We hangen de vlag uit!

De voornaamste reden voor dit vlagvertoon was natuurlijk Rita’s verjaardag, afgelopen vrijdag. Het is voor Rita een heel bijzondere dag geworden, voornamelijk door de vele telefoontjes (al dan niet via Skype), kaarten, en e-mails. Ik moet van Rita dan ook iedereen hartelijk bedanken voor de ontvangen felicitaties. Voeg daarbij nog het nodige bezoek van vrienden en buren, en de dag was om voor we er erg in hadden.


Rita in gesprek met haar moeder (zo te zien gaat dat nog wel effe duren...)

Er was overigens nog een reden om de vlag uit te hangen. Vorige week zijn we een aantal keer benaderd met de vraag of wij al accommodatie beschikbaar hebben. Dit weekend was weer bijzonder lang (donderdag was hier een feestdag, maandag is men weer vrij) en dat betekend dat mensen eropuit trekken. Alle lokale accommodatie was volgeboekt en collega’s belden ons of wij mensen onder konden brengen. Dat hebben we gedaan, we hebben tenslotte één compleet ingericht appartement beschikbaar. Het toeristenbureau hadden we uitgenodigd om eens een kijkje te komen nemen, en ook van die kant werd er op aangedrongen om maar vast te beginnen, al is het nog maar met één kamer. En vrijdag was het zover: de eerste Zuid Afrikaanse gasten verschenen, een echtpaar uit Kaapstad. Twee nachten zijn ze hier gebleven, en zijn vanmorgen weer vertrokken. Ze waren erg tevreden en dat streelde ons natuurlijk.
Dit alles heeft wel het een en ander in beweging gezet:

• We zijn naamborden aan het ontwerpen die op de muur langs de weg moeten komen. Mensen moeten ons natuurlijk wel kunnen vinden. Dinsdag willen we iets gaan bestellen.
• Gauw moesten er visitekaartjes gemaakt worden op de computer, uitgeprint en ambachtelijk met de schaar op maat (min of meer) geknipt
• De website http://www.mallowdeen.com/ moet nu snel op poten komen. Ben ik al aan begonnen, maar de komende weken gaat daar nog veel veranderen
• Dinsdag laten we ons officieel registreren als accommodatieaanbieder bij het toeristenbureau in Robertson
  
  
  Visitekaartje

En verder houden de olijvenboompjes ons nogal bezig, met name het afkoelen van de stektunnel was redelijk problematisch. We hebben de hele week temperaturen gehad van rond de 30 graden en geen zuchtje wind, en dan moeten we er flink wat water tegenaan gooien om de hele zaak af te koelen. Ééns per week gooien we het stektunneltje even open om te kijken of alles goed gaat. Dat doen we op zaterdagmorgen en dat is natuurlijk een spannend moment. Maar alles ziet er, voor zover wij dit kunnen beoordelen, normaal uit. Wel hebben we (preventief) gespoten tegen luis en schimmel.


Olijfbomen in wording (hopen we)

Gisteren is het weer helemaal omgeslagen, het heeft vannacht de hele nacht geregend, en vandaag is de temperatuur niet boven de 15 graden gekomen. Dat vonden wij een goede reden om de kachel maar weer eens te testen. Gelukkig blijkt hij goed te werken, beter als vorig jaar. Maar dat komt omdat het brandhout nu kurkdroog is ( we stoken nog steeds de afgezaagde takken van de olijvenbomen).

Het is weer herfst

Zo, de eerste herfststorm hebben we erop zitten, gisteren heeft het de hele dag vreselijk gewaaid en wat geregend, gisteravond verdwenen de wolken om plaats te maken voor een heldere, koude (10 graden) nacht. Vandaag is het gelukkig al weer zonnig, maar voor de tweede dag achter elkaar geen korte broek aan: dan kunnen we hier gerust over herfst spreken. Overigens hebben we de storm goed doorstaan, alles staat nog overeind, en we hebben nergens lekkages kunnen ontdekken. Dat is in het verleden wel eens anders geweest! Wel zijn we al begonnen om aan beide kanten van de kweektunnel schermen van schaduwdoek op te zetten die als windbrekers moeten fungeren. De palen staan al in de grond.

Bij Personeelszaken is ook nieuws te vermelden. De directie heeft unaniem besloten om Hans, hier werkzaam als tuinman, met onmiddellijke ingang te ontslaan. Dat was niet makkelijk, de man is arm, heeft nog een klein kind, én we raken achterop in het werk. Maar leugens, afwezigheid en donkenschap gaven de doorslag. Hij is exit. Morgen komt er een mogelijke opvolger solliciteren. En morgen beginnen ook nog een tweetal oude bekenden (voor ons althans) voor ons te werken: Maart en ???. Die twee zijn gepensioneerde ‘plaaswerkers’ (boerenknechten), allebei 60+, wonen hier in de buurt en verdienen al een paar maanden een centje bij door hand en spandiensten te verlenen bij onze aannemer. Cement en beton aanmaken, graafwerk, en dat soort dingen. Ze zijn eerlijk, redelijk betrouwbaar (behalve ’s maandags….), maar de hoofdreden dat we dit doen is dat ze bereid zijn om te werken, en erg goed zijn (niet snel, maar wel goed!) met de schop, en dat komt ons goed van pas. Hun eerste karwei wordt het fatsoeneren van de ingang. Daar moet nog behoorlijk wat grond schoongemaakt en geëgaliseerd worden, om de entree tot Mallowdeen Gardens netjes en verzorgd te maken. We hebben afgelopen week iemand in de arm genomen om voor ons de benodigde borden/belettering te ontwerpen die aan moeten geven bij de ingang wie wij zijn en wat wij doen.

Maar de afgelopen week heeft toch wederom voornamelijk in het teken gestaan van de olijvenboompjes. Maandagavond vertrok Marinus weer terug naar Nederland. In ruim één week tijd heeft hij ons een schat aan inzicht/informatie gegeven betreffende het stekken. Waarvoor nogmaals onze dank. Als dit projekt slaagt dan weten wij al naar wie de nieuwe boomgaard vernoemd gaat worden!

Woensdag arriveerde de tweede zending stekmedium (het spul waar je stekjes in plant). Wij zetten de stekken niet in potgrond of zoiets, maar gebruiken perliet (perlite). Perliet is een vulkanisch glas wat onder hoge temperatuur wordt verhit. Het product bevat water, wat onder invloed van de hoge temperatuur sterk uitzet. Hierdoor ontstaan vele kleine kanaaltjes in de perliet. De kleine korrels zijn zeer poreus en luchtig. Ziet eruit als een voelt aan als piepschuim. Dat spul wordt op aanwijzing van Marinus bevochtigd en moet ervoor zorgen dat de stekken altijd vocht aankunnen, maar niet te nat worden. Donderdag zijn we ook weer olijventakken gaan snijden bij onze Belgische buren van Olive Garden en hebben deze verwerkt tot stekjes, die gedurende de nacht in een hormoonvloeistof staan.
Dan worden de stekjes in de met perliet gevulde stektrays (zes plastic potjes aan elkaar) gestoken en in de stektunnel geplaatst. Vrijdag en zaterdag idem dito. En vandaag zijn de laatste stekken in de tunnel geplaatst. De telling staakte bij 1700 stekken: de tunnel was vol (en het mes was bot, de pleisters waren op, enz. enz.). Grofweg heb je 650 bomen nodig per hectare olijvenboomgaard, en het stuk grond wat wij voor ogen hebben is ergens tussen de 1 en 1 ½ hectare groot. Dus als de helft aanslaat, dan zijn wij allang gelukkig! Maar we blijven voorzichtig, er kan nog van alles mis gaan.


Stektunnel

Het is de bedoeling dat de stekken zo’n 8 tot 12 weken in de stektunnel blijven om wortels te vormen. Daarna gaan ze naar buiten, in de schaduw. Bij jong schot van ongeveer 1 ½ cm worden ze opgepot en daarna verder afgehard onder schaduwdoek. In september/oktober zouden ze de volle grond in moeten. Maar we blijven voorzichtig, we rekenen ons nog niet rijk. We doen dit voor de allereerste keer, en er kan nog van alles mis gaan. Om maar een voorbeeld te noemen: we openden de stektunnel afgelopen week om er nieuwe stekken bij te zetten. Het eerste wat ik aantrof was een dikke pad die een paar stekken uit het potje gegooid had en er zelf lekker lag te liggen. De volgende dag doken onze katten de stektunnel in en liepen pardoes een aantal stekken om. Dat is nu overigens afgelopen, ik heb ze een waterbehandeling gegeven en nu weten ze dat ze daar niet meer mogen komen. Maar de grootste uitdaging blijft de temperatuur. De temperatuur in de kweektunnel zou tussen de 20 en 25 graden moeten blijven. In de grote tunnel varieert de temperatuur tussen 40+ (overdag) en 10 (’s nachts). Minimaal elk uur moeten we gaan kijken of we bij moeten sturen middels nevelen en/of beluchten. De komende maanden zullen Rita en ik niet samen weg kunnen, dit soort delicate aangelegenheden kunnen wij (nog) niet aan ons personeel overlaten.

Maar ondertussen gaan er een aantal andere dingen gewoon door, zoals de nieuwbouw, om maar eens iets te noemen. Inmiddels is van buiten alles geschilderd.


Pas geverfd

Binnen in de huisjes is men bezig met de keukentjes en kleerkast.


Timmerwerk

E.e.a. is inmiddels zo ver gevorderd dat wij ons de komende week bezig gaan houden met de aankoop van: linnengoed, lampen, koelkasten, kookplaten, kachels, tafels, vloerkleden en dergelijke. Niet dat we verwachten dat we volgende week volop aan de gang kunnen: daarvoor zijn hier de werkweken te kort. Zuid Afrika kent een abnormaal hoog aantal feestdagen, en het lijkt wel of het elke week prijs is! Vorige week Tweede Paasdag, volgende week donderdag is ‘vryheidsdag’, de maandag daaropvolgend (1 mei) ‘werkersdag’, en ga zo maar door. Nogal een verschil voor iemand die in loondienst werkt, of een kleine zelfstandige als wij, die de zaak nu onderhand wel eens afgewerkt wil zien!

Tenslotte nog wat interessante (vind ik) gegevens over het gebied waarin wij wonen. Demografische gegevens die ik tegenkwam over de Breërivier/Wynland Municipaliteit, welke de dorpen Ashton, Bonnievale, McGregor, Montagu en Robertson omvat, alsmede de omliggende landelijke gebieden, waaronder Klaas Voogds, waar wij verblijven.

1. Etnische groepen

a. Kleurling 57.730
b. Zwart 11.829
c. Blank 11.655
d. Aziatisch 57

Totaal 81.271

2. Talen
a. Afrikaans 85%
b. Xhosa 12%
c. Engels 2%
d. Overigen 1%

Deze gegevens zijn afkomstig van de laatst gehouden census in 2001.

Vrolijk Pasen

Allereerst iedereen een vrolijke Pasen toegewenst vanuit Zuid Afrika, waar Pasen nog uitbundig gevierd wordt. Dat geldt overigens niet voor ons, wij zijn kapot en houden behoorlijk ons gemak.

De week heeft helemaal in het teken gestaan van olijvenbomen. Op aanwijzing / met behulp van Marinus zijn we begonnen met het aanbrengen van wijzigingen/verbeteringen aan de kweektunnel.



Marinus in gevecht met schaduwdoek.

Voor het succesvol vermeerderen van olijven moet de temperatuur in de tunnel gedurende een week of 12 tussen de 20 en 25 graden blijven. Marinus heeft een koelingssysteem uitgedokterd wat gebaseerd is op schaduw en circulatie van nevel in de tunnel.


Wijzigingen in het besproeiingssysteem.

Dus ook moest er druk gesleuteld worden aan sproeiers. Verder hebben we in de kweektunnel een kleinere stektunnel gebouwd, waarin een kleine 2000 stekjes zouden moeten kunnen.

Rita en Marinus zijn 2 dagen op pad geweest om hier in de buurt het nodige stekmateriaal uit bomen te knippen, en ’s avonds werden de stekken gemaakt. Dat gebeurt met behulp van een vlijmscherp mes, en zowel Rita als ik lopen nu rond met een pleister om de duim.


Stekjes maken.

Vrijdag waren we zover dat de stekjes in de bakjes gestoken konden worden, om vervolgens in de kleine stektunnel te verdwijnen.


Stekjes steken…


...en vervolgens de stektunnel in.

Zo hebben met gezamenlijke inspanning een kleine 1000 stekjes geplant. En nu zijn we bekaf en rusten uit. Want Marinus begint morgen weer aan de lange terugreis naar Nederland, en Rita en ik willen de komende week (o.a.) nóg eens een kleine 1000 stekjes maken.

Wij houden ons wel bezig…

Olijven

Wederom geen lang verhaal deze keer, tijd mag dan een andere dimensie zijn in Afrika, maar wij komen nog steeds tijd tekort. We doen dus iets fout, zo op het eerste gezicht, want een van de hoofdredenen om hier naartoe te gaan was een “rustiger leven”. En dat kan ook, alleen zitten we nu in een fase waarin allerlei dingen bij elkaar komen. De bouw van het “vakantiedorp” raakt echt in de afwerkfase, en we zijn al druk bezig met plannen voor de inrichting. Om een voorbeeld te noemen, de bedden voor de gastenverblijven. Bedden zijn hier uiteraard te kust en te keur te koop, en ze hanteren standaardmaten voor de afmetingen. De breedte van een bed is geen probleem, daarin zijn voldoende keuzemogelijkheden. Maar de lengte vinden wij een probleem. Alle standaard bedden zijn 1,90 meter lang, en dat vinden wij toch nét iets te kort. Bij toeval vonden we iemand vlak bij ons in de buurt die bedden en andere meubels maakt, en die heeft voor ons de bedden in elkaar getimmerd, volgens onze wensen qua maatvoering (2 meter lang). Het volgende probleem laat zich raden: de matrassen. Uiteindelijk is Rita erin geslaagd om matrassen te bestellen die op maat gemaakt zijn. In Worcester, zo’n 50 kilometer hier vandaan, is een blindeninstituut. Één van hun activiteiten is het maken van bedden en matrassen, en daar heeft Rita matrassen besteld, precies op maat. Zo moeten wij onze spullen bij elkaar scharrelen.

Ik ben de afgelopen week druk bezig geweest (samen met de tuinmannen (voor zover aanwezig)) met de aanleg van een weg naar de gastenverblijven. We gaan hier zo’n beetje de herfst in, en dan mag je regen verwachten. Afgelopen vrijdag kregen we al een voorproefje, een paar millimeter regen, maar dat is genoeg om braakliggende kleigrond te veranderen in een plakkerige, gladde massa, die per stap je zool ongeveer 1 centimeter dikker maakt. We zagen de bui(en) al aankomen en zijn op tijd begonnen met egaliseren en uitrijden van steengruis, en nu kunnen we zonder al te veel modder aan de schoenen bij de vakantiehuisjes komen.


De nieuwe ontsluitingsweg naar het 'vakantiedorp'

Vannacht is Marinus gearriveerd. Hij gaat ons de komende 8 dagen met raad en daad bijstaan bij een project wat er zomaar plotseling tussendoor gekomen is: olijven. Om een lang verhaal kort te maken, wij zitten met ongeveer anderhalve hectare grond die hoofdzakelijk bestaat uit wat wij hier ‘klippen’ noemen: stenen. Hierop is het onmogelijk om conventioneel te tuinieren, en we lopen al maanden te filosoferen wat we met dat stuk grond gaan doen. Onze doelstelling was om dat stuk grond zodanig te beplanten dat het weinig onderhoud zou vergen, en waarde toe zou voegen aan het geheel. Één van de opties die boven kwam drijven was olijven, deels omdat er naast de inrit al zo’n honderd bomen staan, en deels omdat er (relatief) weinig onderhoud aan is. Huib brengt jaarlijks nogal wat tijd door bij vrienden in Griekenland, waar het sterft van de olijven, heeft olijfbomen geïmporteerd vanuit Spanje, en heeft het vuurtje nog een beetje aangewakkert. Huib en ik gingen op zoek naar jonge olijfboompjes, en we kwamen er al gauw achter dat die alleen op bestelling leverbaar waren. Nu bestellen, en dan krijg je over anderhalf jaar een stekje wat een half jaar oud is. Dat kunnen we zelf ook, dachten we gelijk, sneller, en goedkoper. Gedurende één van onze frequente contacten met Paula en Marinus uit Middelaar kwam het onderwerp uiteraard ter sprake. Plantenvermeerdering is hun beroep, stekken en enten is voor hun bij wijze een dagelijkse bezigheid. Hun interesse in ons olijven avontuur was zó groot dat Marinus vannacht in Kaapstad arriveerde.


Net wakker, weinig geslapen

Kort door de bocht komt het ‘olijven-plan’ erop neer dat we nu gaan stekken en september/oktober de jonge boompjes uit gaan planten. Daarmee besparen we ons precies één jaar, en de aankoopkosten van jonge boompjes.

Dan nog even iets anders: vanuit Nederland hadden we zaadjes (gekregen of meegenomen, we weten het niet meer) van de Ricinus oftewel wonderboom. We hebben die zaadjes gezaaid in de tunnel, en vervolgens uitgeplant in de tuin.


Ricinus uit Nederland

Overigens schijnt de Ricinus zwaar vergiftig te zijn, en verboden in Zuid Afrika…

Nederland gezien door een Zuid-Afrikaanse bril

Afgelopen week stond er bij ons in de krant weer een redactioneel artikel over Nederland. Wederom een verhaal om niet echt vrolijk van te worden. Dit soort informatie publiceer ik hier overigens niet omdat ik het er mee eens of oneens ben, maar puur vanuit een standpunt dat ik het interessant vind hoe men hier tegen mijn vaderland aankijkt.

Nederlandse idealisme byt nou in die stof

NEDERLAND en Frankryk is op die voorpunt van die nuwe anti-EU-sentimente. ’n Wêreld-ekonomie waarbinne globalisering die botoon voer en die nasionale staat sy dominansie verloor, dwing albei lande tot realisme. Die Nederlandse kieser staan van aangesig tot aangesig met die gevolge van sy eie drome. Die betekenis van die onlange plaaslike verkiesings het tot die media en die man in die straat deurgedring. Die partye wat gekant is teen die uitwerking van die harde werklikhede van internasionale kompetisie en die EU-dwang tot hervorming, het die meeste stemme getrek.Die verkiesingsdebatte het gehandel oor die verlies van werkplekke omdat bedrywe na goedkoper lande verhuis, die “armoede” onder die swak en ongeskoolde lae van die bevolking en die verlies aan sosiale versorgingsvoordele omdat die regering uitgawes besnoei. Daarby is daar die probleme met die integrasie van die immigrante wat maar net nie wil vlot nie. Die man in die straat verlang terug na “die goeie ou dae” van sosiale harmonie toe die eie staat met ’n gul hand voorsien en alles van die wieg tot die graf versorg het. Die politici wat op hierdie sosiale soustrein-sentiment getokkel het, weet weinig raad met die werklikhede. Die leier van die PvdA (Arbeidersparty), Wouter Bos, wat na verwagting aanstaande jaar eerste minister sal word, het op besoek aan Indië harde lesse geleer. Die ekonomieë van Indië en China bedreig Europa en Nederland direk. Die koste van Nederlandse en ander EU- werkers is gewoon te hoog gemeet aan produktiwiteit. Groot bedrywe soos Philips verskuif arbeidsintensiewe aanlegte na Oos-Europa, China en Indië. Die owerheid staan magteloos. Laag geskoolde mense vind dit toenemend moeiliker om werk te vind. Die EU dwing nasionale grense oop om meer kompetisie toe te laat. Besuinigings bly nodig. Die hervorming van die versorgingstaat tot ’n samelewing gerig op individuele verantwoordelikheid is onontkombaar. Plotseling het die groot vakbonde stil geword en hul weerstand teen hervorming in Nederland laat vaar. Het êrens ’n sweep in die polders geklap?Die meeste armoede en werkloosheid in Nederland is te vinde onder die een miljoen mense van Turkse, Marokkaanse en Antil­liaanse afkoms (allochtone). Dié mense is in die reël swak opgelei. Intussen het baie van hulle Nederlandse burgerskap verkry en die eerste keer in groot getalle gestem. Dit was veral die PvdA wat uit hierdie bron stemme getrek het; 80% allochtone steun die PvdA! Dié mense het verder gegaan en lede van die party geword en as kandidate gaan staan. ’n Buitengewone aantal is verkies tot stadsrade landwyd. Die oorsaak hiervan is te vinde in die Nederlandse stemstelsel. Die kieser stem gelyktydig vir die party en die kandidaat van sy of haar keuse. Die allochtone het vir hul manne en vroue alleen gestem.Die gevolge is sigbaar. By die groot publiek het die party se naam van Partij van de Arbeid in “Partij van de Allochtonen” (albei PvdA) verander. Die reaksie hierop is voorspelbaar. Die Nederlander is dan nie ’n rassis nie; nee, hy of sy hou alleen maar meer van sy eie mense.Dit kan enorme gevolge hê vir die algemene verkiesings aanstaande jaar. Dit is juis hierdie mense wat die meeste voordeel uit die versorgingstaat trek! Twee Nederlandse drome het geboemerang. Die eerste is die deelname aan die EU, waarvan Nederland een van die stigterslede is. Daardie einste EU van hul drome word nou die nagmerrie wat aan die voorsê is. Vir die Nederlander gaan dit te ver; húlle wil voorsê. Die werklikheid dwing. Wil die land en die EU in die aangesig van die harde kompetisie uit China en Indië en die groeiende tegnologiese gaping met die VSA oorleef, dan moet besnoei en saamgewerk word.Die tweede flenterdroom: Nederland wou so graag ’n harmonieuse multikulturele samelewing wees, beroemd vir sy verdraagsaamheid en welvaart vir almal. Nou wil daardie einste vreemdelinge binne die poorte oorneem. Die harmonie is versteur. Die samelewing het permanente vreemde elemente waarvan die groot meerderheid op die sosiale versorgingstaat teer. Hoe keer ’n mens hierdie vreemde stroom en kragte?Frankryk loop dieselfde pad. Die Franse sien hulself so graag as base van Europa en die EU as die agentskap wat Franse belange moet dien. Hulle is tog een van die wêreld se groot magte! Nou begin die EU met sukses die Franse dwing om hul ekonomie te hervorm en die versorgingstaat te verklein. Die Franse werkers en studente is in opstand. Die verwilderde jeug van buitelandse afkoms terroriseer die voorstede. Die knusse en gemaklike Europa is iets van die verlede. Die vreemdelinge uit veral Afrika word ’n bedreiging. As nie vinnig hervorm word nie, gaan Europa sy leiersposisie in die wêreld verloor en daarmee saam sy ekono­mie­se welvaart.

Marinus Wijnbeek is ’n medewerker van Die Burger in Nederland.

Goede tijden Slechte tijden

De drie maanden met Tonnie en Huib zijn werkelijk omgevlogen, ze zijn alweer koffers aan het pakken. Morgenmiddag vertrekken ze naar Kaapstad, en vandaar uit weer terug naar Nederland. Het zal wel wennen zijn, zonder hen. We hebben het erg gezellig gehad, en zij hebben ons met raad én daad bijgestaan. Het ziet er overigens naar uit dat volgende week om deze tijd er alweer een nieuwe gast is gearriveerd. Veel wil ik er nog niet over vertellen, maar het heeft te maken met het beplanten van een gedeelte van onze 6,5ha land. E.e.a. resulteert waarschijnlijk in (alweer) een nieuw project waarvoor Huib en ik wat ‘navorsing’ hebben gedaan. Ruggespraak met een zeer ter zake kundige vriend uit Nederland resulteert (zoals het er nu naar uitziet) er in dat die persoon a.s. zaterdag al bij ons op de stoep staat! Het is telkens weer bijna ontroerend om te ondervinden hoe mensen meeleven met ons. Wat mogen wij ons gelukkig prijzen met zulke vrienden!

En nu we het toch over bezoek hebben, gisteren bevestigde Nol, onze buurman in Geldrop, dat hij in juni zijn dochter Anouk (http://adelaidedownunder.blogspot.com/) in Australië gaat bezoeken, en op de terugweg even bij ons op de koffie komt (van 19 tot 30 juni). Sanja en Leo verwachten we 3 t/m 24 juli, en Rita’s moeder zien we in oktober weer terug.

‘Ons sukkel nog steeds verskrikkelijk met ons personeel’. Willem is de hele week ziek geweest, en Hans moest vrijdag met zijn zoontje naar het ziekenhuis in Worcester. Het manneke was in een boom geklommen en eruit gevallen. Een gebroken arm, die kon hier in Robertson wel gerepareerd worden. Maar toen bleek er ook iets mis te zijn met een long, en daarvoor moest hij naar het ziekenhuis in Worcester. Uiteraard voldeden wij aan het verzoek voor een lening van 200 Rand om onkosten te dekken. Dat kan natuurlijk allemaal gebeuren, maar wat wel vervelend is als je dan te horen krijgt dat de één tijdens zijn ziekteverlof dronken ‘bij die huis’ is aangetroffen, en dat het zoontje van die ander helemaal niet naar het ziekenhuis in Worcester hoefde. Het is allemaal moeilijk te controleren en je weet niet meer wie je moet geloven, maar misschien moeten we eerdaags drastische maatregelen nemen. En dat zouden we jammer vinden, met name voor de families. Maar ééns raakt ons geduld op.

Ander onderwerp: de bouw.
Afgelopen week zijn alle huisjes vanbinnen (min of meer) grondig stofvrij gemaakt. Buiten is een begin gemaakt met de bestrating rond het zwembad.


Zwembad en gastenhuisjes


Zwembad


Zwembad en braaikamer

Morgen wordt begonnen met het leggen van de stenen, en het plaatsen van wc’s, wastafels en dergelijken.