De container is (was) er!

Vanmorgen nog even druk aan het poetsen geweest, want de container is onderweg. Om ongeveer 10:30 zou hij aankomen, was ons gisteren verzekerd. Om 9:30 stond hij voor de deur. Klein probleem, er was nog niemand om hem uit te laden. Ons was verteld dat de verhuizers ruim voor de aankomst van de container hier zouden zijn, om vast door te nemen wat waar moest komen te staan, en wat wel en wat niet uitgepakt zou moeten worden. Want theoretisch is zo’n verhuizing natuurlijk heel simpel: je krijgt van de verhuizer een lijst van dozen/paketten die ingepakt zijn en wat erin zit, en je vertelt hier de verhuizer hier waar die dozen/paketten naartoe moeten en of ze uitgepakt moeten worden (we hadden al besloten een groot aantal dozen niet uit te laten pakken, omdat we over een half jaar of zo toch weer gaan verhuizen). Om de een of andere reden hebben wij de lijst van ingepakte goederen vanuit nederland tot op heden toe nooit ontvangen.
Rond 11:00 arriveert de verhuisploeg en de container wordt opengemaakt. De dozen komen eruit en (meestal) staat erop uit welke kamer ze komen en grofweg wat erin zit. Uiteraard stonden Rita en ik er boven op als er een doos uit de container kwam en dat resulteerde in eerste instantie vaak in een discussie tussen Rita en mij, met daarbij een verhuizer met een zware doos op zijn schouder, maar uiteindelijk hebben we bepaalde taken verdeeld en om een uur of 2 was de container leeg. Niet geheel zonder problemen, want er zaten een paar beelden bij, die nogal zwaar waren. Maar uiteindelijk is alles op zijn (voorlopige) plaats gezet, de lege container is om een uur of 2 weer vertrokken, en de spullen in de woon-, eet- en slaapkamer zijn uitgepakt. Om een uur of 4 was iedereen vertrokken en konden we beginnen met het inrichten van onze woon-, eet-, en slaapkamer. Ondertussen was er ook nog een loodgieter bezig met een boiler die er spontaan mee opgehouden was, en tegelijkertijd ook bezig was om een kozijn/deur te vervangen in de tuinschuur. Verder zijn we de pootjes kwijt van ons bed, dus dat ligt gewoon op de grond, en de nieuw aangekomen computer doet het ook niet, dus de communicatie is nog steeds niet optimaal!

Een lang weekend.

Afgelopen vrijdag was hier een nationale feestdag, dus we hebben een lang weekend gehad. We hadden eigenlijk gepland om naar de walvisfeesten te gaan in Hermanus, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Ten eerste omdat er een grote verkeersdrukte voorspeld werd, en ten tweede omdat de weersvooruitzichten niet al te best waren. Dus hebben we ons gemak gehouden en zijn stilletjes aan begonnen met de voorbereidingen voor de komst van de container.
Wel zijn we nu klaar met de inspectie van de omheining. Gisteren ben ik het perceel helemaal langs de erfgrens afgelopen, en nu hebben we een duidelijk(er) beeld. Het was overigens een schitterende maar wel zware wandeling van in totaal 9 kilometer, zo’n 3 km over een soort van pad, de rest dwars door het struikgewas. Het perceel is ongeveer een driehoek, waarvan de langste zijde (3,5 km) aan de onverharde weg ligt. De twee andere zijden zijn resp. 3 en 2,5 km lang. De route langs de omheining voert over een drietal heuvels (vandaar de naam Three Hills) en op één plaats vormde het dal langs de omheining een komplete afgrond die te voet niet over te steken was. De hoogte verschillen zijn niet gigantisch: de ingang van het perceel ligt op 225 meter boven zeeniveau, het hoogste punt op 385 meter, maar als je op een gegeven plaats 10 meter recht naar beneden gaat, dan moet er toch echt een omtrekkende beweging gemaakt worden. Maar op de heuveltoppen waren de uitzichten werkelijk ‘asemberowend’! Onderweg geen enge beesten tegen gekomen, uiteraard wel datgene wat daar zijn thuis heeft: muizen, mongoose, en verschillende soorten ‘bokkies’. Het resultaat van dit avontuur is dat we nu weten dat we een erfgrens hebben van 9 km, dat we 7 km omheining hebben, en dat die 7 km wel wat (groot)onderhoud kunnen gebruiken. Waarschijnlijk gaan we de omheining langs de weg eerst op orde brengen, en dan puur enkel en alleen om e.e.a. er een beetje verzorgd uit te laten zien. Traditioneel is een omheining bedoeld om iets binnen of buiten te houden, maar wij denken daar inmiddels anders over, en daar komen we nog op terug. Wel hebben we een nieuwe uitdaging: we willen wandelroutes gaan maken op terrein wat niet per auto/tractor te bereiken is. Waarschijnlijk gaan de foto’s van mij met een buik “collector’s items” worden!

Overig nieuws

Vanmiddag zijn we (Rita, ik, Sjors en Mara) begonnen met de inspectie van de omheining. We zijn begonnen met het makkelijkste stuk: het stuk grenzend aan de weg. Het nam ongeveer een half uur tijd in beslag om van de ene naar de andere kant te lopen, dus dat moet grof geschat zo’n 2,5 km zijn. De omheining bestaat in feite uit 5 prikkeldraden, gedragen door ijzeren profielen. Tussen de ijzeren profielen staan verdeeld op gelijke afstand 5 houten palen ter ondersteuning. Het grootste gedeelte van die houten palen zijn (voor zover nog aanwezig) dringend aan vernieuwing toe. Het merendeel van de ijzeren profielen verkeert gelukkig nog in goede staat. Er zijn er een paar afgebroken (doorgeroest), op een aantal plaatsen is door zware regenval de ondergrond weggespoeld, en op enkele plaatsen is de hele zaak overwoekerd door de begroeing. Maar over de hele lengte lijken de draden nog in goede staat, en het wordt een (groot) aantal houten palen vervangen, en aantal ijzeren profielen vernieuwen, en zo links en rechts de begroeing tot de orde roepen.
We zouden eind deze week ook nog de uitslag krijgen van de kwaliteitstest van het aanwezige water. Niks gehoord, en tot maandag ligt hier alles plat. (tijd is een relatief begrip in Zuid Afrika, wordt vervolgd)

De container komt eraan!!!

Vanmorgen naar Kaapstad geweest om de formaliteiten te regelen rond het invoeren van onze huisraad. De verwachte aankomsttijd van het containerschip is zondagavond 18:00 uur. Maar juist dit weekend wordt er een zware storm voorspeld bij Kaapstad, wat zou kunnen betekenen dat het schip later binnenloopt (aan andere consequenties willen we voorlopig nog maar even niet aan denken…). Het lokale verhuisbedrijf denkt dat het inklaren weinig problemen op zal leveren, ondanks het feit dat we nogal wat verscheept hebben: een 40 voets container (63 m3) met ruim 300 dozen en een totaalgewicht van 6000 kg! De verhuizer heeft al ingepland om a.s. woensdag 29 september de hele zaak af te leveren bij ons. Het komende weekend (is eigenlijk al begonnen, morgen hebben we hier een nationale feestdag) gaan we bedenken wat we wel en wat we niet uit (laten) pakken, en in welke kamer we wat op gaan slaan. Want het overgrote deel van de inboedel willen we netjes ingepakt laten, omdat het over een aantal maanden weer naar de definitieve bestemming moet. Wat we wel willen uitpakken zijn dingen als:
- al de meubels die we op de benedenverdieping hadden staan;
- uiteraard ons bed;
- al het tuinmeubilair;
Maar voor de rest zal best veel ingepakt blijven, voorlopig.

Druk, druk, druk!

We hebben het de afgelopen dagen te druk gehad om een fatsoenlijk verhaal in mekaar te draaien. Eergisteren begonnen met met de hele procedure voor het testen van het water. Dat is niet zo simpel, daar is redelijk specialistische apparatuur voor nodig, en vergt nogal wat voorbereiding en tijd (tijd in Zuid Afrika is een ander begrip als tijd in nederland, hier komen we nog op terug). We hebben een monster genomen en verwachten eind deze week een rapport betreffende de kwaliteit.
Gisteren morgen bezig geweest met de architect, een ruimtelijke planning deskundige en selectie van aannemers. ’s Middags met de architect details doorgesproken zoals waar stopcontacten moeten komen, welke kant een deur open moet draaien, wat voor vloer in welk vertrek, en ga zo maar door.
Vanmorgen kregen we bericht dat onze container op 26 september a.s. arriveert. Dat betekende dat er vandaag allerlei documentatie bij elkaar gezocht moest worden, en morgen even op en neer naar Kaapstad om tig formulieren in te vullen!

Navorsing

Onze kennis van de Zuid-Afrikaanse taal vordert gestadig en dat betekent dat we nu weten wat we doen in de weekends: wij doen aan navorsing. We willen namelijk onze toekomstige gasten goede voorlichting geven over de toeristische attracties hier in de omgeving. En dat betekent dat we in het weekend eropuit gaan om te bekijken wat er in de buurt zoal te beleven valt. En onderzoek plegen heet in het afrikaans: navorsing. Vandaar.
Het is eigenlijk begonnen toen Rita eenmaal hier was, het daaropvolgende weekend vonden we wel een geschikte gelegenheid om eens een beetje luxe uit te gaan eten. We kwamen uit bij een restaurant hier zo’n 10 km vandaan, Fraai Uitzicht geheten. Dat was meteen bingo! Het wordt beschouwd als een van de beste restaurants in de Kaap provincie en staat op de lijst 100 beste restaurants in Zuid Afrika. En het is beslist een aanrader!
Dan zijn we hier in Robertson (min of meer) toevallig terecht gekomen midden in een wijnstreek. In een straal van 20 km hebben we 33 wijn-estates, en er vallen regelmatig internationale onderscheiding. Dus er is weer veel navorsing te doen. De estates produceren een verscheidenheid aan wijnen, waaronder meestal (voor de kenners): merlot, cabernet sauvignon, pinot noir, pinotage, shiraz, colombar, chardonnay, chenin blanc, sauvignon blanc, gewürztraminer, champagne (mag hier niet als zodanig vernoemd worden, heet hier Methode Cap Classique) en nog een aantal z.g. ‘blends’ oftewel vermengingen. Nog meer navorsing! De meeste wijnhuizen bieden gelegenheid tot wijn proeven, een klein aantal heeft ook een restaurant. We hebben er één getest (Bon Courage), en dat werd als uitstekend bevonden.
Maar het blijft niet bij eten en drinken. Ook de omgeving zijn we al behoorlijk aan het ‘navorsen’. Zo heb ik lang gedacht dat Kaap de Goede Hoop de meest zuidelijke plek van het afrikaanse continent is. Mooi niet dus, op zo’n 2 uur rijden zuidelijk van ons ligt kaap Agulhas, dát is de meest zuidelijke punt van Afrika, het punt waar de Atlantische en Indische Oceaan elkaar ontmoeten.
Afgelopen weekend zijn we naar Greyton geweest, een pittoresk dorpje op zo’n kleine 20 km afstand van McGregor. Eén probleempje: per auto is het ruim anderhalf uur rijden, want er ligt een gebergte tussen de twee dorpjes. En die kleine 20 kilometer
(14 km om precies te zijn) is de afstand als je te voet gaat. Wij zijn met de auto gegaan, en dan doe je er 1,5 uur over, als je de kortste weg neemt. Dat betekent bijna 1 uur hobbelen over onverharde wegen. Maar wel een hele mooie rit, en Greyton overtrof alle verwachtingen. Terug hebben we de verharde weg gekozen, dat nam 2 uur in beslag. En dat alles om een dorpje te bezoeken wat hemelsbreed ruim 10 km verderop ligt. Wel gaan we binnenkort in training om de wandelroete te nemen.
Komend weekend willen we naar Hermanus gaan, een dorpje aan de zee wat bekend staat om de vele walvissen die daar rondspartelen. Dan zijn er daar de jaarlijkse Walvisfeesten, en in het kader van navorsing moeten wij daar uiteraard het fijne van weten.

Het Huurhuis

We wonen voorlopig in Albert Street, een laan in het oude centrum van Robertson, op loopafstand van de grote winkels. De grondkavels zij hier aan de ruime kant, ik schat dat ons huis op een stuk grond staat van 30 meter breed bij 50 meter diep. Het huis zelf is ook aan de grote kant, zo hebben we beneden een grote hal, een woon/eetkamer van 10 x 6 meter, in het midden afgescheiden door grote schuifdeuren, een keuken van 7 x 5 meter, nog een extra kamer van 6 x 4,5 meter, en een logeerkamer met complete badkamer. Dan een brede trap naar boven, een ruime overloop, 3 ruime slaapkamers (de grootste is 7 x 5 meter), een badkamer, een inloop-kleedkamer en nog een extra kamer van 5,5 x 2,5 meter. Dan is er beneden nog een garage, een washok, een kamer voor een bediende, en een tuinhuisje. Oftewel plaats zat.
De vloeren van de woonkamer, hal, en bovenverdieping zijn van heel mooi hardhout alleen de logeerkamer en de badkamer boven(!) hebben vaste vloerbedekking.
De keuken is een verhaal apart. Op de grond ligt een soort novilon, helemaal versleten en absoluut niet meer zuiver te krijgen. De keukenkastje en aanrechtblad zijn van hout en zo gammel als de pest. Als je aan een kant van de keuken een kastdeur dichtgooit (dat is de enige manier om zo’n kastje dicht te krijgen) dan springen er minimaal drie andere deurtjes open. De kastjes stammen overigens uit het “kastpapier-tijdperk”, wat ook geldt voor alle ingebouwde kasten, ook boven. Alleen ontbreekt op veel plaatsen het papier, en waar het nog wel aanwezig is kun je er maar beter afblijven.
Het komt er eigenlijk op neer dat het een groot, sfeervol huis is, met verschrikkelijk veel achterstallig onderhoud. Maar wij zijn er happy mee, alleen kijken we uit naar het moment dat onze inboedel arriveert.
Momenteel bestaat ons meubilair op de benedenverdieping uit:
- een eetkamer-set bestaande uit 2 wit plastic tuinstoelen en een wit plastic tuintafeltje;
- een tv-meubel model verhuisdoos
- een computer-meubel model verhuisdoos-groot
Verder heeft onze eerste visite, die we dus moesten vragen om zelf stoelen mee te brengen, (waarschijnlijk uit medelijden) 2 houten klapstoeltjes te leen gegeven, waarvan er één als bureaustoel fungeert, en de tweede als plantenstandaard.
De eetkamer-set is multi-functioneel: ’s morgens verhuist die zo snel mogelijk naar buiten, de zon in, ’s middags naar de schaduw, en ’s avonds wordt het onze zithoek.
Boven hebben we gelukkig een zeer comfortabel bed, en op de overloop een brede leuning waar veel kleren op kunnen.Het mag duidelijk zijn dat we inmiddels de verhuizer al een e-mailtje gestuurd hebben met de vraag waar onze container momenteel ergens ronddobbert. We wachten geduldig op antwoord…

De Bouwplannen

Op woensdag 8 september zijn we voor het eerst samen met de architect naar het stuk land (The Three Hills) gegaan. De architect had de bouwtekeningen klaar en bij zich, en we hebben alles nog eens doorgenomen. Met de nodige consequenties: twee uur later was het hele plan veranderd. Waar we in eerste instantie ons huis gepland hadden, komen nu de gastenverblijven, en waar we die eerst gepland hadden komt nu ons huis. Voor diegenen die er al geweest zijn (of zich de foto’s nog herinneren): ons huis komt waar de caravans stonden, de gastenverblijven, het zwembad en het overdekt terras komen daar waar de container stond. In verband met het uitzicht hebben we de patio van ons huis naar de voorkant verplaatst, en dit heeft weer tot gevolg dat de indeling van het middelste gedeelte van het huis aangepast moet worden. Toen we eruit waren zijn de piketpaaltjes in de grond geslagen en keurig wit geschilderd. Inmiddels zijn de bouwtekening aangepast, en begin volgende week gaan we met een paar aannemers praten.
De bouwvergunning zou een formaliteit moeten zijn. De bestemming (ook in Zuid Afrika hebben ze bestemmingsplannen) van ons land is agrarisch, en we vragen vergunning aan voor een boerderij (plaashuis) en een aantal onderkomens voor personeel (plaaswerkershuisjes). Een truc om snel de bouwvergunning te krijgen, want op het moment dat de bouwvergunning verleend is gaan we een aanvraag indienen om de bestemming van ons land te veranderen van agrarisch naar recreatief. Dat werkt altijd omdat recreatie hier enorm gesteund wordt. Zo zijn we bijvoorbeeld bezig met de overheid om subsidie te krijgen, en met een beetje geluk krijgen we 30% van onze investering terug!
Electriciteit: Er is geen elektriciteit, maar die is aangevraagd en komt er. De vraag is alleen wanneer. Voor de bouw is dat geen probleem, betonmolens etc. werken hier op benzine/diesel motoren, alleen voor een boormachine of cirkelzaag is electriciteit nodig. Dit lossen we op door een aggregaat te kopen, wat in eerste instante gebruikt wordt tijdens de bouw, en straks als noodstroomvoorziening gaat werken voor met name diepvriezers en wat noodverlichting. We mikken op 1 december aanstaande om een aansluiting op het elektriciteitsnet te hebben.
Telefoon: Een vaste telefoonaansluiting is aangevraagd, en ook die komt er, maar ook hier is het weer de vraag wanneer. Op zich ook geen probleem, de mobiele telefoon doet het redelijk goed daar in de rimboe, maar uiteraard hebben we straks ook fax en internet nodig.
Water: we hebben een boorput, maar weten niet precies wat de capaciteit (de hoeveelheid water die we er b.v. dagelijks uit kunnen pompen) van die put is, en we weten ook niet precies wat de kwaliteit van het water is. De komende week ga ik op zoek naar een bedrijf wat de put op deze punten kan testen (toetsen).Omheining: Het grootste deel van het land is ongeveer anderhalve meter hoog afgemaakt met palen en draad, maar we missen nog een paar kilometer omheining. De komende week ga ik inventariseren in wat voor staat de aanwezige omheining is, dus dat wordt veel wandelen/klimmen/klauteren! En vervolgens een plan trekken om de zaak compleet en goed te krijgen, en dat wordt dan een keuze tussen 1) zelf doen; 2) laten doen; of 3) een combinatie. Ik zou dit het liefste zelf doen, maar dan heb ik zeker hulp nodig. Dus als er nog vrijwilligers zijn….

Rita: Zoals beloofd is dan hier mijn verslag

Eigenlijk moet ik beginnen van het moment dat Wim vertrokken is, want er moest nog verhuisd worden! De eerste paar dagen heb ik nog veel visite gehad, allemaal erg gezellig maar ik voelde duidelijk dat ik die vrienden/kennissen toch echt voorlopig voor de laatste keer zou zien en dat was niet eenvoudig. Dan komt vrijdag 27 aug. en ik kon de verhuizers ’s morgens om 8.30 uur verwachten. ’s Avonds van tevoren de wekker gezet, slecht geslapen, wakker om 6.00, 7.00 uur en toen van de bel! Ben door de wekker heen geslapen en de verhuizers hebben me wakker gemaakt. Koffie gezet, ontbeten en ik ging naar boven en hun inpakken. Vanaf die dag is ons Mam en Wim iedere dag geweest tot mijn vertrek en dat was ontzettend fijn, ik heb heel veel steun aan hun gehad. Ondertussen komt dan toch de dag van mijn vertrek in zicht…. en liep eigenlijk op mijn tandvlees dus was er helemaal klaar voor om te vertrekken alhoewel ik erg tegen het afscheid zat aan te hikken, maar ja daar moet je doorheen, zo heb ik dat ervaren. De avond voor vertrek nog een boterham ingepakt zodat ik wat in mijn maag had EN onze Sjors dat niet zou zien want de honden en kat zouden voorlopig niet mogen eten. Maandagnacht (31 aug.) om 3.30 uur gewekt door Wim, vlug gedoucht, boterham opgegeten, koffer naar beneden gesjouwd, koffie gezet (ik heb me die week wat koffie gezet!) en kwamen Yvette en Joris ook nog gedag zeggen en jawel de eerste tranen kwamen al. Ik dacht “dat wordt me nog wat!” De honden en de kat in de benches en op weg naar Schiphol met mijn gevolg, Mam, Wim, Slivia, Jan, Carla. Onderweg nog even gestopt om de honden uit te laten en ze wat kalmerends gegeven, zo ook met de kat. Aangekomen op Schiphol zouden we eerst de beesten bij de Cargo afdeling afleveren. Daar bleek dat er een stempel te weinig op de papieren stond, maar gelukkig loopt daar een dierenarts rond die dat ook mag doen, dus 2 uur later was alles geregeld. Door naar de incheck-balie, wat bleek? Ik had 10 kg. overgewicht (kon er ook nog wel bij). Ik begin een heel verhaal dat ik met honden en kat op reis ging en voer en en zo mee moest nemen (wat ik helemaal niet in mijn koffer had zitten!). Die man begreep het allemaal en ik hoefde maar 3 kg. te betalen, lief he? Dus eerst maar gaan betalen en toen op naar de koffie! Dan komt dan toch dat afscheid en dat was zwaar! In het vliegtuig (2 uur vertraging!) heb ik wat geslapen, gegeten, gelezen, was vreselijk moe, bezorgd voor het beestenspul, verdrietig maar keek er naar uit om Wim weer te zien en het onbekende. Aangekomen op Kaapstad kon ik bij de douane de op Schiphol gekochte kaas in leveren, was vergeten om die in mijn tas te stoppen, want zoiets mag je eigenlijk niet invoeren. Normaal gesproken zou ik dat ook in mijn koffer “verstoppen”en dan is geen haan die er naar kraait! Eindelijk door de douane en daar stond Wim op van de zenuwen! Gauw naar de cargo om ons vee op te halen. Papieren afgegeven en die man KEEK nog niet eens naar een stempel. De honden waren blij ons te zien en de kat sliep nog…… Vlug naar de auto en op naar Robertson! 2 Uur later kwamen we bij ons huis (voor even) en de honden pakten de eerste de beste struik en hebben die helemaal omver geplast! De kat uit zijn bench gelaten en toen zagen we dat ik wat teveel kalmeringsspul had gegeven, hij was helemaal dronken! Toch nog even door het huis gelopen en toen eindelijk naar bed! ’s Morgens moesten we weer op tijd op want de telefoon zou aangesloten worden en die meneer stond om 9.00 op de stoep. Zo’n eerste week in Robertson is heel dubbel. Je bent met een been in Zuid Africa en het ander nog in Holland. Blij dat je bij elkaar bent, fijn dat de honden zich zo goed aanpassen, bezorgd om de kat die dit helemaal niet leuk vind en veel denkend aan “thuis” wat geen thuis meer is maar hier in Robertson is thuis. Omdat het een en ander niet werkte ben ik maar eens naar de makelaar gestapt en hebben we een ernstig gesprek gehad! Inmiddels is bijna alles gemaakt en de rest gaat a.s. maandag gebeuren is beloofd, we zullen zien…. We wonen eigenlijk in een mooi oud huis, vervelend is alleen dat men hier iets niet onderhoud en dat is zo jammer. Onze voortuin is mooi aangelegd met oude bomen en struiken. Op dit moment moment bloeien de clivia’s en de arondskelken, de eerste rozenknoppen heb ik al gezien. Onze achtertuin zal wel ooit mooi geweest zijn maar nu is het meeste wat we zien zand! Gelukkig staan er fruitbomen en hebben we de eerste papaya’s al geoogst en de hele buurt er blij mee gemaakt. Toch zullen we hier onze draai wel vinden en kijken we uit naar het moment dat onze spullen komen. Vanaf dat ik hier ben zijn we bedolven onder de e-mails en kaarten en dat is hartverwarmend, dat je weet dat er aan ons gedacht wordt!

Inventarisatie van de vragen tot nu toe

We hebben heel veel vragen gekregen over hoe de honden en poes de reis doorgemaakt hebben en of ze al gewend zijn. Rita gaat daar dit weekend uitgebreid verslag over brengen.
En dan is er uiteraard het weer: Wij zitten hier nu in september, qua seizoen vergelijkbaar met maart op het noordelijk halfrond. In de praktijk komt het er op neer dat we vaker buiten als binnen eten, met temperaturen overdag ergens tussen de 20 en 25 graden, en volop zon. Wel krijgen we regelmatig een koufront over, dat betekent dan een dag bewolkt met een beetje (mot)regen, en sneeuw op de bergpieken. Dit weekend zijn we weer aan de beurt, volgens de voorspellingen. Voor het aktuele weer in Robertson kun je kijken op http://www.wunderground.com/global/stations/68718.html Ook over hoe we nu (tijdelijk) zitten te wonen, en de vorderingen m.b.t. onze bouwplannen gaan we dit weekend verslag uitbrengen.

Commentaar

Van verschillende kanten gehoord dat als je wilt reageren op een artikel, om username/password wordt gevraagd. Dit zou nu opgelost moeten zijn. Er zijn twee mogelijkheden:

1. een anonieme reaktie plaatsen: Bij "Comment Sign In" op 'Or Post Anonymously' klikken;

2. je aanmelden bij Blogger, kost niks, en dan kun je een naam opgeven die onder je reaktie(s) komt te staan.

Mijn eerste week alleen in Zuid Afrika

Op 25 augustus begon voor mij (Wim) het nieuwe avontuur. Een vreemd afscheid eigenlijk, Rita, de dieren en het huis achterlatend en met een koffer en een tas naar Schiphol. Maar we hadden al lang tevoren besloten dat ik een kleine week eerder zou vertrekken om “kwartier te gaan maken”. Rita en haar moeder zouden me naar het station in Eindhoven brengen, maar toen ik de buren nog even goeiedag ging zeggen bleek dat die op het punt stonden om naar Schiphol te rijden om hun schoonzoon op te halen. Zodoende heeft René Lodders en haar dochter Yvonne me naar Schiphol gebracht. De vlucht (via Londen) verliep redelijk voorspoedig: met twee uur vertraging arriveerde ik op donderdag 26 augustus om 10:00 ’s morgens in Kaapstad. Daar werd ik opgewacht door een persoon die ik nooit ontmoet had, waar ik (ongeziens) via e-mail een auto (1995 Toyota Hi-Lux) van gekocht had. En even later was ik op weg naar Robertson, waar ik vroeg in de middag arriveerde. Eerst naar de makelaar, om de sleutels op te halen van het huis wat we (ongeziens) via internet hadden gehuurd, voor 6 maanden, met een optie om 2 maanden te verlengen. Dat huis was helemaal leeg, dus moest er nog e.e.a. aangeschaft worden. En ook in Zuid Afrika is daar geld voor nodig. Maar ik kon gelukkig vast douchen en frisse kleren aan! Het grootste gedeelte van de middag bij de bank doorgebracht om de nodige zaken te regelen, en toen een bed en beddegoed gekocht. ’s Avonds heb ik het bed midden in de woonkamer geïnstalleerd, want er waren zoveel slaapkamers dat ik de keuze niet alleen wilde maken. En ik begon ook al door te krijgen dat er met de badkamers zo links en rechts wat probleempjes waren… Toen het bed eenmaal op zijn plaats stond en opgemaakt was, heb ik het gelijk uitgeprobeerd, en dat heeft tot de volgende morgen geduurd.
Vrijdag 27 augustus: Een leeg huis is helemaal niks, dat had ik al snel door. En we hadden de huisraad van ons huis in Britannia Baai daar opgeslagen bij Rein en Ellie. Dus Rein gebeld of het uitkwam om die zaak op te halen. Dat kon, dus in de auto geklommen, onderweg ontbeten en vroeg in de middag was ik daar. Gezellig bijgekletst, de auto volgeladen (alles kon er niet in), en weer terug naar Robertson, waar ik ’s avonds in het donker arriveerde. Maar nu had ik tenminste een koffiezetapparaat, borden, kopjes, messen, vorken, etc!
Zaterdag 28 augustus: De hele dag bezig geweest om de keukenkastjes zuiver te maken en in te ruimen. Ook was er geen oven/fornuis, dus geïnvesteerd in een twee-pits elektrisch kookplaatje.
Zondag 29 augustus: Het werd onderhand tijd om de koffer en de tas met kleren (die nog steeds midden in de kamer stonden) leeg te maken en een kleerkast in te ruimen. Ingebouwde kasten zijn er genoeg, maar moesten nog wel even schoon gemaakt worden. Maar helaas was vandaag in de hele omgeving de stroom uitgevallen, dus dat project moest nog even wachten. Toen ben ik maar een inventaris gaan maken van de mankementen in huis. Met name met het sanitair was van alles mis: in de keuken was geen warm water, boven in de badkamer was geen warm water, deuren waren niet op of van slot te krijgen, van de schuur was de deur er kompleet uitgewaaid, en nog een aantal kleinere ongemakken.
Maandag 30 augustus: Eerst naar de makelaar om de lijst van klachten te overhandigen. Degene die daar over ging was net met vakantie, maar het zou allemaal snel geregeld worden. Toen naar de PTT om een vaste telefoonlijn en een internet-aansluiting te regelen. Daarvoor moest ik naar Worcester, zo’n 50 kilometer van Robertson. Toen door naar Kaapstad, om de spullen op te halen die we vooruit gestuurd hadden. Tegen de avond weer thuis met een pc, een tv en een koelkast.
Dinsdag 31 augustus: Nog een beetje schoongemaakt, verder niet veel gedaan, wetende dat Rita en de dieren onderweg waren. Veel te vroeg naar Kaapstad gereden, terwijl ik wist dat Rita vertraging had, daar nog wat gegeten, en verder maar wachten…

Waarom deze weblog?

De manier waarop mensen met ons meeleefden gedurende onze laatste periode in Nederland was werkelijk hartverwarmend en met name de getoonde interesse in onze plannen heeft ons doen besluiten om onze ervaringen te gaan publiceren middels een z.g. weblog. Vooralsnog is het niet mogelijk om foto’s te laten zien, omdat we momenteel met een redelijk pre-historische computer werken, maar als volgende maand (hopelijk) onze inboedel is gearriveerd, dan kunnen we e.e.a. met plaatjes opsieren.