onderwys en die toenemende geweld in skole. Tereg, want onderwys en opleiding is waarskynlik die belangrikste fondament wat die toekoms van die land gaan bepaal.

’n Voorbeeld van hoe ’n ideologie die onderwys kan verwoes, is die laaste tyd gegee in een van die suksesvolste lande ter wêreld, naamlik Nederland. Daar het ’n parlementêre veelparty-kommissie van ondersoek onder voorsitterskap van die sosiaal-demokraat mnr. Jeroen Dijsselbloem ’n vernietigende oordeel oor die stand van die land se onderwys uitgebring.

Die kinders kan nie meer behoorlik lees en somme maak nie, was die gevolgtrekking. Hulle kan nie spel nie, en hulle vaar sleg in begripstoetse.

Dit alles hou aansienlike gevaar in vir Nederland as een van die wêreld se grootste handelslande, een met ’n tradisie van honderde jare. Sy internasionale mededingingsvermoë staan op die spel.

Hoe kon dit so ver kom? Die antwoord lê in die woord ideologie.

Sedert die jare sestig het ’n ideologiese golf oor Nederland gespoel wat van hom een van die mees polities korrekte lande ter wêreld gemaak het. Die linksgesindes was onkeerbaar aan die opmars en het dikwels ’n ware intellektuele terreur teen andersdenkendes (lees konserwatiewe) gevoer.

Ek het in die sewentigerjare as student in Leiden baie hiervan meegemaak.

Die revolusionêre inisiatief is beliggaam in die leuse wat die linkse kabinet van die premier Joop den Uyl in dié tyd gehanteer het, naamlik die “spreiding van mag, besit, inkomste en kennis”. En dit moes ook in die onderwys neerslag vind.

Tot in die jare sestig was die Nederlandse onderwys, toegegee, taamlik elitêr.

Die ryk elite het sy kinders na die klassieke gimnasium gestuur, waar hulle deeglik geskool is in Grieks, Latyn, Frans, Duits, Engels, wiskunde en wetenskap. Die armer mense se kinders moes na relatief minderwaardige skole gaan.

Om dié onbetwisbaar ongesonde situasie te verander het veral die Den Uyl-regering tot die ander uiterste gegaan. Die gimnasia is toenemend afgeskaf, en die kinders is in sogenaamde middeskole saamgevoeg.

Behalwe dat die middeskole by wyse van spreke reusagtige fabrieke geword het, is kinders se natuurlike ongelykheid wat betref intelligensie, aanleg en talente ontken. Almal moes gelyk wees, ongeag die werklikheid, en alle ongelykheid is toegeskryf aan die sosiale ongelykheid in die samelewing.

Dit was die tipies sosialistiese idee dat die samelewing deur ingryping van bo soos klei gevorm kan word. Soos ’n onderwysdeskundige dit onlangs in die gesaghebbende NRC Handelsblad gestel het:

“Die politieke ideoloë en hul onderwyspedagogiese vriende het die arrogansie gehad om Nederland te behandel as ’n laboratorium vir hul idees oor mens en samelewing.”

Dit is die kern van die saak. En dus kom Nederland tans tot sy ontsteltenis agter dat vorige geslagte se maatskaplike manipulasie tot rampspoedige uitkomste gelei het. Praat van uitkomsgebaseerde onderwys!

Is iets soortgelyks nie ook in Suid-Afrika aan die gang nie?

Niemand kan ontken dat die onderwyssituasie van voor 1990 – en onthou, dit was ook die gevolg van ideologies gedrewe manipulasie – pedagogies ongesond was nie. Ook nie dat dit reggestel moet word nie.

Maar in die proses het veral die vorige minister van onderwys, mnr. Kader Asmal, geweldige skade aangerig. ’n Mens dink aan uitkomsgebaseerde onderwys, ’n goeie idee waarvoor die onderwys nie naastenby ryp was nie, maar ideologies ryp gedruk is.

’n Mens dink aan die aftakeling van moedertaalonderwys, gebaseer op die ANC se ideologies gedrewe aanbidding van Engels.

Onder min. Naledi Pandor gaan dinge effens beter, maar soos verskeie verslae die laaste tyd uitgelig het, dit gaan nog baie sleg. En pleks dat die slegte onderwys van die histories swart skole verbeter word, word die relatief goeie onderwys van die histories wit skole afgebreek.

Soos Nederland gaan Suid-Afrika nog ’n duur prys hiervoor betaal.

Zuid Afika op een T-splitsing

Wij maken ons zorgen over de toekomst van Zuid Afrika. Op het politieke front zijn er hier een paar dingen aan de gang die stof tot nadenken geven. Het heeft allemaal te maken met de richting die het ANC de komende maanden gaat kiezen. Zoals de meesten weten is het ANC hier verreweg de grootste partij, met eens de onvergetelijke Nelson Mandela aan het roer. Na Mandela kwam het tijdperk van Thabo Mbeki, de huidige president van Zuid Afrika. Eind vorig jaar is Mbeki als partijvoorzitter van de ANC weggestemd en zijn opvolger is Jacob Zuma. Zuma was tot juni 2005 vice-president onder Mbeki, en is nu de gedoodverfde winnaar van de verkiezingen in 2009.

We hebben hier de situatie dat het politieke landschap eigenlijk alleen maar bestaat uit de ANC: de oppositie is klein en verbrokkeld. Het ANC heeft bijna alle touwtjes in handen. Daaruit zijn best goede dingen naar voren gekomen, onder Mandela is Zuid Afrika internationaal gezien weer op de kaart gezet, en onder Mbeki is een forse economische groei te bespeuren. Een aantal zaken blijven achter: misdaadcijfers stijgen nog steeds, AIDS is nog steeds een gigantisch probleem, armoede is niet afgenomen, en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

In september 1999 zorgde het ANC ervoor dat er in het kader van georganiseerde misdaad en corruptiebestrijding een instantie in het leven geroepen werd, die los van de politie werkte. Een zelfstandige eenheid met als hoofdtaak het verkrijgen van bewijsmateriaal, aangestuurd door het Openbaar Ministerie. Het is zeg maar de FBI van Zuid Afrika, met als bijnaam: de Schorpioenen.

De Schorpioenen hebben de afgelopen jaren een indrukwekkend aantal zaken voor de rechter gebracht. En op 90% van al die zaken volgde een veroordeling. Onder die veroordeelden waren echter ook een viertal topleiders en tientallen parlementsleden van het ANC, allemaal wegens corruptie of bedrog.

In 2003 werd de financiele adviseur van Jacob Zuma, toenmalige vice-president veroordeeld wegens corruptie en bedrog. In het onderzoek kwam naar voren dat er ook een corrupte verhouding bestond tussen Zuma en zijn financiele adviseur. Het Openbaar Ministerie heeft Zuma in staat van beschuldiging gesteld, en voor president Mbeki was er geen andere weg als hem te ontslaan als vice-president. Het ANC heeft Zuma niet geschorst onder het mom van: iemand is pas schuldig op het moment dat hij veroordeeld is. Enige tijd later werd de zaak tegen Zuma om onduidelijke redenen opgeschort.

Vorig jaar werd plotseling het hoofd van het Openbaar Ministerie (en dus de baas van de Schorpioenen) door Mbeki ontslagen. Pas later kwam aan het licht waarom: hij had zijn toestemming gegeven voor het openen van een zaak tegen het Nationale hoofd van politie, Selebi, tevens hoofd van Interpol. Bij de veroordeling van een maffia-baas was aan het licht gekomen dat Selebi een corrupte verhouding had met de maffia. Inmiddels is er een aanklacht tegen Selebi ingediend, heeft hij zijn positie bij Interpol opgegeven, en is hij door Mbeki op verlof gestuurd.

En nu, als klap op de vuurpijl, heeft het ANC besloten om zo mogelijk voor 1 juni de Schorpioenen als zelfstandige eenheid op te heffen en in te lijven bij de politie. Daarmee zou de controle over de eenheid direct binnen het ANC vallen.

Wij kunnen hieruit alleen maar de conclusie trekken dat het ANC bang is voor de Schorpioenen. Dat zou dan weer betekenen dat ze iets te verbergen hebben. En dat past dan weer precies in een andere ANC stap die zich recentelijk openbaarde: Ze werken aan een wetsvoorstel om de media te reguleren. De reden: Met name in de geschreven pers wordt teveel kritiek geuit op het ANC.

Wat de komende maanden voor ons belangrijke graadmeters zullen zijn:

• Komt de huidige leider van het ANC, Jacob Zuma, in Augustus daadwerkelijk voor de rechter?
• Komt het huidige hoofd van Politie, Selebi, daadwerkelijk voor de rechter?
• Blijft in Zuid Afrika de persvrijheid behouden?

Elk negatief antwoord op deze vragen zou een duidelijke indicatie kunnen zijn dat democratie hier schipbreuk gaat lijden. Wij hebben gezien in Zimbabwe wat daarvan de gevolgen zouden kunnen zijn. Niet dat we het pessimistisch inzien, maar we houden de zaak goed in de gaten en kijken de kat uit de boom.

In dit geval is het Cheeky die in een olijfboom zit.

Iets waar we ons op dit moment veel meer zorgen om maken is Sjors. Rita is er gisteren al mee naar de dierenarts geweest: hij heeft een akelig gezwel in zijn wang en bloedt uit zijn mond. Woensdag gaat hij onder narcose en wordt gekeken wat het is. Het ziet er niet goed uit.

Op de valreep:

Afgelopen nacht is Tonnie heelhuids aangekomen en ze heeft inmiddels al in het zwembad gelegen. Tineke en Dick kwamen later in de middag aan.

Alwéér te laat…

…en ik had me nog zó voorgenomen om weer eens op tijd te zijn met ons (week-) verslag. Maar deze keer was het overmacht, want vanaf gisteravond half acht tot vanmorgen half 5 hadden we geen elektriciteit. Deze keer niet als gevolg van het structurele tekort wat we hier momenteel hebben, maar een fikse onweersbui. De bliksem sloeg in op de toevoerleiding naar Klaasvoogds, draden braken en lagen over de grond, hoorden we later, en het was vroeg donker. Koffie hebben we gezet dankzij onze generator, en de gasten die nietsvermoedend terugkeerden van uit eten in Robertson hebben we voorzien van olielampen. En dan blijft er niet veel meer over als vroeg naar bed gaan. Vanmorgen was alles gelukkig weer ok.

Even terugkerend naar het vorige verslag:

• de afd. Personeelszaken heeft te melden dat de crisis is bezworen zonder dat er slachtoffers gevallen zijn. De aangedragen verzachtende omstandigheden waren van dien aard dat onze voorman er met een waarschuwing vanaf gekomen is, en dat wij ons ook realiseren dat we in gebreke zijn gebleven in de begeleiding van onze staf.
• Elsie en Mollie zijn in de township bij Robertson hun huisjes aan het bouwen. Vorige week ben ik er naartoe geweest om hun wat zand te brengen, een kruiwagen, een schop en een hark. Jac (van Zeeland) is toen nog meegegaan en we hebben er een kleine township tour van gemaakt. Ook zij hebben problemen met hun aannemer: meestal is hij dronken! Vandeweek ga ik maar weer eens kijken.
• De eigen aansluiting op het water net is nu rond. Op zich goed nieuws voor ons, maar er zit ook een maar aan. Tot op heden kregen we het water via onze buurman, via een dikke pijp, in grote hoeveelheden, maar niet constant. Nu zouden we een constante aanvoer van water moeten hebben, en eindelijk weten we nu ook hoeveel: 3600 liter per uur. Dat lijkt veel, is ook veel, maar: wij hebben een kleine 700 olijfboompjes geplant, en bij ieder boompje twee micro-sproeiertjes die ieder 40 liter water per uur spuiten. Dit ontwerp was gebaseerd op de vorige situatie (pijpdikte / druk). Nu worden we geconfronteerd met een situatie die nog maar 3600/40 = 90 van dit soort sproeiertjes tegelijkertijd aankan. Het komt erop neer dat de hele besproeiing van de 1.7 ha olijven herzien moet worden. En waarschijnlijk ook nog de besproeiing van andere delen van de tuin. Dat weten we nog niet , want gisteren heeft het flink geregend, ruim 30 mm. En op dit moment regent het weer. De weergoden geven ons de tijd voor herbezinning.

Ja, en afgelopen zaterdag vertrokken Rietje en Jac, en, we hebben het al eerder meegemaakt, als mensen hier een aantal weken verblijven, dan ontstaat er toch iets wat wat we hier ervaren als een soort van leegte. Sjors ligt nu al twee morgens tevergeefs te wachten voor de deur van het huisje waar Rietje en Jac verbleven. In het andere huisje zijn wel gasten, maar die hebben niks met honden. En dan heeft Sjors niks met hun. Overigens hadden we de afgelopen vrijdag een heel gezellige kleine ‘van Zeeland’ reünie hier:

Jac en Rietje hadden wij te gast, en Jan en Astrid kennen wij inmiddels al een hele poos. Het toeval wilde dat Jan’s zuster, Marie-José bij hun op vakantie was en er kon nog nét een ontmoeting met Jac en Rietje ingepast worden, en de reden dat dat bij ons allemaal gebeurde, heeft weer te maken met het feit dat Marie-José de Spaanse vertaling voor onze website verzorgd heeft.

Volgende week moeten we het even over de politiek hebben, want er gebeuren hier een aantal dingen die we angstvallig in de gaten houden.

Gemengde gevoelens

Januari ligt alweer achter ons en we kunnen terugkijken op een maand die zakelijk erg positief verlopen is: met een aantal record aantal overnachtingen van 96 bereikten we voor het eerst een bezettingsgraad van meer als 50% (we kunnen per maand maximaal zo’n 180 overnachtingen aan). Inmiddels hebben we de statistieken voor januari ook bijgewerkt, en als we gaan vergelijken met vorig jaar, dan rollen er een paar interessante verschillen uit:

• Vorig jaar januari was de verhouding tussen bezoekers uit Zuid Afrika en de rest van de wereld zo ongeveer 50/50%, met ongeveer de helft Nederlanders in de rest van de wereld. Deze januari was het percentage Zuid-Afrikaners slechts 23%, en van de resterende 77% was 77% Nederlands! Het lijkt erop dat de mond-op-mond reclame op gang komt, en ook het percentage terugkerende gasten neemt uiteraard toe.
• Mensen blijven langer: de gemiddelde lengte van het verblijf van onze gasten was 3.2 nachten, afgelopen januari.
• Vorig jaar januari opteerde 40% van de gasten voor een arrangement inclusief ontbijt, dit jaar was dat ruim 90%.

Wij zijn heel content met deze ontwikkelingen!

Hier een tweetal foto’s van onze gasten van vorig weekend, tijdens het ontbijt:

Op de voorgrond Rietje en Jac uit Geldrop, dan Klaar en Koen uit Antwerpen, en achteraan Klaartje en Bert uit Leuven.

Hetzelfde rijtje, maar dan andersom.

Vorige week dinsdag arriveerden Wilma en Glenn uit Nuenen, zij bleven twee nachten.

Zo was het behalve een drukke maand, ook een heel gezellige. En zolang alles lekker loopt, dan heb je er geen erg in dat je hard werkt en veel uren maakt. In januari waren er welgeteld 3 dagen zonder gasten aan de onbijttafel, en slechts één van die drie dagen viel in het weekend. Oftewel de afgelopen maand was er één morgen waarop de wekker niet om zes uur afliep. En nu lopen we tegen een paar problemen aan, en ga je dat toch voelen!

Het begon allemaal afgelopen woensdag: we verdeelden de (record) fooienpot onder het personeel. Donderdag morgen verscheen onze voorman, Karel, dronken op het werk. Ik heb hem gelijk naar huis gestuurd, met de opdracht om zijn roes uit te slapen en volgende dag terug te komen. Hij is tot op heden nog niet teruggekomen…

Verder zijn we al een poos bezig met het helpen van Elsie en Mollie, de dames die in de gastenverblijven werken. Zij zijn al een poos dakloos, en afgelopen vrijdag hebben we ze een forse lening (grofweg een half jaarsalaris) gegeven zodat ze ieder hun eigen huisje konden laten bouwen. De reden waarom ze dakloos zijn, dat is een verhaal op zich, en daar hoop ik op terug te komen. Zaterdag vertrokken er gasten en zouden er weer nieuwe gasten komen, dus we hadden de meiden gevraagd om een paar uur te komen helpen. We halen ze dan op, wachten op ze bij de township waar ze verblijven, en brengen hen later weer naar huis. Zaterdagmorgen was alleen Elsie aanwezig, voorzien van een opzichtige zonnebril, maar geen Mollie. In de township op zoek gegaan naar Mollie, en die bleek de vorige avond gedronken te hebben, en ‘haar kop was nie reg vur werk’. En de reden waarom Elsie een zonnebril ophad bleek al gauw niks te maken te hebben met de lening die we haar gegeven hadden, maar met huiselijk geweld. Van al dit soort zaken wordt je niet echt vrolijk. Overigens kwamen de gasten die een reservering hadden voor gisteravond niet opdagen. Normaalgesproken vragen wij bij een reservering óf de credit card gegevens, óf een aanbetaling van 50%. Maar deze mensen belden op vrijdag, en hadden geen credit card. Om zes uur ’s avonds waren ze er nog niet, en ik belde hen. Nog vóór ik hen kon vragen of ze wisten hoe ze hier moesten komen, werd de hoorn op de haak gegooid. Die hebben we dus ook nooit gezien.

Dit zijn allemaal zaken die, als je alles bij elkaar optelt, je wel eens doen afvragen waar je nou eigenlijk mee bezig bent. Maar gelukkig zijn daar dan ook weer die heerlijke avonden waarbij je met vrienden en kennissen bij de braai herinneringen ophaalt en wereldproblemen oplost. Vrijdag avond was zo’n avond, Jac en Rietje waren hier, en Han en Jan, en de taken waren verdeeld. Het resultaat was een braai met daarop een stuk vlees, aangesneden door de professional. Aangevuld met locale groenten “skorsies” en slaai.

Zaterdagavond waren we uitgenodigd bij Pat en Karin Busch, dat zijn diegenen waarvan wij ons huis hebben gekocht, ook weer voor een braai. Pat en Karin hebben verreweg het meeste land hier in de vallei, zo’n 2000 hectaren, waaronder het Klaasvoogds Nature Reserve en het Klaasvoogds Game reserve. De zoon van Pat en Karin, Stefan, is onze buurman, en heeft de wijnkelder Rusticus. De vrouw van Stefan, Lindi, onze buurvrouw dus, heeft voor de lol een paar koeien lopen op het land van haar schoonvader Pat. Snappen we het nog? Vorige week heeft een luipaard de koe van onze buurvrouw gearresteerd, op minder dan 3 kilometer van ons vandaan. We weten dat ze er zijn, we worden er af en toe, misschien één keer per jaar, mee geconfronteerd, en we zien ze nooit.

De volgende week zal voor een belangrijk deel staan in het teken van onze watervoorziening: we krijgen een eigen rechtstreekse aansluiting op het Klaasvoogds besproeiingswater netwerk. Tot op heden kregen wij water via andere boerderijen, met als nadeel dat als iemand de verkeerde kraan dichtdraaide, dan zaten wij zonder water. Onze nieuwe wateraansluiting ziet er zo uit:

En het volgende probleem de volgende uitdaging is dat hij zo’n kleine 300 meter van ons leidingnetwerk verwijderd is.

Maar inmiddels zijn de sleuven gegraven, en komende week gaan we de hele mikmak aansluiten.