Anonymous Comments

De meeste reacties die we krijgen zijn z.g. 'Anonymous'. Prima, alleen komt er dan geen e-mail adres mee. Van de meesten weten we dat wel, maar we missen er een paar, waaronder dat van Lia en Tinus. Kunnen jullie ons dat toesturen?
wvandesande@telkomsa.net

Navorsing (Telefoonkosten)

Dit weekend was de navorsing voornamelijk technisch/wetenschappelijk. Maar met een zeer positief resultaat. Het begon allemaal met een reactie op onze weblog, waarin gevraagd werd of het ook mogelijkheid is om met ons te chatten, liefst met webcam. Die vraag is ons meerdere malen gesteld, zelfs al vóór ons vertrek, en wetende dat een eenvoudige inbel-verbinding ons de enige internet-optie zou zijn hebben we hier altijd ontkennend op moeten antwoorden. Met de technische mogelijkheden die we hier hebben kunnen we wel chatten, maar dat hebben we nog nooit gedaan, en lijkt ons ook niks. Een webcam zou kunnen, maar dan wordt het alleen (gebrekkig) beeld en geen geluid. Vinden we ook niks. Maar de vraag kwam weer, en we hebben inmiddels twee telefoonrekeningen gehad, én ik probeer op de hoogte te blijven van nieuwe internet-ontwikkelingen, dus tijd voor navorsing.
Al snel kwamen we terecht bij een bedrijf, ‘SKYPE’ genaamd. Om een lang verhaal kort te maken, via SKYPE is het mogelijk om gratis te bellen met een ander, waar ook ter wereld, zolang als die ander ook SKYPE op zijn computer heeft, en on-line is. Dat is heel mooi, maar wat nog mooier is dat je via SKYPE ook naar iedere willekeurige telefoon kunt bellen terwijl je achter de computer zit. Dan is het niet meer gratis, maar de tarieven die ze rekenen zijn zéér goedkoop. Overigens zijn we bij hun terecht gekomen via http://www.reizensites.be/reizen/skype_gratistelefoneren.asp Dat verhaal klonk ons goed in de oren en ook op www.webwereld.nl vond ik een paar interessante artikelen over SKYPE: http://www.webwereld.nl/nieuws/printout.phtml?id=19818 en http://www.webwereld.nl/nieuws/printout.phtml?id=19126 .
Wij hebben besloten om het maar eens te proberen, we heben SKYPE gedownload (aflaaien noemen ze dat hier) en geïnstalleerd, we hebben 10 Euro beltegoed gekocht, en zijn aan het bellen gegaan. En het werkt! We hebben via de computer 2 gesprekken met Nederland gevoerd, totaal ongeveer 18 minuten. Die gesprekken hebben ons in totaal 0,34 Euro gekost, plus de lokale inbelkosten voor internet (0,016 euro per minuut). Totaal Euro 0,628. Normaal gesproken zouden deze gesprekken ons Euro 0.33 per minuut = Euro 5,94 gekost hebben. Alle genoemde lokale tarieven zijn de z.g. goedkope tarieven: ’s avond na 7 uur en gedurende het weekend. Dit gaat het internationale bellen voor ons bijna 10x goedkoper maken!
Wij hebben geen aandelen in SKYPE (wel een tip voor hen die actief op de beurs zijn!) maar het zou voor ons nog leuker worden als onze familie/vrienden/kennissen in Nederland ook zouden gaan SKYPEn, dan kunnen we namelijk echt gratis telefoneren. SKYPE-gebruikers kunnen wereldwijd gratis met elkaar telefoneren, de enige kosten zijn die om online te zijn. En aangezien jullie voor een groot gedeelte kabel-gebruikers zijn, is het voor jullie écht gratis.
Een welgemeende raad voor eenieder die familie/vrienden/kennissen in het buitenland heeft: probeer het eens.

Wat gaat ons logo worden?

We zijn al weer 2 maanden hier, en dat betekent dat over een maand ons toeristenvisum verloopt. Op zich niet zo’n probleem, want zo’n visum kun je probleemloos één keer verlengen. Maar we hebben nu de tijd dus gaan we aan de gang met de procedure voor het verkrijgen van een permanente verblijfsvergunning. Dat is nog niet zo simpel in Zuid Afrika, en wij hebben de weg gekozen om aan die verblijfsvergunning te komen via een z.g. “Business Permit”. Het komt er op neer dat wij bij de Immigratie-dienst een voorstel gaan neerleggen wat gaat inhouden dat wij hier een bedrijf willen beginnen, met een bepaalde financiële investering en een garantie voor het verschaffen van werkgelegenheid. Dus we zijn nu druk bezig met het schrijven van een ondernemingsplan. Een van de eerste dingen waar we tegenaan liepen was het feit dat we als bedrijf een logo nodig hebt. Zo’n logo gaan we gebruiken op brochures, briefpapier, website, etc. Dus zijn wij creatief bezig geweest en hebben een aantal ontwerpen gemaakt. We willen graag jullie mening horen over de volgende twee:


Traditioneel


Artistiek

Welke moet het worden, of moeten we iets anders/beters verzinnen?

Gamat soek 'n job (Net vir die wat Afrikaanse kan verstaan).

Maraaitjie stap by die libry in en daa sien sy vi
Gammat diep ingedagte met die Bybel in sy hanne.

Sy sê: "Gammat, en as djy dan nou hie sit en Bybel lies?
Ek dog djull's Moeslems?"

"Nay", sê Gamat, "ek soek wêk."

"Innie Bybel nogals?" vra Maraai.

"Dja" sê Gamat. Hie innie boek van "Job".

Albertstraat 3, Robertson

We zijn nu redelijk op orde in Robertson, hier zijn een paar foto’s van ons tijdelijk onderkomen.


De voorkant van het huis


De zitkamer


De tv - werkkamer


De keuken


De achterkant


Het terras


De slaapkamer


De badkamer

Verder hebben we boven nog een 3-tal kamers, deels leeg, deels vol met onuitgepakte verhuisdozen. Beneden is er nog een logeerkamer met aangrenzende badkamer, een garage (tot de nok vol met dozen), en een tweetal vertrekken die ook als opslagruimte gebruikt worden. Plaats zat dus.

Afrika wint weer…

Een veelgebruikte uitdrukking in Wilbur Smith’s boeken, en wij kunnen ons precies voorstellen wat hij er mee bedoelt. De week begon al niet goed, het ging wéér mis met de deur van de tuinschuur. Die was vorige week eindelijk gerepareerd, viel er gelijk met kozijn en al weer uit en werd weer gerepareerd. We mochten hem 2 dagen niet gebruiken, want de cement moest goed uitharden. Maar maandagmorgen maakte ik hem open en gelijk kwam het kozijn weer los van de muur. E.e.a. is inmiddels weer hersteld, maar op zo’n manier dat de betreffende deur wellicht in de toekomst de weblog weer haalt… Verder zijn we maandag op een keuken uit geweest. Dat werkt in Zuid Afrika anders als in Nederland, er zijn hier namelijk geen keukenboeren waar je naar toe gaat, in de toonzaal rondkijkt, je wensen kenbaar maakt, schrikt van de prijs, je wensen aanpast, een keuken bestelt met alles erop en eraan, en klaar is kees. Hier ga je voor een keuken naar een ‘schrynwerkery’, een timmerbedrijf wat voor jou een keuken op maat in elkaar timmert. Dat beperkt zich tot de boven- en onderkastjes, en het aanrechtblad. Voor de spoelbakken en kranen moet je vervolgens naar de loodgieter, en apparatuur zoals kookplaat, oven, koel/vrieskast wordt normaal gesproken verkocht door meubelwinkels, alhoewel er sporadisch witgoed-zaken te vinden zijn. Overigens is een groot gedeelte van de apparatuur niet leverbaar voor inbouw. De baas van het timmerbedrijf is bij ons geweest en we hebben de tekening en de gewenste materialen doorgenomen. Woensdag zou hij met een prijs komen. Wij hoorden maar niks en belden hem donderdag. Er was vanalles tussengekomen maar vandaag zouden we de prijs krijgen. Weer niks gehoord.
De aannemers (‘bouers’ heten die hier). We zijn nog in onderhandeling met twee bouers, en hebben nog steeds geen definitieve prijs gekregen. De ene komt met een vage opgave in de trant van “als het meevalt kost het bedrag x, maar het kan ook op bedrag y uitkomen.” Het lijkt erop dat hij werk genoeg heeft en zich niet echt wil binden aan een vaste prijs. Nummer twee wil persé wachten totdat hij alle prijzen binnen heeft (er komen nogal wat onder-aannemers aan te pas) , en dat kost tijd. Met name de door ons graag gewenste dakbedekking (riet) lijkt een groot probleem te worden.
Ook het hele verhaal van het wijzigen van de bestemming / bouwvergunning beleeft woelige tijden en er zijn nog geen vorderingen te melden. In gedachten houdend dat in de maand december hier alles plat ligt i.v.m. zomervakantie beginnen we ons voorzichtig voor te bereiden op een behoorlijke vertraging in de planning.
Dan is er nog altijd de onzekerheid over het verdwijnen van onze poes. Vorige week heeft Rita een advertentie gezet in het lokale weekblad, en we krijgen op de meest onverwachte momenten (’s morgens om 06:30 bijvoorbeeld) telefoontjes van mensen die denken dat ze onze poes gezien hebben. Uiteraard gaan we gelijk achter elke tip aan, maar tot op heden hebben we hem nog niet gezien.
Heel opwekkend was deze week dus niet, maar we hebben gelukkig voldoende gelegenheid het betrekkelijke van onze tegenslagen te beseffen. Als we het helemaal niet meer zien zitten, dan zetten we de tv aan. En of het nu Twee Vandaag, het NOS Journaal, of Nova is, het blijkt allemaal nog erger te kunnen. Met name het nederlandse weerbericht blijft smullen!
Maar het is hier niet alleen kommer en kwel. We zijn afgelopen week op bezoek geweest bij één van onze toekomstige buren: het Vrolijkheid Natuurreservaat. We hebben daar lekker gewandeld en vanuit een ‘bird hide’ (een schuilplaats van waaruit je vogels kunt observeren) de volgende foto gemaakt:

De heuvel op de achtergrond (rechts van het midden) is de hoogste van de “Three Hills”.

De Kwekerij

Zoals eerder verteld is Rita druk bezig met het zaaien en stekken van vanalles en nog wat. We hebben namelijk nogal wat mooie oude bomen in onze tuin, zoals een volwassen oleander en een paar oude franqipani’s (Plumevia Rubera of P. Alva). O0k had Rita zaden van een magnolia meegenomen vanuit Nederland. Hierbij krijgen we veel hulp van Herman en Yvonne, een nederlands stel wat ruim vier jaar geleden hier in Robertson terecht is gekomen en o.a. een unieke cactustuin heeft, en druk aan het experimenteren is met het kweken van zeer aparte in- en uitheemse bomen en planten, en hun onderneming is ondertussen uitgegroeid tot een belangrijke toeristische attractie (http://soekershof.com).
Van hun hebben we ook een aantal zaden en stekken gekregen.
Dit is een overzicht van wat Rita in potten/bloembakken heeft staan, verder staat er nog het een en ander in de volle grond.




Voor de botanisten onder ons: in de bak links staan Aeonium Arboreum var. Atropupureum, de grillige takken zijn Franqipani, en in de witte bloembak zitten de zaden van de Acacia Sieberani var. Woodii. Verder zijn er nog stekken te zien van een palm-soort, wat spontaan in onze tuin opkomt. Als deze experimenten lukken, dan willen we deze bomen/planten te zijner tijd verhuizen naar McGregor.
Op de achtergrond zijn de onderdelen van een vogeldrinkbak te zien, waarvan we vandaag pas de onderdelen gevonden hebben om hem in elkaar te zetten. Die kwamen we tegen bij onze zoekactie naar de pootjes van ons bed, welke inmiddels ook gevonden zijn.

Wachten, wachten, wachten…

Deze week heeft in het teken van wachten, wachten en nog eens wachten gestaan. Allereerst waren er nog steeds een aantal problemen met het huis, maar sinds eergisteren kunnen we een fatsoenlijke douche nemen, en sinds gisteren zit er een deur in het tuinhuis. Daarmee was de lijst van mankementen afgewerkt. Maar toen Rita vanmorgen het tuinhuis open maakte, vielen de deur én het halve kozijn eruit, maar ook dat is weer gerepareerd. Verder hebben we nog niks gehoord van onze ziektekostenverzekering, en we zouden begin deze week de definitieve offertes van de aannemers krijgen. Ook hierover is nog geen nieuws te melden, en hetzelfde geldt voor de bouwvergunning.
Gelukkig hoeven we ons niet te vervelen, er is nog zat te doen. Rita is druk bezig met het zaaien en stekken van bomen en planten, we zijn vergeten om een paar foto’s te maken, maar morgen kunnen we waarschijnlijk wel wat laten zien van haar kwekerij. Ik ben druk met het opknappen van onze houten tuinmeubels, een redelijk omvangrijk project. We hebben hier 8 stoelen, 3 banken, 2 tafels, een bijzettafeltje en een ligbed, allemaal in onderdelen. Alles moet gerepareerd, geschuurd en twee keer in de olie gezet worden.


Verder moeten we helaas melden dat de poes niet meer teruggekomen is. We hebben deze week het kattenvoer weggegeven en de kattenbak opgeruimd. We hebben de hoop opgegeven hem nog ooit terug te zien…
Daarentegen gaat het hartstikke goed met Sjors en Mara, en daar zijn we dan weer heel blij om.





Zelfs de afgelopen dagen, met temperaturen boven de 30 graden, hebben ze het hier uitstekend naar hun zin.

Werk aan de winkel.

Voor vandaag hadden we gepland om op ons stuk grond een bord te gaan plaatsen met daarop de kadastrale aanduiding van het perceel. Dit moest gebeuren omdat er in de (hopelijk) nabije toekomst aannemers, leveranciers, mensen van de gemeente, etc. op het perceel komen. Tot op heden was er geen enkele aanduiding, en dat maakte het perceel moeilijk vindbaar voor mensen die er nog nooit geweest waren. Dus hebben we een bord laten maken, en zijn vanmiddag met een hoop gereedschap achter in het bakkie op weg gegaan. Het plan was om een tweetal palen in de grond te slaan en daar het bord op te schroeven. We zijn begonnen met een plek te kiezen waar het bord wel mooi (en duidelijk zichtbaar) zou staan, die was redelijk snel gevonden. Toen moesten de palen de grond in, en daar hebben we behoorlijk wat ervaring in, ik zou het echt niet meer weten hoeveel (boom)palen we in Geldrop de grond in geslagen hebben. En we hadden een grondboor (nog van ons vader) bij ons.


En die werkte prima, althans de eerste 10 to 20 cm. Toen hield het op, teveel stenen (‘klippen’ heten die hier). Maar we hadden nog meer wapens bij ons, waaronder een ouderwetse PTT-schop, zo’n smalle schop die vroeger werd gebruikt om sleuven te graven voor kabels etc.


Het resultaat was eigenlijk hetzelfde: de toplaag kwam ik wel in, maar dan hield het wel op. De conclusie was dat het gereedschap wat we uit Nederland hadden meegebracht niet echt werkte hier in een bergachtig gedeelte van Zuid Afrika. Uiteraard hadden we ons tegen alle mogelijke problemen ingedekt en het volgende wapen werd in de strijd gegooid: het pikhouweel.


Gisteren aangeschaft bij de lokale Boerenbond, gloednieuw…. en zwaar! Maar het resultaat was er ook naar: ik kwam zeker wel 5 cm dieper de grond (steen) in. Oftewel vergeet het maar om zo een paal in de grond te krijgen. Tijd voor bezinning. Wie niet sterk is moet slim zijn. We hebben gekozen voor een puur geologische benadering. In ons geval betekende dat goed rondkijken waar een zo dik mogelijke laag grond op de klippen lag, en toevallig vonden we precies naast de ingang een heuveltje, waar ik met de grondboor zo’n halve meter omlaag kwam.



Dus daar gingen de palen de grond in.


Uiteraard was het wel de bedoeling dat het bord ‘redelijk’ recht zou komen hangen, dus met behulp van het waterpas werden de juiste plaatsen bepaald waar gaten in de palen geboord moesten worden (pas later zou blijken dat de palen zelf scheef stonden)


Het bord op de palen schroeven
De rest was een fluitje van een cent, het bord werd vastgeschroefd.



En wij hadden het gevoel dat we weer een stapje verder zijn.

De huisarts

We zijn momenteel o.a. bezig om onze verzekeringen te regelen. Met name voor de ziektekostenverzekering moeten er nogal wat formulieren ingevuld worden, en als je (zoals in mijn geval) medicijnen slikt, dan moet er een verklaring boven tafel komen welke medicatie je gebruikt, en waarvoor. En die verklaring moet opgesteld worden door een arts. Hoe vindt je hier een huisarts? Heel simpel, de verzekeringsagent die bij ons kwam, heeft een golf-maatje die arts is en 2 straten van ons vandaan zijn praktijk heeft. Een telefoontje, en we hadden een nieuwe huisarts. Vandaag ben ik voor het eerst naar hem gegaan, met m’n medisch dossier en mijn medicijndoosjes. Dat mijn medisch dossier in het Nederlands was, bleek helemaal geen probleem te zijn, en ook bevestigde de dokter (Dr. Visser) dat alle medicatie die ik gebruik ook in Zuid-Afrika beschikbaar is. Voor de verzekering moest hij ook wat algemene dingen opgeven, zoals lengte, gewicht, en bloeddruk. Zoals ik zelf al geconstateerd had was ik een aantal kilo’s afgevallen, en daarbij kwam nog het merkwaardige feit dat de weegschaal een afwijking had van 4 kilo (naar boven). Deze afwijking trad volgens de dokter alleen op bij keuringen voor verzekeringsmaatschappijen, dus met mijn (gecorrigeerd) gewicht zat het wel goed. Ook was ik spontaan 1 centimeter langer geworden, dit kwam waarschijnlijk omdat ik mijn schoenen niet uit hoefde te doen. Maar de grote verassing kwam bij het meten van de bloeddruk: die bleek 100/60 te zijn. Veel te laag dus. En juist die (te hoge) bloeddruk is mijn grootste probleem geweest de afgelopen jaren. Ik gebruik een 2-tal medicijnen om de bloeddruk omlaag te houden, en heb de instructie gekregen om met één van die twee onmiddellijk op te houden, anders ‘gaan ik omval’. Met name de warme zomertijd verlaagt de bloeddruk, en dat zou bij deze lage waarden kunnen lijden tot ‘black-outs’.
Het lijkt erop dat Afrika een heel positieve invloed heeft op mijn gezondheid, hoewel dit natuurlijk maar een momentopname is. Over 2 weken moet ik weer terug naar de huisarts, ik ben benieuwd. Hij gaat overigens ook nog een afspraak regelen met een neuroloog.

Komkommertijd

Eigenlijk hebben we niet zoveel te melden. We komen er meer en meer achter dat dingen hier meer tijd vergen als we gewend zijn. De onderhandelingen met de 2 overgebleven aannemers zitten in een laatste fase en zouden binnen een paar dagen afgerond moeten zijn. Maar we zijn een beetje voorzichtig geworden, een paar dagen kan hier zomaar een paar weken worden. Het is voor ons ontzettend wennen hoe men hier met afspraken omgaat. Terwijl wij ons leven toch nooit zo strikt door een agenda lieten bepalen. Over een agenda gesproken, die hebben we intussen gewoon helemaal afgeschaft. Dat werkt hier niet. Een paar voorbeelden:
Toen we in het huurhuis trokken, constateerden we een aantal mankementen, en die hebben we keurig op papier gezet en gepresenteerd aan de makelaar via wie we het huis huren. Vervolgens hoor je niets tot je zelf belt, en dan komt de mededeling dat morgen de loodgieter (bij voorbeeld) komt. Dan vragen we hoe laat die man komt, en dan komt er een vaag antwoord, zo van ‘het zou wel eens in de middag kunnen worden’. Dus wij blijven braaf thuis, maar er daagt niemand op. De volgende morgen maar weer in de telefoon geklommen, en dan krijg je precies hetzelfde verhaal, hij komt, maar wanneer weten we niet precies. Dus maar weer thuis gebleven, en weer niets. Uiteindelijk komt hij een keer, en dan blijkt hij iets moet bestellen, of dat hij de elektricien erbij moet halen, of dat het te laat is om eraan te beginnen, etc. We hadden een lijst van 12 mankementen, en tot op heden zijn er nog steeds een paar niet of maar half opgelost.
Voorbeeld 2: Op het moment dat de container aankwam, werd het tijd om een inboedelverzekering af te sluiten, en een WA-verzekering hadden we ook nog niet, en rond die tijd kregen we ook nog de mededeling dat onze ziektekostenverzekering geweigerd was, dus het leek ons wel een goed idee om een ter goeder naam en faam bekendstaande verzekeringsagent in de hand te nemen. We hebben minstens 5 keer een afspraak gemaakt, die telkens weer op het laatste moment afgezegd werd, maar uiteindelijk hebben we vorige week iemand over de vloer gehad. Niet dat we nu verzekerd zijn, maar het begin is gemaakt…
Voorbeeld 3: We hadden een aantal aannemers uitgenodigd om te praten over onze bouwplannen etc. Er stond er een gepland op 3 uur ’s middags, en hij verscheen om 11 uur ’s morgens. Hij zit overigens nog steeds in de race.
De moraal van dit verhaal: het heeft hier weinig of geen zin om op een afspraak te maken op langere termijn. Het heeft ook weinig of geen zin om voor een afspraak thuis te blijven, gewoon zorgen dat iedereen je mobiele telefoonnummer heeft en
verder je gang gaan. Je hoort het wel. De meeste afspraken worden gewoon gemaakt op basis van komt het nu uit of komt het nu niet uit. Heerlijk.
Probleem is dat we nu verjaardagen gaan vergeten, enerzijds omdat we niet meer in de agenda kijken, anderzijds omdat we nog geen verjaardagskalender hebben opgehangen.

Een mooie lente-morgen

We hebben eergisteren flink wat regen gehad, en dat heeft geresulteerd in (wat) sneeuw op de bergtoppen.

Een mooie lente-morgen

Het weerbericht (in Afrikaans): Papnat dae en sneeu in naweek wag

De lente is er echt onderweg, we hebben de afgelopen dagen de thermometer de 30 graden zien passeren, maar sinds gisteren is het nogal koud en nat. Vanmiddag hebben we sneeuw gezien op de bergtoppen. Helaas geen camera bij ons.
Dit weerbericht lazen we vanochtend in de krant:

KAAPSTAD. - Nog sneeu en swaar reën word voorspel vir die Wes-Kaap met verwagte neerslae oor die naweek.

Die Kaapstadse weerkantoor het gister 'n ernstige weerwaarskuwing uitgereik dat swaar reën sedert gisteraand sou val met wyd verspreide reën môre.

Alle nooddienste is sedert gisteraand op 'n gereedheidsgrondslag geplaas vir die gure weer.

Daar is 'n gevaar van vloede, oorstromings en modderstortings.

Volgens mnr. Dirk Jantjies, raadslid van die Kaap Agulhas-munisipaliteit, het ongeveer 45 Hop-huise in Bredasdorp gistermiddag oorstroom.

"Die huise in Kleinbegin is oorstroom en die mense is kwaad hieroor."

'n Minimum van 20 mm reën word verwag in die komende neerslae.

Volgens mnr. Carlton Fillis, voorspeller by die weerkantoor, kan mense swaar reën met sterk tot stormsterk winde en ligte sneeu verwag.

"Ligte sneeuvalle op hoë bergpieke kan vandag verwag word. Swaar reën vanoggend vir die Skiereiland en Boland word ook verwag."

Stormsterk winde van tussen 35 km/h en 65 km/h word ook verwag, veral in kusgebiede, het Fillis gesê.

Hy voorspel dat dit môre gedeeltelik bewolk sal wees met 'n kouefront wat oornag reën bring. Reën word verwag vir Saterdagoggend en 'n gedeeltelik bewolkte Sondag. - (Clayton Swart)

Daar komt de zware uil...

De verhuizing in volle gang

Alles onder controle

Aankomst van de container

Opsporing verzocht

De veestapel

De eet/tv/zitkamer

Rita achter de computer

Schoonmaken was echt wel nodig..

De computer is weer gerepareerd

En kunnen we dus eindelijk wat foto's laten zien van de afgelopen weken. Onze poes is er ook nog op te zien, maar die is nog steeds vermist.

Water Problemen

Water is een probleem in zuidelijk Afrika. Enerzijds omdat er weinig regen valt, ongeveer een kwart van de hoeveelheid die in Nederland als normaal wordt beschouwd, anderzijds (en dat is dan mijn persoonlijke mening) omdat het verkeerd gebruikt wordt. Huishoudens in Zuid Afrika spenderen water als volgt:
35% voor de besproeing van de tuin;
29% gaat door het toilet;
20% voor douchen/baden;
13% voor (af)wassen;
3% voor drinken en koken.
Landelijk gemiddelden, maar als ik bedenk hoeveel mensen er hier geen tuin, toilet, douche of bad hebben, dan liggen de verhoudingen nog veel krommer. Dit ter illustratie dat er weinig water overblijft.
Ook wij krijgen te maken met het water-probleem, want onze plannen staan of vallen met de beschikbaarheid van water. Dit wordt een nogal technisch verhaal, maar er zijn een aantal lezers die kundig zijn en/of ervaring hebben met grondwater of ander manieren van water-winning, en op dit punt kunnen we alle adviezen en suggesties gebruiken.
Op ons stuk grond hebben we (nog) geen electriciteit, maar wel water, er is namelijk een put (borehole), waarin op 96 meter diepte een pomp hangt die water naar boven pompt, aangedreven door een tweetal zonnepanelen. Dat water wordt dan bovengekomen opgeslagen in een kunststof watertank van 5000 liter, en dat is dan op dit moment onze watervoorziening daar. Om zeker te zijn dat we geen waterproblemen zouden krijgen moesten er twee dingen gebeuren: bepalen hoeveel water we hebben, en de kwaliteit van het aanwezige water testen. We hadden al zo'n vermoeden dat het water brak(zout) zou kunnen zijn, na een gesprek met onze nieuwe buurman. Daarom hadden we ook besloten om eerst de kwaliteitstest te doen, dat is gewoon een kwestie van een lege fles vol tanken met grondwater en die opsturen naar een laboratorium, waar de eigenlijke test plaatsvindt. Het testen van de hoeveelheid water die de put kan leveren vergt veel meer tijd en machinerie ter plaatse, dus we besloten om eerst de kwaliteit te laten testen. Dat is inmiddels gebeurd en dat heeft geresulteerd in een onduidelijke fax met een hele hoop scheikundige afkortingen en wat cijfertjes daarachter. De test was uitgevoerd via een lokaal irrigatiebedrijf en die vertelden me gelijk dat het water onbruikbaar was. Mijn vraag was of en zo ja hoe dit water bruikbaar te maken. Daarvoor moest ik het laboratorium maar bellen. Ik realiseerde me gelijk dat die irrigatie-jongens liever hadden dat ik hun een nieuwe put zou laten boren! Ik heb contact gezocht met het laboratorium en kreeg te horen dat er eigenlijk op 3 punten problemen zijn met het water:
· te zout (3764 mg/l opgelost zout)
· te hard (1010,8 mg/l)
· geleiding (579,0 mS/m)
Tegelijkertijd heb ik een mailtje gestuurd aan ene Dick K. te B., iemand die zijn stempel heeft gedrukt op de waterhuishouding van verschillende landen op meerdere continenten. En ook hij bevestigde min of meer het bovenstaande. En hij heeft ons een groot aantal suggesties aangedragen om ons water-probleem op te lossen. Waarvoor onze dank. De eerste suggestie is: kan het water niet zodanig behandeld worden dat het bruikbaar wordt als drinkwater? Ik heb vandaag een 7-tal bedrijven aangeschreven die zich bezighouden met waterbehandeling, dit hebben we gekozen als eerste route. Een tweede optie zou kunnen zijn een nieuwe put laten boren, maar we zitten hier op graniet en dat wordt een dure grap, met geen enkele garantie voor een betere kwaliteit water. Andere optie is twee gescheiden systemen aanleggen: één voor drinkwater (intensief gezuiverd grondwater – of, als dat goedkoper is, water van elders aanvoeren per tankwagen), en het andere systeem (het niet-, of in mindere mate, behandelde grondwater) voor het overige gebruik (wassen/irrigeren/zwemmen etc.). Regenwater opvangen zou nog een alternatief kunnen zijn, maar ook een dam plaatsen in een van de 3 riviertjes zou een optie kunnen zijn. Maar eerst gaan we onderzoeken of we het aanwezige water zodanig kunnen behandelen dat het voldoet aan de bestaande normen voor drinkwater. We denken hierbij aan membraan-technieken, omgekeerde osmose, filtreer-systemen, en mochten we hiermee succes boeken, dan zijn we behoorlijk baanbrekend bezig hier in Zuid Afrika!

Zoeken, zoeken, zoeken…..

Het hele weekend gezocht hebben we gezocht. Uiteraard naar de kat (we proberen om niet meer over poes maar over kat te praten, omdat de klank van het woord poes in engelstalige landen een ernstig andere betekenis heeft), want die is nog steeds niet op komen dagen. Gisteren morgen hoorden we van de buurvrouw dat hij eergisteren nog bij haar in de tuin was geweest, dus we hadden weer hoop. Rita is een aantal keer de buurt rond geweest, helaas zonder resultaat. Het valt ook niet mee om een poes te zoeken die poes heet, als je toch maar beter niet “poes, poes!” kunt roepen. Vandaag is Rita, samen met de buurvrouw, wéér de hele buurt rond geweest en op de meeste plaatsen binnengeweest om te vertellen wat er gebeurt is. Iedereen is dus op de hoogte, maar we beginnen het nu toch wel donker in te zien. Morgen nemen we contact op met het dierenasiel.
Dan zijn we weer op zoek gegaan in de verhuisdozen naar een aantal zaken die we vooralsnog misten. Gelukkig hebben we hier geen taal-probleem: waar in nederland een doos en een muts nogal eens door elkaar gehaald worden is een doos hier gewoon een doos. We hebben de schroeven van het tuinmeubilair gevonden, maar nog niet de pootjes van ons bed. Wel is ons bankstel inmiddels weer kompleet. En we missen nog een hoop gereedschap zoals boormachines, schuurmachine, decoupeerzaag, etc. We zoeken gewoon door.
De komende week gaan we het weer druk krijgen:
· als het goed is krijgen we prijsopgaves van de aannemers en kunnen we een selektie maken;
· ons is toegezegd dat dat morgen onze computer gerepareerd is
· we hebben een globale analyse gekregen van het water op ons kavel, en dat ziet er niet zo positief uit. We verwachten deze week meer concrete gegevens, en zullen op basis daarvan aktie moeten gaan ondernemen.
· We kregen eergisteren de mededeling dat mijn ziektenkostenverzekering een probleem oplevert i.v.m. mijn medisch verleden. Dus moeten we lokaal iets gaan regelen. Dat geldt overigens ook voor andere verzekeringen, zeker nu onze inboedel hier is.

Wat een belangstelling!

(Donderdag 30 september 2004) We vinden het hartstikke fijn dat er zoveel reacties komen op onze belevenissen hier, en we proberen dan ook om zo regelmatig mogelijk verslag uit te brengen van hoe het ons vergaat, en te reageren op de persoonlijke e-mails. Dit begint de vormen aan te nemen van een avondvullend programma, maar dat vinden we eigenlijk best wel fijn. Want we zijn niet naar Afrika gegaan om voor de tv te gaan zitten om te kijken hoe PSV in de boot ging tegen Arsenal, hoe H6 van het ene op het andere moment heilig verklaard is, hoe Ajax is afgedroogd door Bayern München, hoe Lodewijk de Waal met Zalm in de clinch gaat, en ga zo maar door. Want dankzij de moderne technologie kunnen wij ook hier de nederlandse tv-programma’s volgen. Maar wij hebben andere problemen. Waar zijn de pootjes van ons bed? Waar zijn de schroeven van onze houten tuinmeubelen? We hebben 2 tuin tafels, 3 tuinbanken, en stuk of 8 tuinstoelen hier, allemaal in onderdelen, maar de schroeven hebben we nog niet gevonden. En we weten zeker dat ze in zo’n witte plastic container zitten, waar vroeger hosties in zaten. Verder missen we ook nog één rug-kussen van onze bank. Maar we hebben links en rechts nog zo’n 200 dichtgeplakte verhuisdozen staan, dus we zoeken rustig verder.
Én we hebben een eerst concreet aanbod gehad voor hulp bij de herstelwerkzaamheden aan de omheining en/of het uitzetten/de aanleg van wandelpaden.
(Vrijdag 1 oktober 2004) Minder leuk nieuws: sinds gistermorgen hebben we onze poes niet meer gezien, en we vrezen dat hij weg is. Eerder deze week begon hij meer en meer tevoorschijn te komen, kwam zo mee en dan buiten, zat ’s avonds bij ons en sliep op ons bed. Maar het uitladen van de container vond hij niet leuk. De hele dag heeft hij weer in de keukenkastjes gezeten, alleen ’s avonds is hij weer even tevoorschijn gekomen. Op donderdag morgen is hij verdwenen, en tot op heden hebben we hem niet meer gezien…