Hier worden de palen geplant…
Voor de toegangspoort die in aanbouw is.
Alle tapijten zijn goed onderhanden genomen door de dames:
En onze hoveniers hebben zo’n 1000 stekken gemaakt van bosbessen. Allerlei technieken en tactieken hebben we hier toegepast: we zien wel wat het wordt!
Weer een relatief koude week gehad, voornamelijk bezig geweest met groot onderhoud, en wat dat betreft liggen we helemaal op schema. Zoals vorige week al verteld moesten er een aantal modificaties gemaakt worden in de huisjes, en dat is inmiddels grotendeels gebeurd. De keukenafvoeren zijn veranderd, en de douchevloer is klaar om afgewerkt te worden.
Verder hebben we de kweektunnel weer in gebruik genomen. Hij vervult een soort van dubbel-functie: één stuk is helemaal gereserveerd voor de was: we hebben daar een aantal waslijnenen gemaakt, en we kunnen nu op elk gewenst moment wassen, onafhankelijk van de weersomstandigheden. Maar we zijn ook weer volop aan het zaaien en stekken. De komende week gaan we iets nieuws proberen: Onze buren kijken hun ogen uit hoe wij bomen en planten vermeerderen, en beginnen ons te accepteren als buren die weten waar ze mee bezig zijn. Niet in de laatste plaats omdat onze zelfgekweekte olijfboompjes het bijzonder goed doen! Één van onze buren kweekt blauwe bessen, en gaat de komende week zijn gewas snoeien. Hij heeft ons gevraagd om stekken te maken van zijn snoeisel, hij heeft behoefte aan nieuwe planten, en in de handel zijn die relatief vrij duur. Dus de komende week gaan wij op alle mogelijke manieren proberen om blauwe bessen te stekken. Niet zozeer om daar geld mee te verdienen, als wel de uitdaging, en we willen zelf ook graag een aantal van die bessenstruiken.
Vanmiddag zijn we op bezoek geweest bij Hilde en Dieter, een Duits echtpaar wat ongeveer op de zelfde tijd als wij hier (in Robertson) neerstreek, inmiddels zo’n kleine 4 jaar geleden. Zij zitten bijna midden in het dorp, op een perceel van 1 hectare! Zij zijn druk bezig om hun tuin te reorganiseren, en de komende week gaan we bij hun langs om allerlei planten uit te doen. Ze hebben ontzettend veel bamboe, wat in de weg staat…
De afdeling Personeelszaken heeft verder nog te melden dat Mollie inmiddels weer terug is. E.e.a. heeft ons wel doen besluiten om haar een schriftelijke waarschuwing te geven, en we weten nu ook dat ze inmiddels 4 maanden zwanger is…
Zo hebben wij de afgelopen week het voetballen gevolgd, en bij elke goal van Nederland schrokken de beesten zich een hoedje van ons gejuich en vlogen de bank af en de kamer uit.
Onze Koos is afgelopen dinsdag ‘reg gemaak’, oftewel geholpen. Dat was niet helemaal goed gegaan: ’s middags had hij er al een aantal hechtingen uitgehaald en bloedde behoorlijk. Wij weer terug naar de dierenarts, hij moest daar de nacht doorbrengen, en woensdagmorgen konden we hem weer ophalen, dit keer had hij een keurige broek aan.
Hij is inmiddels helemaal hersteld van de ingreep, en is goeie vriendjes geworden met Saartje.
Afgelopen donderdag zijn Rita en ik sinds lang weer eens op cursus geweest. Het betrof hier een ‘Werkgewershulpprogram’, aangeboden door het ‘Sentrum vir Alkohol- & Dwelmafhankelikheid’. De doelstelling was het geven van advies aan werkgevers hoe om te gaan met alcohol- en drugverslaving onder het personeel. De tijd was goed besteed, vonden we. Jammer dat er zo weinig werkgevers waren. En dat maakt de zaak nog gecompliceerder: de meeste werkgevers zijn er mee opgegroeid dat werknemers onder invloed komen opdagen, of helemaal niet komen opdagen. Zij zien dat niet zozeer als een probleem, maar als een gegeven. En zijn niet gemotiveerd om hier tijd en geld in te steken om dat te veranderen.
Overigens zitten wij zelf ook weer met een dik probleem in het personeelsbestand: Mollie is de hele week niet op komen dagen, en ze heeft niets laten weten. In het informele circuit gaan geruchten dat ze zwanger is. Maar ook hier in Zuid Afrika gelden regels: als je ziek bent moet je dat telefonisch melden bij de werkgever, en je moet een briefje van de dokter kunnen overleggen. We zijn benieuwd of we ooit nog iets van Mollie horen…
Voor het tuinieren waren de weersomstandigheden weer uitstekend: één nacht heeft het niet al te hard geregend, voor de rest zeer gematigde temperaturen met regelmatig een zonnetje. We hebben deze maand 28 mm regen in de regenmeter gekregen: voeg daarbij de 30 mm die in mei gevallen zijn, en we hebben al weer ruim een kwart van ons jaarlijkse quotum binnen!
Éen van de dingen die we deze week aangepakt hebben is het verplaatsen van een grote agave. Eerst de helft van de bladeren met een zaag eraf gehaald, anders konden we er niet bij komen om hem uit de grond te halen.
Met behulp van de tractor werd hij naar zijn definitieve plek getransporteerd.
Hij komt midden op een grote hoop puin te staan. Die heuvel gaan we overigens nog helemaal aankleden met allerlei rotsplanten.
Maar voorlopig staat hij trots op zijn plaats, uitkijkend over de nieuwe succulenten tuin.
Komende week willen we graag beginnen met de eerste aanplant in Rita’s nieuwe Japanse tuin. Maar er staan ook nog andere dingen op de agenda. Morgen is hier een nationale feestdag, dus dan zal er niet zoveel gebeuren. Dit weekend hebben we nog gasten, maar dan houdt het toch wel even op: de eerst volgende boeking is op 10 Augustus. Waarschijnlijk komt er nog wel boekingen tussendoor, maar dit is natuurlijk wel de tijd voor groot onderhoud. Zo moet bijvoorbeeld de douchevloer van één van de cottages onderhanden genomen worden. En bij beide cottages moet er een nieuwe afvoer vanaf het aanrecht naar buiten gemaakt worden. Momenteel loopt die afvoer via de douche, en dat levert soms problemen op. In beide cottages willen we goeie verlichting boven de keukentafel aanbrengen. Het appartement willen we helemaal nieuw in gaan richten. En een jaarlijks terugkerend karwei is om alle tuinmeubelen weer op te knappen.
Wij komen de week wel weer door…
Wij kijken moe maar vooral voldaan terug op een weekeinde van flink aanpakken, maar vooral tevreden gasten. Wat betreft het Wacky Wine Weekend 2009 zijn wij op dit moment al weer volgeboekt! En het gaat maar door: volgend weekend zijn beide cottages alweer besproken.
We zijn eigenlijk helemaal vergeten om foto’s van e.e.a. te maken, dus vanmiddag, toen de rust hier was wedergekeerd, hebben we deze plaatjes gemaakt:
Onze nieuwe succulententuin
Winterimpressie
Koos is een klein hondje, lijkt qua bouw een beetje op een tekkel, heeft de kleur van een Labrador, oren steken onafhankelijk van mekaar alle richtingen in, en heeft, en dat was voor ons nogal belangrijk, geen enkel probleem met katten in de buurt. Rita heeft een mooi en comfortabele mand geregeld voor Koos, want die had zich al gelijk de bank toegeëigend.
Koos en Sara hebben nu dus ieder hun eigen mand, alleen zijn ze er nog niet helemaal uit welke mand van wie is…
Het is hier inmiddels echt winter: we hebben alle kachels aan die we hebben!. We zitten in een periode van wat de Zuid Afri
Hier een paar foto’s van de werkzaamheden in de tuin. We hebben inmiddels een soort van routine ontwikkeld:
Eerst wordt middels de trekker een stuk land schoongemaakt: al het afgestorven onkruid wordt op hopen geschoven en bij gunstige weersomstandigheden verbrand. Normaal gesproken leggen we vervolgens irrigatie aan, maar dat was in dit geval niet nodig. We hadden namelijk zo links en rechts nog wat cactussen en vetplanten staan, en daar stellen we een soort van succulenten-tuin mee samen, bestaande uit Euphorbia’s (de grote cactussen), omgeven door een sukkulente kruiper, en een groot aantal Aloë’s.
Met ons onvolprezen (inmiddels al weer ruim 13 jaar oude) Toyota bakkie worden de cactussen vanuit de kwekerij naar hun plaats gebracht. Het hanteren van 4 meter hoge cactussen hebben we redelijk in de vingers: we omwikkelen ze met oude dekens en juten zakken.
Aan de andere kant van dit pad komen een aantal Agave’s te staan.
Het mag dan wel winter zijn, maar wij zijn altijd gezegend met een aantal bloeiende bloemen/planten soorten. Diegene die op dit moment hier de show steelt is duidelijk de Kniphofia (Fakkellelie of Vuurpijl):
En dan is onze woordenschat uitgebreid met het woord ‘xenofobia’, en nogwel dankzij Zuid Afrika. De recente gebeurtenissen, tragisch en schokkend als ze zijn, raken ons niet direct, maar kunnen op langere termijn een negatieve uitwerking hebben. Verwacht van mij geen onderbouwde analyse van dit probleem: de media hebben hun specialisten en we hebben hun (wilde) theorieën allemaal gehoord. Vanalles wordt erbij gesleept: partijpolitiek, een duistere derde macht, en ga zo maar door. Maar is het eigenlijk niet vanzelfsprekend dat in een land, waarin miljoenen armen leven zonder huisvesting, water en sanitaire voorzieningen, die armen in opstand komen als er miljoenen vluchtelingen binnenkomen en geholpen worden met juist die zaken waaraan het de lokale bevolking ontbreekt?
Overigens doen de media voorkomen of heel Zuid Afrika in brand staat: de problemen doen zich voor in een beperkt aantal townships, voornamelijk in de buurt van Johannesburg. In ons dagelijkse leven merken wij hier gelukkig niets van.
