Moe van het niksdoen

Afgelopen donderdag kregen we te maken met het tweede koufront van deze winter. Niet zoveel regen deze keer, maar flink wat wind, en behoorlijk koud: de eerste sneeuw is alweer gesignaleerd op de bergtoppen ten noorden van ons. Sinds drie dagen stoken we zowel overdag als ’s avonds in alle vertrekken, behalve de bad- en slaapkamer. Guur weer, geen gasten: uitstekende excuses om niks te doen. En dat kan ook: we zijn redelijk bij met al het onderhanden werk.

Zo is van de stormschade aan het huis nu geen ‘barst’ meer te zien.



We gaan geen schaduwdoek meer op de balken bevestigen: de wijnranken zijn inmiddels zo groot dat ze eroverheen geleid kunnen worden om de zomerzon zoveel mogelijk van de gevel af te houden.
Ook zijn we zo goed als klaar voor Robertson’s “Wacky Wine Weekend”, Zuid Afrika’s grootste regionale wijnfestival. In de krant werd het hier als volgt aangekondigd:

Fees der feeste in Robertson

Die sesde jaarlikse Wacky Wine Weekend sal van 4 tot 7 Junie in die Robertson-wynvallei plaasvind. Daar is meer as 48 wynkelders wat vanjaar deelneem, so besoekers kan selfs meer feestelikheid verwag.
Die Wacky Wine Weekend is verleng sodat dit nou vier dae lank is, met elke dag wat ’n besonderse wyntema gaan hê om voorsiening te maak vir elke smaak. Kom geniet wynproeë, wyn- en kospasmaats, opvoedkundige wynaanbiedinge en privaat-wynproeë saam met van die vallei se voorste wynmakers.
Daar sal ’n groot verskeidenheid prettige aktiwiteite wees vir besoekers: ontmoet-die-wynmaker-geleenthede, trekkerritte deur die wingerde, bootritte op die rivier, sonsondergang-wildritte, kaas- en olyfproeë, plaasmark, straatteater, vuurwerkvertoning, ’n halfmarathon en ’n bergfietswedren.
Van die nuwe aktiwiteite sluit in ’n juweliersmark, brandewyntoere en -proeë, ’n soesji- en wok-kroeg, en ’n nagebootste rodeobul. Die vallei sal ook ’n gastronomiese skouspel voorsit en besoekers sal bederf word met onder meer oesters, perlemoen, soesji, pieknieks by die rivier, Italiaanse kos en potjiekos. Daar sal ook ’n verskeidenheid aktiwiteite vir die kinders wees, insluitend visvang, plaaswerftoere, diere voer, ponieritte, towenaars en gesigverf.
Die Robertson-wynvallei is verbind tot ’n veilige fees en daarom sal drink en bestuur glad nie geduld word nie.
Besoekers word versoek om gebruik te maak van die Designated Driver Programme of die Buddy-bus. Bestuurders wat registreer vir die Designated Driver Programme sal beloon word met verskeie geskenke, insluitende gratis koffie, koeldrank, koepons en spesiale promosies.
Die Buddy-bus gee groepe van 10 of meer die kans om ’n minibus te huur wat deur ’n chaffeur bestuur word.Besoek gerus ook die Wacky Wine Weekend se webwerf by http://www.wackywineweekend.com/.

klik op het pijltje hieronder voor het speciaal voor de gelegenheid gecomponeerde lied:

Voor ons betekent het dat we het hele weekend vol zitten, méér dan vol, want in ‘De Flat’, inmiddels uitgerust met een extra slaapbank, gaan 4 mensen slapen. Dat wordt dus een druk weekend! En we weten nog niet zeker hoe we zitten qua personeel: vorige weekend heeft Elsie in het ziekenhuis een miskraam gehad, en het is nog onzeker wanneer ze het werk gaat hervatten.

Rustig aanklooien...

Zoals het hier in de winter meestal gaat, herstelde het weer zich snel. Maandag was het al weer korte broeken weer, en dat is het tot op de dag van vandaag. Vanmorgen lekker ontbeten buiten in het zonnetje. Wél zijn de dagen kort: om vijf uur gaat de deur dicht en de kachel aan, en goed zes uur is het donker.

Afgelopen week stond voornamelijk in het teken van groot onderhoud. Allereerst moest de stormschade hersteld worden:

De uit de muur losgebroken balk zit inmiddels weer stevig op zijn plaats. Een ander project was het ophalen van de bestrating rond het zwembad.



Hier zijn onze mannen de bestaande bestrating eruit aan het halen, het is nog juist te zien dat e.e.a. ruim één centimeter verzakt was. Met dit bijltje hebben we al vaker gehakt: in twee dagen tijd waren we uit en thuis:



Terwijl de stenen eruit gehaald werden, was ik al bezig met het uitzetten van de niveaus voor het opgehoogde zandbed;



Één man legde de stenen, een ander üpperde (stenen en zand), en de derde zaagde waar nodig de stenen op maat.



Ondertussen waren de dames (Elsie, en Klara, die deze week begonnen is ter vervanging van Mollie) druk met het afknippen van de Canna’s, die bij de huisjes staan.

Het spreekt voor zich dat we al dit soort werkzaamheden doen als er geen gasten zijn. Maar soms gebeurt het dat er zomaar mensen achterom komen rijden. Zo ook afgelopen Woensdag: er kwamen onverwacht gasten, die er geen probleem mee hadden dat de zaak behoorlijk overhoop stond.



Donderdag hebben we alles netjes af kunnen werken: de bestrating is klaar, en de afgeknipte Canna’s zijn afgevoerd, die liggen nu als mulch tussen de olijfboompjes.

Het blijft ons elk jaar wéér verbazen wat de uitwerking is van regen: we hebben het vorige weekend een kleine 30 mm gehad:

Deze Canna’s zijn tot de grond afgenipt, zo’n tien dagen geleden…

Zo ziet het er hier uit na de eerste regens:

Achter de schermen is Rita o.a. druk met het bezweren van crisissen in ons personeelsbestand: eerst was daar Poppie die buiten de schreef ging, toen een tuinman die nog niet precies in de gaten had wat samenwerking met collega’s inhoudt, en vervolgens Elsie, die in het ziekenhuis belandde. Ondertussen is zij ook druk geweest met het vol plannen van haar aanstaande bezoek aan Nederland

Bandenpech en ander ongerief…

Andermaal is een er nieuw record te melden, deze keer uit de afdeling Fietsenverhuur, maar ik hoop wel dat we het voorlopig niet verbeteren… We kregen namelijk te maken met in totaal 6 lekke banden, in twee dagen tijd.

Het begon afgelopen dinsdag. We waren uitgenodigd bij De Wetshof, één van de toonaangevende wijnkelders hier in Zuid Afrika voor wat betreft de variëteit Chardonnay. Een aantal gastenhuizen, waaronder wij, waren uitgenodigd om daar een kijkje te komen nemen. Het weer was prima, we hadden tijd zat (geen gasten deze week), dus we besloten met de fiets te gaan: De Wetshof is ongeveer 10 km van ons vandaan. Zo gezegd zo gedaan, we hadden een informatieve middag waarbij we afdaalden in de ondergrondse wijnkelders, en later samen met eigenaar/wijnmaker Danie de Wet een aantal van zijn wijnen konden proeven. Wat hierbij indruk maakte was hoe twee wijnen, gemaakt op dezelfde manier, van dezelfde druiven, maar groeiend op verschillende grondsoorten, slechts een paar honderd meter van elkaar verwijderd, duidelijk verschillend smaken.
De druiven werden zuurder toen we na afloop onze fietsen opzochten om terug naar huis te gaan: allebei de banden van mijn fiets waren plat, en bij Rita’s fiets was er ook één lek. Wat bleek: we hadden zelf de fout gemaakt waar we iedereen voor waarschuwen: niet van de weg afgaan, want in de berm liggen overal doorns. We hebben tot dusver geen problemen gehad met lekke banden, of men nu over verharde wegen of onverharde wegen fietste, het maakte allemaal niks uit. Maar op het moment dat je van de weg af gaat, dan loop je groot risico om lek te rijden. Ons gebeurde het bij De Wetshof: zij hebben een prachtige, indrukwekkende oprijlaan, bedekt met de hier algemeen gebruikte gebroken perzikpitten. Ziet er mooi uit, maar moeilijk of niet te berijden per fiets, ongeveer hetzelfde als fietsen in los grind. Dus wij legden de laatste meters af via de berm van de weg… Gelukkig zijn onze fietsen uitgerust met een reserve binnenband, dus kon ik met een nieuwe binnenband op Rita’s fiets naar huis, om het bakkie op te halen, en Rita vervolgens op te pikken. Althans, dat was het plan, maar bij het verwisselen van de binnenbanden vergat ik de buitenband te controleren op doorns, en na een paar kilometer zat er niets anders op dan om verder naar huis lopen: de nieuwe binnenband was ook alweer lek. Nauwelijks vóór het donker waren we allemaal weer thuis…
Woensdag huurden twee (Nederlandse) dames fietsen, voor hun een route geadviseerd: langs de linkeroever van de Breede Rivier naar Bonnievale, en dan via de rechteroever weer terug naar ons. Een dagvullende tour van ergens tussen de 40 en 50 kilometer. In de namiddag om een uur of half vijf kregen we een telefoontje: twee lekke banden. Op de terugweg, slechts een kilometer of acht van ons, hadden de dames besloten om aan te leggen bij Van Loveren. Toen ze weer op de fiets wilden klimmen, bleken er twee banden plat te zijn. Ook Van Loveren heeft een oprijlaan met van die gebroken perzikpitten. De dames hadden dezelfde fout gemaakt als wij daags tevoren. In dit soort gevallen rukken wij uit in het bakkie, uitgerust met gereedschap en reservewielen, om de huurders op de fiets te houden. In dit geval verkozen ze ervoor om met de bezemwagen terug naar ons te rijden.

Ondertussen zijn we ook nog een beetje aan het tuinieren, we hebben de rotonde vóór ons huis helemaal op de schop genomen. Er stonden rozen, maar die wilden niet echt. Niet zo verwonderlijk, want de grond daar is nogal arm.

Nu staan er een drietal kleine Madagascar Palmen (Pachypodium lamerei), maar die gaan als het goed is de komende jaren een stuk groter worden.

En toen werd er melding gemaakt van een naderend koufront. Met name Kaapstad wordt in de winter meerdere malen per maand geteisterd door koufronten, die altijd gepaard gaan met wind en regen. De meeste van die koufronten dringen niet al te ver het binnenland in en gaan aan onze deur voorbij. Deze keer niet dus.

Het weerbericht gisteren in de krant:

Kaap van Storms doen sy naam gestand

MARELIZE BARNARD
KAAPSTAD
15/05/2009 10:44:16 PM - (SA)

Die oog van die storm wat die naweek groot dele van die Wes-Kaap gaan teister, word reeds vandag vroegoggend verwag.
Die gure weer het gister begin om sy tol te eis en veral motorfietsryers was weens die swak sig in Kaapstad in ongelukke betrokke.
Een motorfietsryer is gisteroggend in Bellville dood.
Vernietigende branders van tussen 5m en 7m is oor die hele kusgebied van die Oranjeriviermond tot by Agulhas te wagte, en kan tussen Kaap Columbine en Kaap Agulhas selfs tot 9m hoog wees.
Mnr. Carlton Fillis, weervoorspeller van die Suid-Afrikaanse Weerdiens, het gewaarsku swaar reën van meer as 50mm word in die Kaapse Skiereiland, die suidelike dele van die Weskus en westelike dele van die Wynland en Overberg verwag en kan vanoggend tussen 08:00 en 12:00 op sy ergste wees.
’n Stormsterk noordwestewind van meer as 70km/h word in dieselfde gebied verwag.
Verligting kom darem reeds môre met net enkele buie en teen Maandag klaar dit op, hoewel sterk wind nog verwag word.

Op deze zaterdagavond hadden wij dus een gezellige braai geregeld, met buren Anton en Franci, en toekomstige buren Jan en Fokelien. Het hoogtepunt van de storm trof ons vroeg in de middag.

Tot voor kort hadden we aan de voorkant van het huis een zonwering bestaande uit schaduwnet, bevestigd aan balken. Nu niet meer.



De wind rukte het schaduwnet los, en een balk werd kompleet uit de muur gerukt. Helaas hebben we geen foto-materiaal, maar wij zullen het niet gauw vergeten: midden in stormwind en regen stond Rita een balk vast te houden die door het raam dreigde te gaan, terwijl ik op een trap de flarden van het schaduwnet los probeerde te knippen.

Ondanks de barre weersomstandigheden (barbecuen bij windkracht 8 is ook nieuw voor ons) een héél gezellige avond gehad.

Tot zover het verslag van ons eerste echte vrije weekend sinds vorig jaar September.

Even omschakelen…

Het is weer even wennen, Rita’s moeder en Wim Sr. zijn al weer lang en breed terug in Geldrop. Weliswaar een dag later als schoonmoeder had gepland: die ging ervan uit dat woensdag de vertrekdag was. Maar toen we hen dinsdagavond via internet wilden inchecken, lukte dat van geen kanten. Van alle kanten geprobeerd de KLM te bellen, wat niet zo makkelijk is hier in Zuid Afrika. Uiteindelijk, toen ik het allang de moed opgegeven had, kreeg Rita een dame aan de lijn die ons meedeelde dat Maria van Ganzewinkel niet woensdag, maar donderdag zou vliegen. En dat was precies wat er op de reispapieren stond: iedereen had eroverheen gekeken dat de vertrekdatum (7 mei) een donderdag was, en niet een woensdag. Afijn, het is allemaal goed gekomen, het ontvangstcomité wat donderdag klaar zou staan op Schiphol, was gelukkig zo flexibel dat ze er vrijdag waren. We kijken terug op een paar gezellige weken, en het feit dat schoonmoeder constant werkelijk stinkend geluk had bij het kaarten (niet te geloven waar die al die jokers vandaan haalde!) is alweer vergeten en vergeven.

En zo zijn we weer met ons tweetjes, want traditioneel brengt Mei ons ook weinig gasten. Tijd om weer eens even wat gas terug te nemen. Het leek erop dat dit weekend ons eerste vrije weekend sinds 20-21 September ging worden. Hoogste tijd om uit te rusten en weer eens de sociale contacten aan te halen. Dat is ook goed gelukt: zaterdag- en zondagmorgen lekker uitgeslapen en ontbeten in de nog steeds sterke morgenzon. Overigens zijn geheel onverwacht allebei de huisjes vanavond alweer bezet, zo gaat dat in het laagseizoen.

Onze toekomstige buren zijn ook weer in het land, en maakten afgelopen week een begin met het rooien van een stuk van hun wijngaard: daar waar hun huis gaat komen. Wij waren de gelukkigen die het hout kregen: wingerdhout (wingerdstompies) is de hier ultieme brandstof voor de barbecue.

Ons onvolprezen, inmiddels 15 jaar oude ‘bakkie’ werd ingezet om het hout weg te halen.

Eenmaal ontdaan van loof en twijgen blijft er een hoop grillig gevormd hout over, absoluut ongeschikt om de kachel te stoken, maar bij uitstek geschikt voor de braai (barbecue).

En er is weer tijd om met andere dingen bezig te zijn: Rita wist beslag te leggen op een partijtje ongelabelde wijn, en vanaf nu treffen onze gasten een welkomstdrankje aan met ons eigen etiket.

Er is er een jarig...

Wederom een beknopt verslag, maar we hebben wel veel foto's gemaakt de afgelopen week. Het worden dus foto's met ondertiteling.

Allereerst een foto van vóór afgelopen week:


Han nam Rita, haar moeder en Wim mee naar het schooltje in de Zolani-township en maakte dit mooie plaatje.

Rita's verjaardag was volgens eigen zeggen heel speciaal, niet in de laatste plaats door de aanwezigheid van haar moeder.



We zijn 's middags een hapje wezen eten bij één van de vele wijnboerderijen hier in de buurt.



De overtollige calorieën werden vervolgens verbrand bij het planten van een boom, geschonken door Wim Sr., door Rita en haar moeder.



De boom is een African Flame Tree, Afrikaanse Vlamboom, of Spathodea campanulata.

Vanwege minder gunstige weersvoorspellingen (die overigens helemaal niet uitkwamen, het was vorige week en is nog steeds lekker weer) moesten er stoere mannen aan te pas komen om boompalen te plaatsen.



Afgelopen woensdag gingen Rita, haar moeder en Wim Sr. naar een nabijgelegen wildpark (Fairy Glen in Worcester), waar Rita de volgende foto's maakte:















Ondertussen zaten we hier de hele week kompleet volgeboekt met gasten, dus moesten we op een gegeven moment terugvallen op invalkrachten.



Vandaag zijn we naar Arniston gereden, een klein visserplaatsje aan de Indische Oceaan pal ten zuiden van Robertson. Daar hebben we wat gegeten en gewandeld.





Voor de rest blijven Mama en Wim voornamelijk op en rond de boerderij, wandelend, rustend, en hebben inmiddels een goed idee op welke manier wij onze boterham hier proberen te verdienen.





Afgelopen vrijdag hadden we de vierde ploeg vrijwilligers van het Zolani project uitgenodigd voor een etentje. Deze ploeg bestond uit 3 mensen van woningbouwvereniging Woonwijze in Vught, en drie mensen van Woonpartners in Helmond. Wederom een heel gezellige avond, met gewone mensen die enthousiast bezig zijn, hun eigen tijd en geld opofferend, om de minder bedeelde medemens te helpen.

Tot slot bedankt Rita iedereen voor de kaarten, e-mails, telefoontjes, etc. die ze rond en op haar verjaardag mocht ontvangen!